Spójność... - wiersz

 Ponoć świat końca się spodziewa byle bym tylko zdąrzyła na ostatnie kocham i na tą kawę o poranku we dwoje na parę wspólnie wytworzonych myśli

nie proszę o wiele bo zaledwie o kilka chwil tych w uśmiechu wytaplanych bezmyślnie poplątanych w zbiegach okoliczności uczuć których nie ośmiele się nazwać przypadkiem

pragnę odrobiny spojrzeń tych... no wiesz na dzień dobry i tych na do widzenia co się tlą radością na pierwszy widok i tych utęsknionych za następnym razem

pięknie by też było gdybyśmy... mogli wypatrywać umierającej gwiazdy okuci w ciepły uścisk z zapartym tchem związani jakąś emocjonalną więzią

a jeśli obdarzysz mnie spojrzeniem które wyczyta z obłąkanych oczu kim mogła bym dla ciebie być wtedy nie zaprzeczę...

że świat wyczekuje końca tylko po to byśmy mogli spędzić ten jeden dzień dłużej poza wszelką namacalną materią i uwierzyć że przydarzyła nam się

ta jedyna najprawdziwsza... spójność