Starożytny Rzym, czasy cezara Nerona. Winicjusz, młody patrycjusz zakochał się w pięknej Ligii, córce poległego w bitwie barbarzyńskiego wodza i chce ją uczynić swoją nałożnicą. Dla Ligii, która wychowała się w domu chrześcijanki Pomponii Grecyny i jest również chrześcijanką, zostanie nałożnica poganina byłoby ciężkim grzechem i hańbą. Wuj Winicjusza, epikurejczyk, esteta, znawca sztuk, z którego zdaniem liczy się Neron, próbuje pomóc siostrzeńcowi w zdobyciu dziewczyny, lecz jej wierny sługa Ursus, olbrzym obdarzony ogromną siłą odbija Ligię z rąk ludzi cezara. Winicjusz wynajmuje cynicznego łotra, Chilona Chilonidesa, by odnalazł Ligię. W czasie próby porwania dziewczyny, ukrywającej się w jednym z chrześcijańskich domów Winicjusz zostaje ranny. Udzielono mu pomocy, rannym opiekuje się Ligia, której Winicjusz nie jest obojętny. Nauka chrześcijańska, z którą Winicjusz styka się w tym domu, robi na nim coraz większe wrażenie; prosi Apostoła Piotra, by przygotował go do przyjęcia chrześcijaństwa. Piotr błogosławi miłość dwojga młodych. Tymczasem Neron ze swym dworem udaje się do Ancjum, Winicjusz i Petroniusz muszą mu towarzyszyć. Neron, mierny poeta o wielkich ambicjach oddaje się tam artystycznym zajęciom. Nagle przychodzi wiadomość, że w Rzymie wybuchł ogromny pożar; można przypuszczać, że został wywołany na polecenie Nerona. Winicjusz wraca pospiesznie do Rzymu, by odnaleźć Ligię, a kiedy ją odnajduje, przyjmie chrzest z rąk Apostoła Piotra. Do Rzymu wraca również Neron, by w blasku pożaru śpiewać pieśni, do których natchnął go widok płonącego miasta. W mieście zaczynają się groźne rozruchy. By uspokoić wzburzenie tłumów Neron o spalenie miasta postanawia oskarżyć chrześcijan. Sprzeciwia się temu Petroniusz, tracąc łaskę cezara. Chrześcijanie, mordowani na ulicach, zamykani w więzieniach, mają następnie ginąć, paleni jako żywe pochodnie, krzyżowani, rozrywani na arenie przez dzikie zwierzęta. Wśród uwięzionych jest również Ligia. Winicjusz szuka sposobu uratowania ukochanej, lecz na próżno. W czasie kolejnych igrzysk na arenie pojawia się tur niosąc na grzbiecie nagą Ligię. Uratuje ją Ursus, który miał zginąć wraz z nią, lecz udaje mu się skręcić kark zwierzęciu. Zgromadzeni w amfiteatrze Rzymianie domagają się łaski dla Ursusa i dziewczyny, Neron niechętnie musi jej udzielić. Winicjusz i Ligia opuszczą Rzym. Chilon Chilonides, który oszczerczo oskarżał chrześcijan i wydawał ich na śmierć, na widok ich męki nawraca się i ginie na krzyżu. Apostoł Piotr spróbuje opuścić miasto, lecz wróci gdy na drodze zjawi mu się Chrystus. Petroniusz, którego cezar chce uwięzić i zabić, popełnia samobójstwo. Neron traci miarę w okrucieństwach. Wreszcie buntują się przeciwko niemu nie tylko dostojnicy, lecz także żołnierze. Zbyt tchórzliwy, by popełnić samobójstwo, zginie z ręki jednego ze swych wyzwoleńców.
Wydawnictwo: Greg
Data wydania: 2006-03-15
Kategoria: Historyczne
ISBN:
Liczba stron: 456
Język oryginału: polski
Cierpieć chwilowo dla nieprzebranego szczęścia, jest rzeczą zupełnie inną niż cierpieć dlatego tylko, że taki porządek natury.
Doceniam pisarstwo Sienkiewicza: barwne opisy, bogaty język i umiejętność budowania napięcia czynią tę powieść lekturą po prostu ciekawą. Barwnie nakreślił obraz starożytnego Rzymu, pokazując zarówno przepych, jak i okrucieństwo epoki. Interesujące jest ukazanie mechanizmów władzy. Sienkiewicz wnikliwie portretuje Nerona oraz jego dwór, odsłaniając kulisy funkcjonowania autorytarnego państwa, manipulacje i intrygi. Niewiele się zmieniło od tamtych czasów.
Jednocześnie razi mnie nadmierny dydaktyzm oraz jednoznaczna, ideologiczna wymowa utworu. Sienkiewicz ukazuje chrześcijan jako krystalicznie czystych bohaterów, podczas gdy ich przeciwnicy zostają przedstawieni niemal wyłącznie w negatywnym świetle. Przekaz staje się jednostronny i moralizatorski.
Także historia miłosna Ligii i Winicjusza, choć poruszająca, wydaje się podporządkowana dydaktycznym założeniom powieści. Ostatecznie zostajemy z historią, która wzrusza, ale nie zawsze przekonuje pozostając przede wszystkim ilustracją idei, a nie autentycznego spotkania dwojga osób.
Na tym tle wyjątkiem jest postać Petroniusza. Jego ironia i nieustanna gra z konwencją pozwalają mu zachować pozory niezależności w świecie pełnym przemocy i konformizmu. Zdaje sobie sprawę z własnej bezsilności wobec autorytarnej władzy. Nie rezygnuje jednak z prób zachowania autonomii, poczucia własnej godności
Owszem, "Quo Vadis" jest dziełem epoki, które realizowało określone cele ideowe i patriotyczne, jednak z dzisiejszej perspektywy trudno nie dostrzec tej nachalności. Żałuję, że Sienkiewicz nie pozwolił sobie na więcej ambiwalencji, dzięki której powieść mogłaby jeszcze bardziej zyskać na aktualności i sile oddziaływania.
Umęczyłam. Wstyd się przyznać, ale 20 lat temu nie byłam w stanie przebrnąć przez opisy ciał niewolników i opis pałacu Petroniusza z samego początku. Teraz też była to mozolna przeprawa. Sienkiewicz zdecydowanie bardziej od akcji lubuje się w opisach i patosie. Rozterki bohaterów są rozdmuchiwane do granic, tworzą wręcz wymiar tragedii, niewypowiedzianej, gdyż bohaterowie Ci gnębią się sami wewnątrz. Akcję powieści można podać w 7 punktach, ale Sienkiewicz zadbał, żeby punkty te były doskonale wręcz dopełnione, najdrobniejszymi opisami fałdy na tunice, czy najmniejszemu listkowi, który akurat spadał.
Nie przeczę, że jest to dzieło symboliczne. Piękne. Ukazuje ludzką naturę, pychę jaka się rodzi z udanej manipulacji, a wreszcie konsekwencje jakie ponosimy przeceniając nasze możliwości i pewność.
Próbuję docenić geniusz Sienkiewicza. Bardzo mi się podobała "Rodzina Połanieckich", doceniam historyczną wartośc trylogii. Nie sposób nie żywić podziwu do autora, który w czasach przeinternetowych, gdy jeszcze nikt nie słyszał o komputerowych rekonstrukcjach, opisał Rzym, tak jakby w nim mieszkał. Jednak to nieco za mało, bym z radością była w stanie przebrnąć przez dwieście stron opisów scen rozpusty, przetykanych pełnymi pobożności chrześcijanami, po których następuje sto stron rzezi.
Staś i Nel – dzieci inżynierów budujących Kanał Sueski – zostają porwani. Dzięki sprytowi i odwadze Stasia udaje im się uciec. Przed...
Opracowanie:- Życiorys Henryka Sienkiewicza - Czas i miejsce akcji noweli - Plan wydarzeń - Treść - Bohaterowie - charakterystyka - Sienkiewicz przeciw...
(...) gdy się jest między szalonymi, staje się także szalonym, a co więcej, znajduje się pewien urok w szaleństwach.
Więcej