Niezbity dowód

ᴛʏᴛᴜᴌ ʀᴇᴄᴇɴᴢᴊɪ: 𝗥𝘇𝗲𝗸𝗮 ż𝘆𝗰𝗶𝗮

Małgorzata Rogala należy do grona autorek, po których książki sięgam w ciemno, pewna, że dostarczą mi niezapomnianych wrażeń. W jej powieściach zawsze odnajduję wszystko to, co sprawia, że czytanie staje się czystą przyjemnością i znakomitą rozrywką. 𝑁𝑖𝑒𝑧𝑏𝑖𝑡𝑦 𝑑𝑜𝑤ó𝑑 to moje kolejne spotkanie z Celiną Stefańską i ponownie okazało się ono równie udane, jak poprzednie. Po raz kolejny przekonałam się, że Małgorzata Rogala jest mistrzynią w tworzeniu misternych zagadek kryminalnych, które od pierwszej strony przykuwają uwagę i nie pozwalają oderwać się od lektury aż do finału. W poprzednich tomach śledziłam sprawy związane ze światem malarstwa i tajemnicami sztuki jubilerskiej, tym razem zaś autorka zabrała mnie w fascynującą podróż do świata dzieł Tiffany’ego. I znów jestem ogromnie wdzięczna autorce, bo poza świetnie poprowadzoną fabułą i doskonale wykreowanymi bohaterami otrzymałam także niezwykłą dawkę wiedzy o sztuce dekoracyjnej przełomu XIX i XX wieku. Dowiedziałam się wielu ciekawych rzeczy o muzeach Bazylei, mieście, w którym na potrzeby fabuły odbywa się wystawa eksponatów z tego okresu.

𝑁𝑖𝑒 𝑧𝑑𝑎𝑗𝑒𝑚𝑦 𝑠𝑜𝑏𝑖𝑒 𝑤 𝑝𝑒ł𝑛𝑖 𝑠𝑝𝑟𝑎𝑤𝑦 𝑧 𝑛𝑎𝑠𝑧𝑦𝑐ℎ 𝑚𝑜ż𝑙𝑖𝑤𝑜ś𝑐𝑖, 𝑑𝑜𝑝ó𝑘𝑖 𝑙𝑜𝑠 𝑛𝑖𝑒 𝑝𝑜𝑠𝑡𝑎𝑤𝑖 𝑛𝑎𝑠 𝑤 𝑜𝑏𝑙𝑖𝑐𝑧𝑢 𝑤𝑦𝑧𝑤𝑎𝑛𝑖𝑎.

Dzięki nieustępliwości Karoliny oraz wsparciu babci Eleonory Celinie udało się pokonać swoje demony i lęki. Nauczyła się żyć na nowo. Musiała przejść długą drogę, by wygrać. Jeszcze niedawno ani ona, ani nikt inny nie przypuszczał, że założona przez nią agencja detektywistyczna odniesie sukces. Nie dawała sobie szans, a tymczasem poleciała samolotem do Lyonu, mimo że prawie mdlała w zamkniętych przestrzeniach, pomogła odnaleźć skradziony obraz, a później za sprawą skradzionego pierścionka dokończyła ostatnie dochodzenie swoich rodziców. Nic nie dzieje się przypadkiem, wszystko ma swój czas, jak mawiała babcia Eleonora.

Tym razem to Karolina Szyszkowska, autorka poczytnych kryminałów i przyjaciółka Celiny, całkiem przypadkiem wpakowała się w kryminalne tarapaty. Umówiła się na konsultacje z zaprzyjaźnioną antykwariuszką w jej sklepie z antykami, ale zamiast niej Karolina znalazła zwłoki pracownicy sklepu, Adeli Naczyńskiej. Wkrótce okazało się, że ze sklepu skradziono bardzo cenną lampę, oryginalny wyrób Tiffany’ego, jedyną w swoim rodzaju lampę witrażową o nazwie „Rzeka życia”. Szyszkowska natychmiast zadzwoniła po policję i do swojej serdecznej przyjaciółki Celiny, która w tej chwili była jej niezbędna. Karolina w najgorszych koszmarach nie przewidziała, że w swoim życiu natknie się na prawdziwe zwłoki, i to na ofiarę morderstwa. To właśnie Karolina, gdy Celina straciła pracę, podsunęła jej pomysł założenia agencji i zachęciła do przyjęcia pierwszego zlecenia, dlatego teraz przyjaciółka nie mogła odmówić jej pomocy.

Naczyński, zarówno ojciec, jak i syn, zdają sobie sprawę, że policji nie uda się dotrzeć do prawdy o śmierci matki i kradzieży lampy, bo w grę wchodzą ludzie, którzy mają ogromne pieniądze. Jedyną drogą wyjścia wydaje się wynajęcie prywatnego detektywa. Wybór pada na Celinę, która chętnie podejmuje się zlecenia, bo ta sprawa bardzo ją ciekawi, a poniekąd zamieszana jest w nią także Szyszka. Obie na zlecenie klientów wyprawiają się do Bazylei na wystawę dzieł Tiffany’ego, zorganizowaną przez małżeństwo Millerów, na której miała być zaprezentowana także skradziona lampa „Rzeka życia”. Kobiety chciałyby się dowiedzieć, do kogo należy druga z prezentowanych na wystawie lamp „Tancerka”, ale małżeństwo nie chce ujawnić tożsamości jej właściciela. Mimo to nie wracają do kraju z pustymi rękami, bo udało im się co nieco ustalić.

Na miejscu Szpakowski i Perrault prowadzą intensywne śledztwo. Ślady kierują ich do tragicznego pożaru sprzed dwudziestu lat, w którym zginął dziadek syna zamordowanej kobiety. Tropy prowadzą do ludzi, których prokuratorka bez twardych dowodów nie ruszy. Boi się o swoje stanowisko, a nad Zygmuntem Szpakowskim także wisi groźba utraty posady. Jak udowodnić winę komuś, kto jest teraz szychą w biznesie i ma nieposzlakowaną opinię. Żaden prokurator nie nadstawi głowy. Same poszlaki nie wystarczą. Mimo że Celina, Xavier i Zygmunt mają swoje podejrzenia co do sprawcy, nie mają twardych dowodów i zdają sobie sprawę, że może pojawić się coś, co obali ich teorię w jednej chwili. Nie pozostaje im nic innego, jak sprowokować podejrzanego i czekać, aż popełni błąd.

Każdy bowiem jest chłodny i opanowany, gdy nie chodzi o jego rodzinę, w innym przypadku staje się bezbronny jak dziecko. Finalnie okazuje się, że nie da się odciąć od przeszłości. Ona zawsze każdego dopada, prędzej czy później. To, co spotyka bohaterów, jest konsekwencją tego, co wydarzyło się kiedyś. Taka jest kolej rzeczy, czy tego ktoś chce, czy nie.

Piękno języka, jakim Małgorzata Rogala napisała 𝑁𝑖𝑒𝑧𝑏𝑖𝑡𝑦 𝑑𝑜𝑤ó𝑑 , urzekł mnie od samego początku. Do tego świetna intryga i wciągająca akcja. Znalazłam w tej powieści mnóstwo wiedzy na temat sztuki. Podobał mi się także ukłon w stronę blogerki, której imię i nazwisko autorka przypisała jednej z bohaterek powieści. Wszystko to sprawiło, że jest to powieść godna uwagi, zasługująca na wysokie noty, jak zresztą każda historia stworzona przez Małgorzatę Rogalę.

W 𝑁𝑖𝑒𝑧𝑏𝑖𝑡𝑦𝑚 𝑑𝑜𝑤𝑜𝑑𝑧𝑖𝑒 nie brakuje nawiązań do sytuacji społecznej. Autorka podkreśla niefrasobliwość użytkowników FB, którzy umieszczają tam informacje o sobie, co może pomóc przestępcom w zdobywaniu wiedzy o innych. Pokazuje, jak może wyglądać śledztwo, gdy w sprawę są zamieszane osoby wysoko postawione. Zwykły obywatel jest traktowany inaczej niż prominenci, tak zwani szanowani obywatele. Ostrzega także przed zbytnią ufnością wobec ludzi zatrudnianych w domu i pokazywaniem im swoich zasobów, bo nigdy nie mamy pewności, czy nie mają oni kontaktu ze światem przestępczym.

𝑁𝑖𝑒𝑧𝑏𝑖𝑡𝑦 𝑑𝑜𝑤ó𝑑 dostarczył mi wielu ciekawostek o zabytkach Bazylei, Renie i dziełach Tiffany’ego, a także dowiedziałam się, jak powstawały niezwykłe witraże tego artysty, od projektu po finalną realizację. Podobało mi się też, że autorka nie używa tak modnych ostatnio feminatywów, że pozostała sobą, za co niezwykle ją cenię. Nie ukrywam, że każda kolejna książka Małgorzaty Rogali dostarcza mi niezapomnianych przeżyć, poszerza moje horyzonty i daje sporą dawkę wiedzy o otaczającym mnie świecie, a w tym przypadku także o sztuce. W twórczości Małgorzaty zachwyca mnie przede wszystkim umiejętność łączenia emocji bohaterów z intrygą, tworzenia postaci pełnych życia i wiarygodnych dialogów. Cenię też autorkę za to, że w każdej jej powieści znajduję powody, by zastanowić się nad ludzkimi wyborami i zachowaniami.

Adela Naczyńska jest pracownicą sklepu z antykami. Pewnego dnia do sklepu przychodzi pewna kobieta, bardzo zainteresowana niezwykłą lapą traci życie po tym, jak odkrywa istnienie dwóch lamp Tiffany'ego, która obecnie należy do właścicielki sklepu. Adela, kiedy ją widzi, jest pewna, że to ta sama lampa, która należały do jej rodziny i podobno spłonęły w pożarze domu dwie dekady wcześniej. Mąż i syn Adeli chcą za wszelką cenę poznać prawdę, dowiedzieć się kto zabił Adelę, a jednocześnie co stało się wcześniej. O pomoc proszą Celinę Stefańską. Kobieta się zgadza i wyrusza na poszukiwanie prawdy. Czy ją odkryje? Kto jest zabójcą? Kto przyczynił się do pożaru wiele lat wcześniej? Czy wszystkie tajemnice zostaną odkryte?

Lubię książki, które mnie zaskakują, w których praktycznie do samego końca nie jestem pewna, kto przyczynił się do wszystkiego. Taka właśnie była ta pozycja, miałam swoje teorie, jednak autorka tak wszystko poprowadziła, że okazały się one zupełnie inne, niż była prawda. Mnie książka zdecydowanie się podobała. Była na tyle ciekawa, że z wielkim zainteresowaniem czytałam każdą stronę, nie mogą się od niej oderwać, aż nie odkryłam wszystkich tajemnic.
Akcja sprawnie poprowadzona, z ciekawymi zwrotami, które mnie potrafiły zaskoczyć. Książkę czytało się dość szybko, a podczas czytania towarzyszyło mi wiele emocji.

Bohaterowie zdecydowanie ciekawi, dobrze wykreowani. Niestety nie mogę wam nic więcej o nich powiedzieć niż w zarysie historii wyżej. Gdybym to zrobiła, zdradziłabym zbyt wiele z fabuły. Powiem tylko tyle, że naprawdę warto poznać ich bliżej.

„Niezbity dowód” to moim zdaniem ciekawy kryminał, który warto przeczytać. Ze swojej strony polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

Tajemnicza zagadka zaginięcia bezcennych antyków może łączyć się z wypadkiem, do którego doszło wiele lat wcześniej. Dwie przyjaciółki Celina, prywatna pani detektyw i Karolina, pisarka historii kryminalnych znajdują się w samym centrum intrygujących wydarzeń. Ponieważ już kiedyś ich wzajemna współpraca przyniosła zaskakujące rozwiązania, jest bardzo prawdopodobne, że i tym razem obie dziewczyny mają szansę odkryć tajemniczą zagadkę.

Czar Minionych Lat, to nazwa sklepu, w którym można nabyć unikalne przedmioty sprzed wielu lat. Pewnego dnia zostaje znalezione ciało Adeli, znawcy sztuki, oraz pracownicy sklepu.

Rozpoczyna się śledztwo, jest coraz więcej różnych tropów i podejrzanych. Sprawa nabiera szybszego tempa, a policjanci, jak również Celina i Szyszka konsultują się ze sobą. Małymi krokami doprowadzają do rozwiązania tajemnicy i ujęcia przeStęPców. Wzajemna współpraca nie skupia się tylko na sprawach służbowych, lecz powoli rozwijają się bliższe relacje...

Nie miałam okazji czytać wcześniejszych części serii, ale to nie zaburzyło odbioru powieści. Z zaciekawieniem skupiłam się na kryminalnej historii, która bardzo mi się podobała. Niebezpieczne zdarzenia przeplatane są informacjami dotyczącymi sztuki, antyków i wartościowych reliktów. Prawdziwe wiadomości ładnie łączą się z fikcją literacką, budując fajny klimat powieści. Autorka zadbała o ważne szczegóły, które skupiają uwagę i pobudzają wyobraźnię. Rewelacyjne dialogi i sytuacje, które są udziałem głównych bohaterek, bardzo przyjemne wątki. Intrygująca książka, pełna tajemnic i sekretów. Fantastyczna powieść, miło spędzony czas. Serdecznie polecam

Ten kryminał udowadnia, że świetna historia nie potrzebuje brutalności, by trzymać w napięciu. To raczej jak partia szachów, gdzie spryt i dedukcja są ważniejsze niż siła.

Autorka skupia się na zagadce, która angażuje czytelnika od pierwszej strony. Kiedy w sklepie z antykami zostaje zamordowana miła i bezkonfliktowa pracownica, pojawia się mnóstwo pytań. Czy była w niewłaściwym miejscu o niewłaściwej porze? Czy wiedziała coś, o czym nie powinna? Czy też celem był rabunek i stanął na jej drodze ktoś bez skrupułów? To wszystko staje się jeszcze bardziej intrygujące, kiedy okazuje się, że w sprawę wplątana jest unikatowa, przepiękna lampa Tiffaniego. Ta łamigłówka wciąga i nie pozwala odłożyć książki na bok.

Bohaterowie są kolejnym mocnym punktem tej powieści. Zamiast typowych detektywów, mamy tu inteligentną prywatną detektyw Celinę Stefańską, która stara się pomóc przyjaciółce w tarapatach, oraz duet policjantów. To wiarygodne postacie, które mają swoje mocne strony, ale też słabości, dzięki czemu łatwo się z nimi zżyć. Również pozostali bohaterowie, od świadków po podejrzanych, są ciekawie nakreśleni i nie są tylko tłem dla głównej akcji.

Autorka doskonale buduje atmosferę. Napięcie rośnie nie przez krwawe sceny, ale przez gęstniejący nastrój niepokoju i niepewności. Czytelnik czuje, że coś jest na rzeczy, nawet jeśli nie wie co. Dochodzą kolejne wątki, poznajemy nowe fakty, ale nie wszystko jest od razu jasne.

W tej książce śledztwo opiera się na analizie dowodów i logicznym łączeniu faktów, a nie na pościgach czy strzelaninach. Każdy dialog i każdy trop mają znaczenie. Kryminał skupia się na psychologii postaci i intrydze, a nie na sensacji. Fakty ze świata kultury świetnie zostają połączone z fikcją, mobilizując czytelników do sprawdzenia pewnych informacji, co dodaje głębi całej historii. Czuje się w tym pasję Autorki do sztuki i jej wrażliwość na piękno.

„Niezbity dowód” to przykład kryminału, który angażuje umysł, a nie tylko zmysły. Dzięki inteligentnej zagadce, ciekawym bohaterom historia zostaje z nami na dłużej. Budzi się bowiem refleksja czy da się zapomnieć o popełnionych błędach i czy na pewno wiemy, do czego jesteśmy zdolni w obliczu zagrożenia czy stresującej sytuacji? A co z bliskimi? Czy na pewno można komukolwiek ufać stuprocentowo?

Co powiecie na wyruszeniem śladem zaginionej lampy? 

Bardzo chętnie wraz z Celiną oraz Szyszką, wyruszyłam w ślad zagadkowego morderstwa oraz aby odkryć tajemnicę zaginięcia bardzo wartościowej lampy.

,,Niezbity dowód" Małgorzata Rogala, wydawnictwo Skarpa Warszawska.

Powiem Wam, że byłam ciekawa co słychać nowego u Celiny i Szyszki. Bardzo szybko książka wciągnęła mnie w swoją historię. Śledztwo zawiłe, pełne zagadek, a także sekretów z przeszłości, dodatkowo mamy możliwość oglądania zabytków oraz eksponatów oczami bohaterek. Moja ciekawość podsycały zdarzenia i jaki miały związek z zaginięciem lampy, które wydarzyły się dwadzieścia lat wcześniej. 

Do samego końca pomimo typowania nie odkryłam kto stoi za morderstwem, ani za zniknięciem bezcennej lampy. 

Książkę Wam polecam, a ja wyglądam kolejnej części przygód Celiny i Szyszki.

,,Czasami prawda potrafi ciążyć bardziej niż zbrodnia."

,,Nie wszystko, co się świeci, powinno trafić do gabloty."

Adela Naczyńska prowadzi piękny antykwariat i wiedzie spokojne ustabilizowane życie u boku ukochanych mężczyzn - męża i syna. 

Ich codzienność zostaje nieco zakłócona, gdy do kobiety trafia informacja ,że na targach sztuki w szwajcarskiej Bazylei zostanie wystawiona jedna z unikatowych lamp Tiffany'ego. 

Do tej pory kobieta sądziła,że te przedmioty spłynęły w jej rodzinnym domu dwadzieścia lat wcześniej.  

Wkrótce potem Adela zostaje zamordowana a zrozpaczeni mąż i syn zwracają się do prywatnej detektyw Celiny Stefańskiej znanej z dyskrecji i dociekliwości.  

Wkrótce na jaw wychodzi ,że pożar sprzed lat był jedynie zasłoną dymną mającą zatuszować kradzież lamp. 

Wraz ze swymi pomocnikami kobieta poszukuje odpowiedzi, co prowadzi do tego, że naraża się na poważne niebezpieczeństwo oraz konfrontuje się z własną przeszłością.  

Kto stanie na jej drodze?

Te misternie wykonane dzieła miały zostać spieniężone na czarnym rynku. 

Śledztwo, szantaż , chciwość i miłość.   

To wszystko znajdziecie w środku, a ja jak zwykle przepadłam dla pióra i fabuły stworzonej przez panią Małgorzatę. 

,,Niezbity dowód" to spokojny, klimatyczny kryminał z wątkiem historycznym, w którym emocje są równie ważne co tropy. Dla fanów klasyki gatunku i tych, którzy cenią subtelność, to lektura idealna. Rogala po raz kolejny udowadnia, że najlepsze tajemnice to te, które tkwią w ludzkim sumieniu i pamięci.

Serdecznie polecam ?

Kolejny tom przygód Celiny Stefańskiej, a to oznacza kolejne cenne przedmioty i kolejną wycieczkę do kolejnego kraju. I aż mi się sentyment włączył jak zobaczyłam że jadą do Bazylei na coroczne targi sztuki Art Basel. Ale nie wybiegajmy zbytnio do przodu, bo cała historia zaczyna się w Warszawie, w jednym z antykwariatów, i o dziwo tym razem to nie Celina, ale jej przyjaciółka Szyszka ładuje się w kłopoty. Kiedy przychodzi na umówione spotkanie, zamiast właścicielki antykwariatu zastaje... zwłoki jej pracownicy. Jak się okazało, Adela Naczyńska, pracująca od lat w antykwariacie, rozpoznała w jednym z przedmiotów, który miała spakować i wysłać do Bazylei, lampę, która niegdyś była w posiadaniu jej ojca. Zanim zginęła, zdążyła powiadomić o tym odkryciu swojego męża. Tylko kto mógł mieć interes w mordowaniu kobiety? Szyszka przytomnie, od razu angażuje podkomisarza Szpakowskiego. Jednakże mąż i syn zamordowanej, postanawiają zaangażować również Celinę. Tym sposobem obie kobiety jadą do Bazylei, gdzie na wystawie ma pojawić się też bliźniacza lampa, która też kiedyś była w posiadaniu ojca ofiary, aby zorientować się kto wypożyczył ten przedmiot do wystawienia w galerii. Czy współczesna zbrodnia okaże się powiązana z wypadkiem sprzed lat?
Bardzo lubię sposób w jaki autorka prowadzi fabuły kolejnych powieści w tej serii. Czytelnik ma przed sobą zarówno zagadkę kryminalną, ale też dostaje sporą garść informacji na temat sztuki oraz drugą garść ciekawostek turystycznych. W bradzo plastyczny sposób opisuje miejsca, tak że można poczyć jakby się spacerowało uliczkami Bazylei razem z bohaterkami! Dobrze jest też obserwować rozwój Celiny, która nabiera doświadczenia, ale też z coraz większą swobodą odnajduje się w świecie pokonawszy traumy przeszłości. Towarzyszenie jej w przygodach jest naprawdę sporą przyjemnością! 
Współpraca recenzencka z Wydawnictwem Skarpa Warszawska.

Jeśli szukacie przepisu na lekką, ale wciągającą historię z morderstwem w tle - sięgnijcie po książkę Małgorzaty Rogali. ,,Niezbity dowód", trzeci tom z Celiną Stefańską, znów udowadnia, że dobry kryminał nie musi tonąć w krwi, by skutecznie trzymać w napięciu.

Rogala po raz kolejny tworzy świat tak realistyczny, że można odnieść wrażenie, że to wszystko mogłoby wydarzyć się naprawdę. Może nie dziś, może nie po sąsiedzku, ale jutro, gdzieś w mieście obok - już całkiem możliwe. I właśnie to sprawia, że historia działa: morderstwo, zagadka sprzed lat i... dwie lampy Tiffany'ego, które powinny były spłonąć w pożarze dwadzieścia lat temu, a jednak nagle się odnajdują.

Śmierć Adeli Naczyńskiej uruchamia lawinę zdarzeń. Do akcji wkracza niezastąpiona Celina Stefańska, a wraz z nią wędrujemy nie tylko przez kolejne tropy, ale i przez miejsca warte zobaczenia - tym razem Bazylea staje się nie tylko tłem, ale i bohaterką drugiego planu. A wśród zabytków i dzieł sztuki kryje się mrok: tajemnice, krzywdy sprzed lat i zbrodnia, która może mieć więcej niż jedno dno.

Autorka umiejętnie balansuje między intrygą a atmosferą -- to ten typ kryminału, w którym niemal czuć zapach kurzu z antykwariatu czy zobaczyć odbłysk światła na starej lampie. Do tego dynamiczne dialogi, humor (tak, Szyszka znów błyszczy!), no i oczywiście sama Celina - jak zwykle skupiona, konkretna i o krok przed wszystkimi.

Jeśli lubicie eleganckie, nastrojowe kryminały z tajemnicą zakopaną głęboko w przeszłości - ,,Niezbity dowód" to trafiony wybór.