Łucja

🖤„ŁUCJA” to tajemnicza historia z niebezpieczeństwem czyhającym tuż za rogiem.Tajemniczość związana jest z utratą pamięci przez bohaterkę i jej lękiem przed prawdą,która wcale nie jest taka oczywista.Ta prawda potrafi zaskoczyć i wprowadzić w niezrozumienie,bo niebezpieczne osoby chcą uniknąć wypłynięcia jej na światło dzienne.Każdy szczegół z prawdy z przeszłości Łucji powoduje,że coraz bardziej chcemy ją poznać bo zwroty akcji są ogromne.Nie wiemy,kto jest przyjacielem,a kto wrogiem i to sprawia,że emocji nie brakuje.

🖤Powieść porusza temat dziennikarstwa w czasie wojny i zobaczenia jej na własne oczy.Zło i śmierć towarzyszy codziennie a ludzka krzywda jest nieopisana.Ważny temat,który bardzo porusza serce i to daje realizmowi historii.Również ucieczka przed przeszłością innych postaci były intrygujące,z chęcią poznania ich podejmowanych decyzji i ucieczki.

🖤 „ŁUCJA” to książka,która swoją tajemniczością sprawia,że czyta się z napięciem i momentami,które powodują szybsze bicie serca.A do tego element rosnącego uczucia w trudnych warunkach daje nuty romantyzmu. Pochłonęła mnie historia głównej bohaterki i jej przeszłości,która mnie zaskoczyła.
🖤Gorąco polecam

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

(...) W spokojną i ułożoną codzienność rodziny Wolińskich i Moretti pewnego razu wkrada się niespodziewanie Łucja. Kobieta zostaje odnaleziona przez Bruna Wolińskiego na plaży w opłakanym stanie. Wkrótce okazuje się, że w wyniku wypadku straciła pamięć. Jedno jest pewne, Łucja ucieka przed niebezpieczeństwem, którego niestety nie potrafi zdefiniować...

"Łucja" to już kolejna powieść autorstwa Eli Downarowicz, którą miałam przyjemność przeczytać. Dałam się porwać cudownej fabule, tym razem osadzonej na włoskiej ziemi. Powieści nie brak lekkości, pomimo poruszonych trudniejszych tematów, jak choćby wojna. Wciąga od samego początku roztaczając aurę tajemnicy i czyhającego niebezpieczeństwa. Bardzo przyjemna w odbiorze opowieść. Autorka wykreowała intrygujące, wyraziste postacie, zaskakujące zwroty. Nie brakowało również emocji.
Czytanie "Łucji" dało mi poczucie złapania oddechu i miło spędzonego czasu. Do czego i was zachęcam!

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dzięki jakiej książce poczuliście się ostatnio jak na wakacjach? W moim przypadku była to „Łucja” Eli Downarowicz, która przeniosła mnie na włoską wyspę Sardynię. Jeśli jesteście ciekawi więcej na temat tej powieści, to zapraszam na recenzję!

Bruno wraz ze swoją siostrą i jej rodziną mieszka na Sardynii. W szczęściu i harmonii realizowany jest tam testament ich babci, jednak pewnego dnia spokój ten zostaje zakłócony. W ich życiu oraz pojawia się tajemnicza kobieta o imieniu Łucja. Nikt nie wie kim jest, ani skąd się przybyła, nawet ona sama tego nie wie, gdyż straciła pamięć. Wie tylko tyle, że przed kimś lub czymś ucieka. Widzi tylko puste klatki filmu, które wywołują w niej niepokój i złość na siebie myśląc, że znowu się w coś wplątała. Z czasem, kiedy w jej ręce wpada harfa, odkrywa, że umie pięknie na niej grać. Oprócz tego przypomina jej się, że uczestniczyła w misjach w Afganistanie, gdzie jako korespondentka wojenna walczyła o prawa kobiet. Okazuje się też, że w tym samym kraju Bruno służył jako żołnierz, jednak on w przeciwieństwie do Łucji pamięta swoje wyjazdy aż za dobrze... W końcu oboje w wyniku splotu niesprzyjających okoliczności znajdują się w domu włoskich bogaczy. Jakie przygody ich tam czekają? Z czym i z kim będą musieli się tam zmierzyć? 

W książce narracja prowadzona jest w trzeciej osobie. Za sprawą miejsca akcji, podczas czytania czuć było wakacyjny klimat. Jednak nie była to do końca sielankowa i beztroska historia, jakby się mogło wydawać. W tej książce można spotkać takie motywy jak poświęcenie, wypaczanie podstawowych wartości w czasie wojen, ślepe wykonywanie przesłań religijnych, w których nie liczy się człowiek. Czasami czuć było niebezpieczeństwo związane z tajemniczą przeszłością Łucji, a niektóre zwroty akcji potrafiły nawet zaskoczyć. Ogólnie była to dla mnie książka pełna przygód i wrażeń, jednak należąca do tych lekkich, w sam raz na zabicie czasu w trakcie opalania. 

„Łucja” jest lekką i przyjemną powieścią obyczajową, która porusza poważne tematy, jednak jej lekkość i włoski klimat, sprawiają, że czytając tę książkę, czułam się tak jakbym była na wakacjach. Przeżyłam z nią ciekawą przygodę, jednak nie pozostanie ona ze mną na długo. Mimo wszystko bardzo polecam tę książkę, można przy niej odpocząć oraz zrelaksować się po ciężkim dniu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Byliście kiedyś na włoskiej wyspie Sardynii? Ja niestety jeszcze nie, ale moje podróżnicze marzenie to właśnie zwiedzić całe Włochy. Właśnie na tej wyspie rozgrywa się akcja najnowszej książki Eli Downarowicz pod tytułem "Łucja". Bruno Woliński po powrocie z misji w Afganistanie zamieszkuje z najbliższymi w małej miejscowości
Stintino na Sardynii. Wiodą spokojne życie aż do momentu, gdy na ich drodze los stawia Łucję. Kobietę, która w wyniku wypadku straciła pamięć. Nic nie pamięta, nie wie kim jest ale ciągle czuje, że coś jej zagraża. Ucieka przed tym, ale sama nie wie przed czym. Czy to, że los przeciął drogi tej dwójki ma jakieś drugie dno? Czy Łucji uda się odzyskać pamięć? Autorka oddaje w naszej ręce historię pełną akcji, niebezpiecznych sytuacji a także walki o odzyskanie siebie i poradzenie sobie z traumami przeszłości. Dwoje poranionych ludzi próbuje zrozumieć czemu akurat ich drogi los połączył. Emocji tu nie zabraknie. Do tego autorka nie boi się poruszać trudnych tematów. Polecam bo naprawdę warto ją przeczytać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Łucja" Ela Downarowicz, wydawnictwo Videograf. Bardzo lubię książki autorki i chętnie po nie sięgam, tym razem również się nie rozczarowałam. Tajemnica, sekrety z przeszłości, a także utrata pamięci i powolne jej odzyskiwanie przez Łucję. Fabuła bardzo dynamiczna, która powodowała, że ciężko było mi oderwać się od czytania.  Bruno prowadzi z pozoru spokojne i uporządkowane życie, aż do momentu kiedy znajduje na plaży bardzo poraniona kobietę o imieniu Łucja. Łucja okazuje się że straciła pamięć i niewiele wie co ją spotkało, kim jest. Jednak ma ogromne przeczucie, że musi się ukryć, gdyż ucieka przed jakimś niebezpieczeństwem.  Jak pojawienie się kobiety wpłynie na życie Brunona? Czy Łucja odzyska pamięć i utraconą przeszłość?  Bardzo polubiłam zarówno Łucję jak i Bruno. Łucja pomimo, że niewiele pamięta to ma dość silny charakter, idzie powoli do celu, a jak trzeba to potrafi pokazać pazurki. Bruno wyszkolony żołnierz, ma swoją przeszłość, która w pewnym momencie będzie domagała się uwagi. A nikt bardziej go nie wkurza jak Łucja, która wywróci jego uporządkowane życie do góry nogami. Jak zakończy się ta historia? Ja już wiem, a Ty musisz sięgnąć po książkę, którą Wam polecam z całego serca. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ela Downarowicz wciąż w formie, niezmiennie. "Łucja" to powieść sensacyjna, niby odmienna od wcześniejszych obyczajowych tej autorki, ale tak samo dobra i wnikliwa, pełna emocji i empatii. To, co jest charakterystyczne dla pani Eli, to pełne zrozumienie swoich bohaterek. Autorka ich nie ocenia, każdą obdarza dużą dozą czułości i pokazuje ją bardzo niejednoznacznie, co dodaje ludzkiego rysu. Postaci są wielowymiarowe i nieoczywiste, co chroni powieść przed banałem. "Łucję" czyta się świetnie, trudno oderwać się od lektury, utalentowana pisarka wciąż tworzy prozę na wysokim poziomie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czy można zapomnieć o przeszłości, jeśli ta wciąż szepcze ci do ucha, że nie jesteś bezpieczny(a)? ?

 

,,Łucja" Eli Downarowicz to nie jest książka, którą się po prostu czyta. To powieść, którą się przeżywa - każdym nerwem, każdą emocją, każdym pytaniem, które nie daje spokoju. Autorka wciąga nas w duszną atmosferę Sardynii, gdzie słońce świeci zbyt mocno, a cień przeszłości kładzie się ciężko na sercach bohaterów.

 

Bruno Woliński, były żołnierz szukający ukojenia po misji w Afganistanie, trafia na kobietę, która niczego nie pamięta - ale czuje wszystko. Łucja to tajemnica. Uciekinierka. Ofiara. A może... ktoś, kto wciąż ma do odegrania ważną rolę w brutalnej układance świata, w którym wojna, religia i pieniądze zacierają granice dobra i zła?

 

Downarowicz nie prowadzi nas za rękę - raczej wrzuca w wir wydarzeń, które wytrącają z równowagi. Napięcie? Wysokie jak temperatury na włoskim wybrzeżu. Emocje? Autentyczne i piekielnie trudne. Bo ta historia to nie tylko thriller z wątkiem romantycznym, ale i gorzki komentarz do rzeczywistości. Wojna, handel bronią, religijny fanatyzm - autorka nie boi się trudnych tematów, ale podaje je z czułością i wrażliwością, która zostawia ślad.

 

Relacja Łucji i Bruna? To jak gra na harfie - subtelna, delikatna, a jednocześnie przeszywająca. Oboje niosą swoje traumy, oboje próbują zrozumieć, co się wydarzyło i co ich połączyło. A my, jako czytelnicy, wciągani jesteśmy w ten taniec emocji, nie mogąc oderwać się ani na moment.

 

,,Łucja" to książka, którą się czuje głęboko pod skórą. Po jej przeczytaniu zostaje w głowie nie tylko historia, ale i pytania. O to, kim jesteśmy, kiedy odebrana nam zostaje pamięć. O to, czy da się wybaczyć samemu sobie. I o to, czy świat kiedykolwiek nauczy się walczyć inaczej niż bronią.

 

Jeśli szukasz książki, która Cię poruszy, zatrzyma na chwilę i zostawi z refleksją - sięgnij po ,,Łucję". To nie tylko opowieść. To doświadczenie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)