Publicystyka
"Jarhead. Żołnierz piechoty morskiej" Sama Mendesa to film przewrotny, wymykający się ostatecznym interpretacjom. Z jednej strony wpisuje się w nurt kina antywojennego, pacyfistycznego, z drugiej – obala mit dzielnych „amerykańskich chłopców”, dla których największym szczęściem jest walka za ojczyznę. czytaj dalej
Kolejny film Woody’ego Allena – Życie i cała reszta – przeznaczony jest głównie dla widzów młodszego pokolenia. Reżyser zdał sobie zapewne sprawę z tego, że dotychczasowa publiczność jego filmów zaczyna się starzeć i ma coraz mniejszą ochotę na oglądanie filmów Allena – filmów, w których reżyser występuje zazwyczaj także jako aktor. czytaj dalej
Film dokumentalny o dwóch takich, co nie zbudowali supermarketu, ogląda się jak najlepszą komedię. Ale, gdy emocje opadną i wyjdziemy z kina, śmiech zamiera nam na ustach. Bo nade wszystko jest to obraz o nas samych – ludziach, w których życie tak głęboko ingeruje reklama, którzy tak przeżarci są już zamiłowaniem do konsumpcji, że uwierzą w bajkę o wybudowaniu centrum handlowego, które de facto nie istnieje. czytaj dalej
Film W cieniu mordercy jest dobry. Dobre zawiązanie akcji, a jej rozwinięcie jest, choć przewidywalne, nie do końca oczywiste. Świetna rola byłego gliniarza. Facet jest przekonujący i grając twardziela, jest silny, ale nie jest pozerem. Końcowe zawirowanie akcji zwaliło mnie ostatecznie z nóg, choć dało się przewidzieć. czytaj dalej
Magia Niani to nie wielkie fajerwerki, popisy pirotechników i specjalistów od efektów specjalnych, ale żelazna konsekwencja i właściwe podejście wychowawcze. McPhee uczy dzieci odpowiedzialności za własne czyny, pokazuje im, że miłość to nie tylko wspólne psoty i wchodzenie ojcu na głowę, ale także udzielenie pomocy osobom, które się kocha, w trudnej dla nich sytuacji. Czarodziejska laska jest jedynie środkiem do celu, nie zaś – celem samym w sobie. I to właśnie podejście do magii – tak rzadkie w dobie niepodzielnego królowania przygód Harry’ego Pottera wydaje się w filmie Kirka Jonesa najbardziej interesujące. czytaj dalej
Film Kocha... nie kocha! można (ale tylko – można) obejrzeć – jeśli nie dla fabuły, to przynajmniej dla cudnych oczu i wdzięku odtwórczyni głównej roli. czytaj dalej
Po projekcji filmu Tsai Ming-Lianga czułem się dość nieswojo. Pojawiła się pewna oczywista myśl. Ale myśl ta okazuje się być bardzo niezwykła. Niezwykła ze względu na tę oczywistość właśnie: Każdy człowiek chyba najbardziej boi się tego, że nigdy nie uda mu się zaznać niczego innego poza bolesnym uczuciem własnej niepełności. Że nie będzie mu dane doświadczyć czegoś naprawdę niezwykłego. Stale nęka go przeświadczenie, że zmarnuje tę jedyną szansę, na którą pozwoliła mu łaskawość chimerycznego losu. Zbyt ogarnięty tą myślą może nie dostrzec właśnie, że to, czego tak wytrwale poszukuje, stoi już u jego boku i czeka w milczeniu. Zdaje mi się, że Kapryśna chmura jest tej myśli filmową transkrypcją. czytaj dalej
Ewolucja to zachodzące w czasie, na przestrzeni milionów lat zmiany, które ukształtowały organizmy żywe. Procesy te przyczyniają się nie tylko do bioróżnorodności, a powodują także, że zazwyczaj kolejne pokolenia są lepiej przystosowane do środowiska, w którym przyszło im żyć. Z teorią ewolucji kojarzymy przede wszystkim Charlesa Darwina, który w połowie XIX wieku w publikacji „O powstawaniu gatunków” opublikował swoje przypuszczenia. Ewolucja jest przedmiotem intensywnych badań lekarzy, biologów i genetyków, ale jest też - pod względem zmian zachodzących w życiu człowieka - ciekawym tematem dla antropologów czy socjologów. Musimy jednak pamiętać, że ewolucja zachodzi bardzo powoli. Mutacje na poziomie genetycznym powodujące lepsze przystosowanie "weryfikowane" są przez organizmy na przestrzeni wielu pokoleń. Co ciekawego możemy znaleźć w historii ewolucji człowieka? Jakie zmiany pomogły - lub wręcz przeciwnie - utrudniają nam życie we współczesnym świecie? A może istnieją procesy, które trwają niezmiennie od milionów lat? czytaj dalej
– Mam wrażenie, że polska wyobraźnia w XIX wieku rozciągała się pomiędzy Paryżem a Syberią – często członkowie jednej rodziny trafiali do tych dwóch odmiennych światów. Dlatego opowieść o polskich romantykach bez pokazania ich paryskich oraz syberyjskich losów byłaby niepełna – mówi Dorota Ponińska, autorka książki „Romantyczni w Paryżu". czytaj dalej
– Tradycja jest dla mnie pewnym punktem odniesienia, z którego lubię wychodzić – mówi Jacek Getner, autor serii powieści o genialnym detektywie, Jacku Przypadku. Nakładem Wydawnictwa Lira właśnie ukazała się najnowsza książka z cyklu, „Morderstwo w Orient Espresso". czytaj dalej
