Paradoks względności… - wiersz

Wodo ciemna wodo cicha

Oddaj proszę me odbicie

Ogniu piekła przyjacielu

Wypaliłeś moje życie

Wichrze zimny i gwałtowny

Szarpiesz mojej duszy żagle

Zasłuchany w serca bicie

Czas swój  huśtam na wahadle

Deszcz chmur parasol rozłożył

Nad pustynią betonową

Kat oprawca grał ze śmiercią

Strzelił bramkę ściętą głową

Czarny kot myśli ma czarne

Przez to że pecha przynosi

Żebrakowi sen się przyśnił

O tym że o nic nie prosi

Oczywista oczywistość

Jedna prawda śmieszna taka

Wciąż zazdrości nędza biedzie

Że ona taka bogata

JW.