tak to było jesienią… - wiersz

<!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:595.3pt 841.9pt; margin:70.85pt 70.85pt 70.85pt 70.85pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} -->

<!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:595.3pt 841.9pt; margin:70.85pt 70.85pt 70.85pt 70.85pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} -->

tak to było jesienią

z liściem złotym we włosach

głębią w oczach niezmierną

a w uśmiechu przekora

wiatr całował lubieżnie

jej dziewczęce walory

i do tańca uprzejmie

prosił szeptem zalotnym

oj to była ta chwila

kiedy serce rytm traci

w oczach gwiazdą zakwita

siebie głupcem wystawisz

biegniesz jakby wstawiony

słowa puste nawijasz

a jej uśmiech spłoszony

duszę chłodem zaciska

chciałeś mówić, że może

że ty zawsze jej wszystko

że jej szczęście przepowiesz…

lecz mówienie nie wyszło

cześć mi rzekła z uśmiechem

wiatr drzwi auta zatrzasnął

przerywając kuszenie

mną już smutek zawładnął

teraz każdej jesieni

widzę kibić jej zwiewną

z liściem złotym niewielkim

i jej minę niepewną…

2008-10-16 K.Puchała