20:32

👽MOJA OPINIA 👽

Tytuł: "20:32"

Autor: Marcin Mortka 

Wydawnictwo: SQN

(e-book przeczytany na Legimi)

Główni bohaterowie,Piotr i Irmina,zwykli ludzie wracający wieczorem do domu,nie mają pojęcia,że lada moment znajdą się w samym środku wydarzeń, które wywrócą ich świat do góry nogami 

Autor zabiera nas w mroczny świat science-fiction z elementami postapokalipsy i thrillera. 

Książka skupia się na tym jak zwykli ludzie muszą stać się nadzwyczajni w obliczu niewyobrażalnego zagrożenia testując granice swojego człowieczeństwa,odwagi, wiary w ludzi i zdrowego rozsądku. Książka jest wciągająca i trzyma w napięciu do ostatniej strony. 

Jest to opowieść o chaosie, strachu i nadziei,z akcją która nabiera tempa z godziny na godzinę by osiągnąć kulminacyjny moment o tytułowej 20:32.

Książka "20:32" osadzona jest w polskich realiach, opowiadający o nagłej i nieoczekiwanej inwazji, która rozpoczyna się w Polsce 16 listopada 2024r.

Autor dobrze oddaje ludzkie zachowania w ekstremalnych warunkach. Bohaterowie nie stają się nagle superbohaterami, a ich reakcje są mieszanką strachu,woli przetrwania i niepewności 

Poruszony jest też temat depresji w sposób wyważony i szczery.

Porusza tematykę nietrwałych sojuszu, przymusowej współpracy i nadziei.

Powieść nie jest przewidywalna, a zakończenie bywa zaskakujące. Autor dawkuje informacje,co zmusza do aktywnego uczestnictwa w odkrywaniu prawdy.

Książka wywarła na mnie ogromne wrażenie. To było moje pierwsze spotkanie z twórczością autora które uważam za bardzo udane.

Gorąco polecam 🔥 

Muszę wam powiedzieć, że mam problem z tą książką. Co prawda okładka naprawdę zachęca i zwraca uwagę, co zresztą sami potwierdziliście w komentarzach przy zapowiedzi, ale... cała książka mnie nie kupiła. I jak zawsze - zaznaczam, że fakt iż książka mi nie przypadła do gustu, nie oznacza, że i u was tak będzie. Warto samemu przeczytać i ocenić. Ja tym razem po przeczytaniu książki wpadłam na różne strony, aby zobaczyć czy tylko ja mam o niej takie zdanie i... powiem wam, że opinie są podzielone. Są recenzje negatywne i pozytywne, więc... zwyczajnie kupcie książkę i sami przeczytajcie. 

Piotr i Irminą to małżeństwo. Pewnego dnia wracają oni ze spotkania od znajomych (Irminy). Atmosfera w samochodzie nie jest miła (to zbyt łagodnie powiedziane). Nagle... coś zaczyna się dziać... ludzie wychodzą na ulice, radio przestaje grać... ewidentnie coś się dzieje, tylko co?

I właśnie tą tajemnicę mamy poznać w tej książce. Ja odgadłam ją po przeczytaniu kilku pierwszych zdań, więc dla mnie nie było to zaskoczeniem. 

I tu mam problem z bohaterami... bo faktycznie mogą być zwykłymi ludźmi z wadami i zaletami, ale... nie podobały mi się dialogi pomiędzy nimi. Według mnie było zbyt dużo słów, które nie powinny paść, te osoby wobec siebie były chamskie, wręcz wrogo nastawione do siebie. I rozumiem, że autor chciał pokazać, że to normalni bohaterowie, których można spotkać w warzywniaku czy gdzieś pod blokiem, ale... widocznie ja nie mam styczności z takimi ludźmi, albo zwyczajnie nie zwracam uwagi na innych, bo dla mnie te postaci były nie do przyjęcia. Już po kilku zdaniach, które wypowiadają do siebie zaczęłam się zastanawiać, jak można odzywać się w taki sposób do drugiego człowieka? No cóż... widocznie jestem "zbyt idealna", aby traktować nawet w złości drugiego człowieka (chciałabym tu użyć innego zdania, ale nie będę już wkraczała w psychikę bohaterów)... w taki sposób... I jasne, że bohaterzy zmieniają się, raz są za sobą, raz przeciwko sobie, ale starają się jakoś działać w tym trudnym czasie ale... no nie! Zupełnie nie podchodzą mi oni i być może przez to książka nie jest dla mnie ciekawa. 

Fajnie było pokazane to jak jest naprawdę - szare drogi, blokowiska i każdy zamknięty w swoim mieszkaniu (jak w klatce) i przeżywający swoje wzloty i upadki. Ale... po co ta polityka? Czy autor chciał coś w ten sposób przekazać? Swój pogląd? Tylko niby to przedstawiony za pomocą bohatera książki? 

Aż nie wiem co mam więcej napisać o tej książce... Dla mnie, zdecydowanie nie! Ale wy oceńcie sami...

Zupełnie inne oblicze Mortki. Poradził sobie całkiem nieźle z tym tematem, ale mimo wszystko wolę go w wersji fantastyczno-kociołkowej. Bohaterów stworzył tutaj wyjątkowo irytujących.

" [...] Jeśli coś ci nie pa­su­je i nie wiesz dlacze­go, za­ufaj sobie i tego nie rób... [...]"

W najnowszej powieści "20:32" Marcin Mortka porusza ważne tematy, między innymi o depresji, globalnym ociepleniu i UFO. Jest to historia typu postapo, w naszej Polskiej rzeczywistości.

Już dawno nie czytałam takiej książki. Przypadła mi do gustu. Czułam emocje głównych postaci. Byłam świadkiem, jak powoli tracą zmysły i robią rzeczy, o których ich nigdy nie podejrzewałam.

Czy Marcin Mortka jest wizjonerem? Co by się stało, gdyby zaatakowała nas obca cywilizacja? Czy wiemy, jak się przed nią bronić?

Poznałam tutaj małżeństwo Piotra i Irminę. Przyznam szczerze, że oni fatalnie się dobrali. Non stop się kłócili. W stosunku do siebie są toksyczni. Zastanawiałam się, ile jeszcze razem wytrzymają i czy się wkrótce nie pozabijają. Czy znalezienie się w centrum tajemniczych zdarzeń i walka z obcymi, odmieni ich tok myślenia? Czy znajdą w sobie odrobinę miłości? Mogę śmiało stwierdzić, że jest to typowe polskie małżeństwo. Ja kibicowałam Piotrowi i szczerze, nie rozumiałam zachowania Irminy.

Dobrze, że autor poruszył ważny temat depresji. Nie można się jej poddać. Trzeba z nią walczyć. Jeżeli zmagacie się z nią, to nie bójcie się prosić o pomoc. To krok w dobrą stronę. Depresja jest chorobą, która może dopaść każdego z nas, więc się jej nie wstydźcie. Niestety, przy dzisiejszym trybie życia i pogoni za pieniędzmi, jest po prostu nieunikniona.

Jeżeli znacie twórczość Marcina Mortki, to nie powinniście przegapić tej powieści.

Czy lubicie książki związane z UFO? Tak? To śmiało sięgnijcie po "20:32".

Okładka jest dość oryginalna.

OMG! Nie spodziewałam się, że książka o szarakach wciągnie mnie aż tak.
A jednak - "20:32" Marcina Mortki pochłonęło mnie bez reszty. Od ,,złudzenia" Irminy aż po ostatnią próbę rozmowy Piotra, nie mogłam się oderwać. Historia trzyma w napięciu od pierwszej strony - nie ma czasu na rozgrzewkę, wchodzisz od razu w sam środek końca świata.

Piotr i Irmina - zwyczajna para, ktoś mógłby powiedzieć: tacy jak my. I nagle muszą zmierzyć się z czymś, co zupełnie wymyka się rzeczywistości. Ich relacja jest nieidealna, pełna drobnych pęknięć, tej znajomej ciszy, która pojawia się po latach. A mimo to, każde z nich znajduje w sobie siłę. Dla siebie nawzajem. Dla innych. Trochę z miłości, trochę z potrzeby działania - jakby instynkt podpowiadał im, że świat, nawet jeśli się wali, nie powinien upaść całkiem.

Nasi bohaterowie nie są idealni - przeklinają, zachowują się stereotypowo, bywają irytujący - czyli... są ludzcy. I właśnie to sprawia, że łatwo ich polubić. Ja kibicowałam im mocno - zarówno w ich ucieczce przed zagładą, jak i w drodze do ponownego odnalezienia siebie nawzajem.

20:32 - ta godzina ma w książce znaczenie. I to podwójne. Ale nie zdradzę Wam więcej - przekonajcie się sami.

Na koniec powiem tylko: Marcinie Mortko, udało Ci się! Twoje sci-fi porwało nawet taką antyfankę ufo jak ja. Nie żebym nie słyszała o tej tematyce - mając w domu wielbiciela ,,Starożytnych kosmitów" i czytelnika Danikena, nasłuchałam się o "godzinie zero" aż nadto. Ale ja w książkach szukam czegoś innego. I właśnie to ,,inne" tu znalazłam. Przygoda, emocje i zwykli-niezwykli bohaterowie.

Polecam każdemu. Choćby po to, by żaden szarak nie zaskoczył nas kiedyś w letnią noc... gdzieś na nasypie kolejowym. ??