Wnuczka Fabergé. Kobiety Romanowów

Zachwyty czytelników nad twórczością Moniki Raspen i jej niezwykłym kunsztem pisarskim sprawiły, że zapragnęłam sięgnąć po jedną z jej książek. Uwielbiam odkrywać nowych autorów, a literatura wojenna i historyczna to gatunki, które szczególnie cenię. Dlatego sięgnęłam po "Wnuczkę Fabergé" i już od pierwszych stron wiedziałam, że ta lektura pochłonie mnie bez reszty – zarówno dzięki intrygującej fabule, jak i wyjątkowemu stylowi autorki.

Gorący sierpień 1902 roku.

Irina Dumina – młoda ukraińska szlachcianka, przybywa do Petersburga z nadzieją na odnalezienie ojca swojego dziecka. Uwiedziona przez księcia i odtrącona przez własną rodzinę, zostaje zdana tylko na siebie. Jej dramat pogłębia się w szpitalu dla samotnych matek, prowadzonym przez siostrę Annę, gdzie rodzi córeczkę, która jednak nie przeżywa.

Równolegle poznajemy drugą płaszczyznę opowieści – losy rodziny Romanowów. Carska para, Mikołaj II i Aleksandra, od lat czeka na następcę tronu. Po narodzinach czterech córek i braku upragnionego syna sytuacja staje się napięta. Oficjalnie ogłasza się, że caryca poroniła, jednak prawda okazuje się zupełnie inna – na świat przychodzą dwie dziewczynki, a fakt ich narodzin zostaje skrzętnie ukryty.

Monika Raspen w powieści „Wnuczka Fabergé” zaprasza czytelnika do świata, który olśniewa przepychem, a jednocześnie kipi od ukrytych dramatów i namiętności. Petersburg początku XX wieku staje się nie tylko tłem, ale niemal samodzielnym bohaterem opowieści – miastem pełnym kontrastów, w którym blask carskich pałaców sąsiaduje z rozpaczą odrzuconych i zapomnianych. To historia o miłości, zdradzie, utracie i nadziei, spleciona z dziejami samej rodziny Romanowów, przedstawiona z rozmachem, a zarazem wielką subtelnością. Jednym z największych atutów książki jest kreacja bohaterów. Irina, choć złamana tragedią, okazuje się postacią niezwykle silną, zdolną do podejmowania odważnych decyzji i walki o swoje życie. Siostra Anna, głęboko wierząca, ale jednocześnie bardzo ludzka, staje się uosobieniem dobra i poświęcenia. Caryca Aleksandra to natomiast postać złożona, rozdarta między rolą matki a żony cara, a także obowiązkiem wobec imperium. Raspen mistrzowsko kreśli portrety psychologiczne, ukazując zarówno blaski, jak i cienie ludzkich charakterów. Co ważne, każda z kobiecych postaci jest inna, ale wszystkie łączy wewnętrzna siła i determinacja.

Jestem zachwycona tym, jak autorka oddaje klimat epoki w sposób niezwykle obrazowy i realistyczny. Petersburg jawi się jako miasto kontrastów – eleganckie salony arystokracji przenikają się z codziennością ludzi ubogich, zmuszonych do walki o przetrwanie. Atmosfera dworu carskiego jest przedstawiona z dbałością o detale – od ceremoniałów i etykiety po subtelne nastroje i intrygi, które rządzą kulisami władzy. To nie tylko tło, ale żywy, pulsujący element opowieści, który wciąga czytelnika w sam środek wydarzeń.

Na uwagę zasługuje także narracja – Monika Raspen nie spieszy się, pozwala historii rozwijać się we właściwym tempie. Umiejętnie buduje napięcie, przeplatając dramatyczne wydarzenia z intymnymi scenami, pełnymi emocji i wewnętrznych przeżyć bohaterów. Jej język jest bogaty, obrazowy, a jednocześnie naturalny i pozbawiony sztuczności. Dzięki temu książkę czyta się z dużym zaangażowaniem i prawdziwą przyjemnością.

„Wnuczka Fabergé” to powieść, w której Monika Raspen ukazuje pełnię swojego literackiego talentu. Jej styl jest elegancki i plastyczny – każde zdanie ma swój ciężar, a jednocześnie nie przytłacza czytelnika. Autorka wykazuje niezwykłą zdolność do kreowania bohaterów – są oni złożeni, wyraziści, wiarygodni i, przede wszystkim autentyczni. To nie postacie papierowe, lecz ludzie z krwi i kości, których losy wzbudzają emocje i skłaniają do refleksji. Szczególnie imponujące jest jej portretowanie kobiet – silnych, niejednoznacznych, obdarzonych wewnętrzną wolą przetrwania.

Kunszt Raspen przejawia się także w kreśleniu tła historycznego. Autorka wplata alternatywną wersję historii w realne wydarzenia, tworząc intrygę, od której trudno się oderwać. To właśnie ta tajemnica staje się osią fabuły, prowadzącą do dramatycznych wydarzeń pełnych politycznych i osobistych konsekwencji. Każdy detal – od opisów strojów po atmosferę Petersburga – świadczy o ogromnej pracy i wrażliwości literackiej. To sprawia, że czytelnik nie tylko śledzi losy postaci, ale i odbywa podróż w czasie, zanurzając się w świat sprzed ponad stu lat.

„Wnuczka Fabergé” to książka, która urzeka rozmachem, głębią emocji oraz starannie dopracowanym warsztatem literackim. Monika Raspen stworzyła powieść, w której fikcja splata się z historią, a opowieść o prywatnych dramatach staje się metaforą końca wielkiej epoki. To lektura, która nie tylko wzrusza i wciąga, ale też pozostawia czytelnika z refleksją nad kruchością wielkich imperiów i siłą, jaka tkwi w kobiecych bohaterkach, często spychanych na margines historii. To książka dla tych, którzy w literaturze pragną odnaleźć nie tylko wciągającą fabułę, ale także kunszt narracyjny – elegancki język, sugestywne obrazy oraz głębię psychologiczną postaci. „Wnuczka Fabergé” bez wątpienia zasługuje na miejsce wśród najlepszych powieści historycznych ostatnich lat.

Informacje dodatkowe o Wnuczka Fabergé. Kobiety Romanowów:

Wydawnictwo: Replika
Data wydania: 2025-01-14
Kategoria: Obyczajowe
ISBN: 9788368135862
Liczba stron: 400
Język oryginału: Polski
Dodał/a opinię: Ilona Wolińska

Tagi: Sagi rodzinne