Pieśń pustyni
Grzegorz Wielgus

⚜️⚜️⚜️⚜️ Recenzja ⚜️⚜️⚜️⚜️

Grzegorz Wielgus " Pieśń Pustyni " #1
@grzegorz.m.wielgus_autor

Cykl: Ostrze Erkal #1

Wydawnictwo : Initium
@wydawnictwo_intium

⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️

" Człowiek tylko czasami bywa odważny. Czasami z własnej woli, czasami na rozkaz, a innym razem zostaje wypchnięty do pierwszego szeregu wbrew swojej woli..."

" Pieśń Pustyni " to naprawdę ekscytujący tom z serii " Ostrze Erkal " Ta seria to prawdziwa przygoda w magicznym świecie pełnym tajemnic i niebezpieczeństw..

" Pieśń Pustyni " to nie samowita książka stworzonya przez autor, który naprawdę wie, jak stworzyć świat pełen akcji i emocji.. Powieść ma wszystko, czego potrzeba - walki, tajemnice, zdrady i zemstę.. A dodatkowo, nadprzyrodzone postacie i zwierzęta dodają temu światu jeszcze większej magii..

Autor ma niezwykły styl pisania, który wciąga czytelnika od samego początku do końca..
Jego opisy są bardzo malownicze i wciągają nas w świat pełen przygód, tajemnic i intryg..

Jego język jest płynny i wartki, a dialogi są pełne życia i autentyczne.. Również potrafi wplatać zabawne dialogi i sytuacje, które łagodzą napięcie i dodają lekkości historii..
Czytając jego powieść można poczuć, że autor jest prawdziwie zaangażowany w historię i chce podzielić się nią z czytelnikiem..

Autor potrafi stworzyć wyraziste postacie, które są głębokie i pełne emocji.. Ich losy są splątane w sposób zaskakujący, a fabuła rozwija się w tempie, które trzyma nas w napięciu.. Autor umiejętnie balansuje między akcją a rozwinięciem postaci, co sprawia, że czytanie jego książek jest prawdziwą przyjemnością..

Książka jest napisana z perspektywy wielu bohaterów, dodaje głębi i różnorodności do historii.. Dzięki temu możemy poznać każdego z bohaterów bliżej, zobaczyć ich motywacje, cele i jak radzą sobie w różnych sytuacjach.. To świetny sposób, aby lepiej zrozumieć ich charaktery i emocje..

Autor stworzył taką rozbudowaną fabułę, gdzie wszystko się ze sobą splata.. Akcja dzieje się w pustynnych krainach, które są opisane w taki sposób, że można sobie wszystko wyobrazić..

Jeśli lubisz mroczne i pełne przygód historie, to ta seria na pewno przypadnie Ci do gustu!

" W przewrotny sposób broń palna czyniła wszystkich równymi. Z wyjątkiem tych, którzy trzymali palec na spuście. Ci były równiejsi..."

Zirra, która dorasta na pustyni, nienawidzi Dominium i zbierania drogocennej rudy białopyłu.. Ale wszystko się zmienia, gdy jej siostra zostaje porwana przez kult Wszechśmierci.. Zirra postanawia ruszyć w pościg, nie zastanawiając się długo..
Zirra wyruszyć na niebezpieczną misję, żeby ją uratować..

W międzyczasie, porucznik Stauros zostaje zaatakowany i to tylko początek jego pełnej przygód podróży.. Astris, młoda dyplomatka, otrzymuje misję wykradzenia tajemniczej księgi, zwaną Widzącą Pustkę, która skrywa sekrety kultu Wszechśmierci..

Stopniowo losy bohaterów zaczynają się splatać, a przeszłość wychodzi na jaw.. Okazuje się, że niektóre rzeczy powinny pozostać ukryte, szczególnie gdy mogą wpaść w niebezpieczne ręce..

RECENZJA 

„PIEŚŃ PUSTYNI”

CYKL: OSTRZE ERKAL (Tom 1)

WSPÓŁPRACA REKLAMOWA —
AUTOR: GRZEGORZ WIELGUS 

WYDAWNICTWO: INITIUM

„Warknęła. Poruszała się instynktownie, tańczyła pomiędzy ciosami jak jeszcze nigdy do tej pory. Była nieuchwytna niczym pustynna burza, szybsza od śmierci, która podążała za nią niczym cień”.

„Pieśń Pustyni” to pierwszy tom z cyklu „Ostrze Erkal”.
Fascynująca, intrygująca, oryginalna wręcz znakomita książka fantasy, którą  pochłonęłam bardzo szybko, choć książka jest bardzo pokaźnych rozmiarów. Wciąga niebezpiecznie jak pisaki Erkal, rzucając nas w niebezpieczny, intrygujący świat, w którym białopył, jest największą walutą. 
Autor zabiera nas do świata, w którym rządzi, jedna reguła zabij albo giń, a śmierć niczym cień podąża za bohaterami tej historii. 
Przepełniona jest brutalnymi i zaciekłymi pojedynkami, skrytymi tajemnicami, zdradą, zemstą, mrocznymi intrygami, walkami na arenie gladiatorów, w których wszystko zrobisz, aby przeżyć, świetnymi dialogami, powiedzeniami i ciekawymi zwrotami akcji. 
Zobaczymy nadprzyrodzone postacie i zwierzęta. 
Autor stworzył wielowątkową rozbudowaną fabułę, która splata się, ze sobą, gdy przeszłość zakopana pod piaskami pustyni zostaje wykopana i wtedy zaczyna się wyścig z czasem o życie.  Pustynia Erkal i przyległe krainy pochłoną wiele istnień.
Fenomenalnie skonstruowany i rozbudowany został świat pustynnych krain,  pełen wyrazistych obrazów, a wszystko zostało napisane w tak plastycznie, że mogłam wszystko sobie wyobrazić, czułam się jak bym tam była i mogłam wszystko przeżywać razem z bohaterami tej historii. 
Całość dynamicznie poprowadzona, przemyślana, tutaj wszystko współgra ze sobą. 
Wartka akcja, malowniczy i obrazowy język, wydarzenia trzymające w napięciu, razem z bohaterami bierzemy, udział w niezwykłej przygodzie a wiele walk i triumfów głównej bohaterki sprawia, że nie sposób oderwać się od książki. 

Książka napisana jest z perspektywy kilku bohaterów, Zirry, Eristi, Astris, Karamisa, Wielooki, Staurosa, Ossena, Therisa, dzięki czemu możemy poznać ich dokładniej i zobaczyć kim są, co planują. 

Bohaterzy stworzeni z dbałością o szczegóły, różnorodni,  intrygujący, nieidealni i nietuzinkowi.

Zirra to postać, która wywarła na mnie największe wrażenie, silna, waleczna, nieustępliwa, charyzmatyczna. Chciała żyć, cieszyć się każdym dniem, popełniać błędy, jednak nie mogła i bardzo rzadko mogła być tak naprawdę sobą, była, Pustynną innej drogi nie miała. Potem wszystko się zmienia, Dotykając pustki, zaczynała widzieć wyraźniej otaczający ją świat. 
Karamis to druga postać, która wywarła na mnie duże wrażenie, choć lubił sobie popić, było w nim coś głębszego i interesującego. 

Eristi to czarny charakter w tej historii, ale dość interesujący. Jej postać intryguje.

„Wzięła głęboki oddech. Na moment
przymknęła białe oczy. Kciukiem odciągnęła kurek. Znajomy szczęk metalu uspokoił ją niczym głos przyjaciela, na którym zawsze mogła polegać. Erkal, bezkresna pustynia, nie tolerowała słabości. Tym miejscem rządziła prosta reguła, zabij albo giń, a Zirra nie miała zamiaru umierać tego dnia. Jeszcze nie.„

Zirra jest Pustynną, która zbiera drogocenny białopył pomiędzy wydmami pustyni.
Wszystko zmienia się z dniem, kiedy kult Wszechśmierci porywa jej siostrę. Wyrusza w pościg, aby ocalić Seive. Dołącza do niej żołnierz Dominium Karamis i wyruszają w drogę, pełna wydarzeń i walki o swoje życie. 

Astris Kalsaris wyrusza w podróż, aby zdobyć sekrety kultu Wszechśmierci i zdobyć tajemniczą księgę. 

-Czy Zirra odzyska swoją siostrę? 
-Co czeka Zirrę i Karamisa? 
-Czy uda im się ocalić życie i uciec? 
-Czy Astrid pozna tajemnice i zdobędzie tajemniczą księgę Widzącej pustkę?
-Kto zdradzi? 

Dziękuję autorowi za egzemplarz do recenzji. 

Polecam. 
 

Przed wami książka, która sprawi, że wasze mięśnie pozostaną napięte od początku do końca opowieści. Już sam początek rozpoczyna się nagle, jakby ktoś nas teleportował do świata, gdzie trafiamy w sam środek pojedynku. Autor bardzo dokładnie i dosadnie opisał ból i uszkodzenia ciała jakiego postacie doznają. Jest to na tyle realistyczne, że te opisy nas bolą. Widać tutaj żażącą się nienawiść, która działa w obie strony.

,, Walka nie decydowała o tym, kto miał rację, tylko o tym, kto przetrwał. "

W głębi ducha nasza postać nie jest tak zła na jaką wygląda. Jej niepokój rósł wtedy, kiedy zdała sobie sprawę, że jej przeciwnikiem było jeszcze dziecko, które nie zawachało się, by ją zastrzelić. Niestety w tej walce tylko jeden z nich mógł wygrać. Opisy w jaki sposób pozbawiła go życia były trochę niesmaczne i krwawe, ale miała powód by tak zrobić. Jeszcze wiele sytuacji wskazuje na to, że bohaterzy mają w sobie coś z dobroci, lecz by przetrwać, przeistoczyli się w maszyny do zabijania. Nie można zatem jednolicie ich zaszufladkować do dobrych lub tylko złych. Często obecne są tu zwierzęce instynkty. Jednak chyba najbardziej zdziwiły mnie opisy przyrody. Pisarz dostrzega piękno natury oraz niebezpieczeństwo jakie z niej wynika. Wspaniale je tu wpasował, jakby chciał złagodzić siłę i okrucieństwa, które tutaj będą miały miejsce. Na szczęście nie zawiera wulgaryzmów, więc dodaje jej klasy i wdzięku. Mamy tu trochę postaci fantastycznych, ale aż same nasuwały się w myśli, że mogłyby się pojawić. Książka jest bardzo gruba, ale jest to związane z tym, że miejsce, które jest ukazane jest mocno rozległe. Czas tu mija szybko, a postacie się przemieszczają. Najfajniejsze jest to, że wiele wątków pod koniec łączy się w całość. Oczywiście powinien być kolejny tom, gdyż nasza opowieść dobiega końca, ale to, co jeszcze muszą zrobić, zapewne pojawi się w następnej części. Rozdziały są trochę długie, ale nie da się ich skrócić, gdyż wciąż coś się tu dzieje. Czytałam ją kilka dni, gdyż siłą rzeczy choć ciekawa, to jednak nie da się przeczytać jej na raz:-)

"Pieśń pustyni" to powieść, którą już mniej więcej w połowie mogłam określić jako najlepszą lub jedną z najlepszych książek tego roku i która trafiła do moich ulubieńców wszech czasów!

Czułam się jakby została napisana specjalnie dla mnie, jest książką o jakiej marzyłam, jest tym czego poszukiwałam od lat, jeśli nie całe życie, jeśli chodzi o powieść w pustynnym klimacie.

Książka jest dość długa i złożona, więc ciężko pokrótce opisać o czym właściwie jest, zajęłoby to za dużo czasu, ale tę złożoność, głębię i bogactwo świata czuć! Czuć przez całą książkę 😍

Pokochałam tu klimat, jest dokładnie tym czego oczekiwałam od powieści w pustynnym motywie. Pokochałam ciekawy i wielowarstwowy świat, pokochałam intrygujący system magii jaki stworzył tu autor, pokochałam różne wątki, a jest tu wiele takich, które uwielbiam - motyw drogi, zemsty, zdrady, walki, złodziejski.

Podobały mi się intrygi polityczne, wątek fanatyków religijnych, poszukiwaczy różnego typu, niewolnictwa i walk gladiatorów, życie tych na początku i na końcu przedstawionego tu łańcucha pokarmowego.

Bohaterowie mają głębię, są szarzy moralnie, przeżywają różne rozterki i naprawdę nie mają łatwo! Bardzo się z nimi zżyłam, wielu mocno kibicowałam, polubiłam ich i przyjęłam jak swoich ♥️

Naprawdę jest to świetna książka, którą polecam każdemu fanowi dojrzałej fantastyki - a dla fanów pustynnych klimatów to pozycja obowiązkowa! Nic innego w tej tematyce nie dało mi tyle satysfakcji z czytania! Fantasy na światowym poziomie w najlepszym wydaniu i tego słowa znaczeniu 😍

Jeśli miałabym wskazać jakieś wady to brak mapki - ale z czasem się do niego przyzwyczaiłam, oraz brak marginesów i ściany tekstów na stronie - ale do tego też przywykłam 😅

Ale poza tym "Pieśń Pustyni" wydaje mi się powieścią idealną, książką doskonale skrojoną, a już zwłaszcza pode mnie. Jestem pełna podziwu dla autora za stworzenie tego arcydzieła 😍

Polecam każdą ręką i nogą, jeśli jeszcze nie czujecie, że Wam ją wciskam z całą siłą to proszę, poczujcie to teraz 😂 naprawdę, ta książka stała się jedną z moich ulubionych, czekam więcej! ♥️

Dobry wieczór 😎

Na dworze jest idealna pogoda dla mnie. Zdecydowanie cudowna 😍

#współpracabarterowa @grzegorz.m.wielgus_autor " Pieśń pustyni. Ostrze Erkal. Tom 1 " to fantastyka.

Zirra to pustynna białooka , której zadaniem jest zbierać cenną rudę jaką jest białopył w piasku pustyni. Robi to dla Dominium, by mieszkańcy jej miasteczka mogli spokojnie żyć. Gdy po kolejnej zbiórce wraca i dowiaduje się, że jej siostrę porwali, bez namysłu wyrusza w długą drogę by ją odnaleźć. W trakcie wędrówki spotyka byłego żołnierza, który jest poszukiwany listem gończym i bierze go jako swojego więźnia.

W książce poznamy też dyplomatkę Astris, której zadaniem jest wykradzenie księgi pod tytułem " Widząca pustkę ", która ponoć ma w sobie zawarte sekrety kultu wszechśmierci i niestety nikomu jeszcze nie udało się jej rozszyfrować. W tym zadaniu ma jej pomagać Theris. Mamy też kilka innych osób Ossena, Staurosa, Eristi kobietę o woskowej twarzy, Sagalta, którzy tworzą dopełnienie wszystkich wydarzeń dziejących się na pustyni i w Dominium. Bez tych osób nie było by takiej frajdy w czytaniu. Na końcu losy bohaterów łączą się. Co z tego wyniknie?

Pustynna wiele przeżyje szukając siostry oraz zemsty między innymi walki na śmierć i życie, zdradę, radości i smutki. Czy wyjdzie z tych wszystkich opresji bez szwanku?

Lubicie fantastykę ? Jeśli wasza odpowiedź brzmi tak, to szybciutko bierzcie i czytajcie tego grubaska. Książka bardzo wciąga i odciąga od zadań domowych. Jest pełna akcji, nie sposób się przy niej nudzić.

Powiem krótko bardzo bym życzyła sobie obejrzeć film na podstawie tej historii. W roli Zirry widzę siebie, w końcu też jestem taką dzikuską jak ona.

Polecam to będzie jedna z top fantastycznych książek dla mnie . Czytajcie ! Ja już nie mogę się doczekać kolejnego tomu

"Pieśń pustyni. Ostrze Erkal" Grzegorza Wielgusa to moim zdaniem znakomita powieść fantasy.

Moje pierwsze spotkanie z piórem autora zakończyło się niesamowitymi wrażeniami. To, że książka przypadła mi do gustu, to kropla w morzu (yyy ziarnko piasku na pustyni raczej 😅🤣) emocji, jakie przeżyłam, czytając tę historię.

Oryginalna fabuła zasługuje na uznanie z mojej strony. Zirra, pustynna o niesamowitych oczach, posiadająca niezwykłe zdolności, bardzo przypadła mi do gustu. Razem z Karamisem tworzyli duet, który nikt nie pokona. Ich historia jest bardzo burzliwa i pełna niespodzianek oraz ciekawych zwrotów akcji, których Wam nie zdradzę. Dodatkowo pewna para, również przykuła moją uwagę. Oboje są niezwykli i rzadko spotykani. Ona posiada dar, który daje jej możliwość poznania myśli i uczucia, jakie towarzyszą osobie, która spisuje historię na pergaminie. Wystarczy, że Astiris przeczyta tylko fragment, a już przenosi się, do głowy autora. Jej towarzyszem podróży jest złodziej, który przybiera postać cienia. Theris jest nieuchwytny.

Urzekły mnie te dwie pary. Co ciekawe każda z tych postaci odgrywała mniej lub bardziej znaczącą rolę. Autor każdemu dał pewnego rodzaju zadanie, co dopełniło całość historii.

"... przed do­tknię­ciem fi­gu­ry, na­le­ży za­sta­no­wić się nad sen­sem ostat­nich dzie­się­ciu ru­chów prze­ciw­ni­ka i od­po­wie­dzieć sobie na py­ta­nie, z ja­kie­go po­wo­du bier­ki zna­la­zły się na kon­kret­nych po­lach...."

Zaintrygował mnie ten fragment nie bez powodu. W książce poznałam bardzo dużo postaci. Tylko dlaczego? Dlaczego autor przy każdym rozdziale umieszczał tak różne punkty widzenia? Co wszystkie postacie tak naprawdę łączyło? Ja już znam odpowiedzi na te pytania. A przynajmniej ich część. I uwierzcie mi, przebieg fabuły naprawdę zaskakuje i szokuje.

A największym plusem tej powieści to opisy. Autor tak szczegółowo nakreślał miejsca, w jakich bohaterowie się znajdywali. Miało się wrażenie, że czytelnik znajduje się razem z nimi. A przynajmniej ja tak miałam. Razem biegłam z Zirrą, przez pustynne wydmy, uciekając niebezpieczeństwu. Stałam z Karamisem na arenie, broniąc jego pleców. Czy też, zakradałam się, do bardzo strzeżonych miejsc, razem z Therisem.

Autor tak realnie wszystko opisywał, że po prostu chcę więcej. I już z niecierpliwością czekam na kolejny tom.

Podsumowując. Sięgając po książkę, dostaniecie powieść, jakiej długo nie zapomnicie. Napięcie, adrenalina, krwawe sceny tu autor nikogo nie oszczędzał, więc przygotujcie się, na coś bardzo mocnego oraz zemstę, jaka popycha bohaterów do niespodziewanych zwrotów akcji. Nie zabraknie magii. Lecz innej niż do tej pory czytaliście.

To jak ? Gotowi na wyprawę w pustynne wydmy?

Z całego serca polecam ❤️

Przyznam, że sporo czasu zajęło mi przeczytanie tego grubaska i nie dlatego, że książka liczy sobie ponad 600 stron, bo czytałam już nawet grubsze. Ale z powodu tekstu, który jest rozłożony na stronie w taki sposób, że strona prawie jest pozbawiona marginesów. Z tego powodu nie należy do najwygodniejszych w czytaniu. Moje oczy nie były zachwycone, denerwowałam się też tym, że aby doczytać linijkę do końca, musiałam bardzo rozkładać książkę, ale powieść warta była każdych poświęceń. Bo to kawał wyśmienitego high fantasy. Książka jest starannie przemyślana i dopracowana od A do Z. Świat przedstawiony zachwyca bogactwem, innowacyjnością i najwyższą jakością. Nie wiem, jak długo autor pracował nad swoją powieścią, ale wiem, że włożył w nią całe swoje serce, bo to po prostu widać. Szczególne brawa należą się autorowi za konstrukcję świata. Jest naprawdę ogromny, rozbudowany tak bardzo, że przydałaby się mapka, aby lepiej się w nim odnaleźć, a jej akurat zabrakło. Najważniejsze jest to, że poznajemy budowany od podstaw świat stopniowo, w trakcie toczących się wydarzeń. A i tak nie uzyskujemy pełnego jego obrazu, bo przecież mamy do czynienia dopiero z pierwszym tomem cyklu i jestem pewna, że ten różnorodny świat nie odkrył nadal wszystkich tajemnic i ma jeszcze wiele do zaoferowania. Zresztą, co to byłby za cykl, gdyby wszystkie karty zostały odkryte w pierwszym tomie, prawda?

Jestem zaskoczona tym, że nie ma w powieści „lania wody”, żadnych zapychaczy, żadnych zbędnych informacji. A trochę się ich spodziewałam, patrząc na grubość książki. Przyznam więc, że było to bardzo miłe dla mnie zaskoczenie. Do tego styl autora jest naprawdę przystępny i dobrze się tę książkę czyta. Trochę się zawsze obawiam high fantasy właśnie ze względu na szczegółowe opisy, ale przez tę książkę się płynie i czasem nawet jest żal, że trzeba tego grubaska odłożyć. Powieść wciąga jak piaski pustyni i angażuje tak mocno, że można na długi czas zapomnieć, że wokół nas w ogóle toczy się jakieś życie, a co dopiero próbować wziąć w nim udział. Do tego autor pisze w tak plastyczny sposób, że niejednokrotnie można odnieść wrażenie, że jesteśmy uczestnikami, a nie tylko obserwatorami toczących się wydarzeń. A trzeba przyznać, dzieje się w tej powieści wiele. I dzieje się szybko, albo w miarę szybko (to już zależy od indywidualnego podejścia czytelnika), bo akcja nie gna w zastraszającym tempie, jest bardzo dobrze wyważona. Ale są też momenty, w które przyspieszają bicie serca i wybijają napięcie już i tak napiętego czytelnika poza skalę.

W tej książce jest wszystko. Motyw drogi, nie tylko w dosłownym rozumieniu, ale też w sensie poszukiwania własnego ja, epickie walki, dość brutalne trzeba przyznać i znów również te oznaczające walkę z własnymi demonami, niepospolita magia, motyw pustyni, za którym osobiście nie przepadam, ale dzięki tej powieści pokochałam całym sercem. A oprócz tego, wspomniany już nietuzinkowy świat, jeszcze nie wspominani pełnokrwiści, wielowymiarowi bohaterowie, mnóstwo tajemnic do odkrycia, niesłabnące napięcie i silne emocje, które potrafią rozorać serce. A na deser niesamowity, duszny klimat, w którym stale wyczuwalna jest jakaś nieuchwytna tajemnica. Opowieść pisana jest z kilku różnych perspektyw, co daje nam możliwość poznania każdego z wiodących bohaterów znacznie lepiej niż gdyby opowiadał o nich ktoś inny. Przede wszystkim mamy wgląd w ich emocje i motywacje, dzięki czemu łatwiej jest nam zrozumieć ich postępowanie. Przez to też stają się bardziej ludzcy, prawdziwi i wiarygodni. Mamy w powieści modną ostatnio silną kobiecą postać, która na tle innych bohaterów wyraźnie się wyróżnia. Każdy z nich zresztą jest inny, różni ich pochodzenie, poglądy i zdobyte doświadczenie. Cieszy fakt, że postaci nie stoją w miejscu, ale zmieniają się, rozwijają z każdym rozdziałem coraz bardziej.

„Pieśń pustyni” to jedna z lepszych powieści high fantasy, jakie w ogóle w swoim życiu miałam okazję czytać. Niezwykle bogata, porywająca, intrygująca. Świetna! Już czekam na kolejny tom, a Wam gorąco tę powieść polecam.

Moje pierwsze spotkanie z autorem było przy książce „Saal” tego samego wydawnictwa, czyli Initium. Jak zobaczyłam tę fantastyczną cegiełkę mocno ciekawa byłam co tam Grześ ukrył dla czytelnika. Przed wami 624 strony emocji, które będą trzymać w napięciu do ostatniej strony. Mieliście kiedyś, tak że podczas czytania czułeś smak potraw, o jakich pisał autor w książce albo klimat, jaki panował w danym rozdziale? A może czuliście ból zadawany bohaterom lub siłę, z jaką nasz bohater pokonał przeciwnika? Już nieraz pisałam o tym i bardzo się cieszę, że teraz miałam dokładnie takie same odczucia, bo to pokazuje, że dana literatura wpadła w me gusta.

Nie ukrywam, że było kilka momentów, w których zgubiłam się i musiałam wrócić, ale to nie miało wpływu na jakoś książki. Musicie mi wybaczyć, ale nie będę przepisywała opisów książki typu, kto z kim i dlaczego, bo tego jest pełno w internecie, a jeszcze lepiej, jak zajrzycie na stronę autora lub wydawnictwa. Prywatny zachwyt to taki, że w książce główna bohaterka to kobieta imieniem Zirra, która według mnie jest najlepsza w zbieraniu drogocennej rudy białopyłu oraz jest dowodem na to, że siła jest kobietą i jak już ktoś zajdzie jej za skórę kobiecie to nie ma wybacz, będzie grubo! Dlaczego o tym pisze? Bo (lekki spojler), ale nie mówiący o zakończeniu to taki, że przez kult Wszech śmierci porywa jej siostrę, ale kim są i dlaczego doszło do tego to cicho sza z mojej strony. Uwieźcie mi to tylko kropla w morzu przygód, jakie przyjdzie jej przeżyć.

Kto stanie na jej drodze? Z kim trzymać sztamę, a kogo unikać szerokim łukiem? Ja tego wam nie zdradzę, ale w świecie widzącej pustkę będzie się działo. Gratuluję autorowi panowania nad tymi wszystkimi sznurkami, które pod koniec dadzą klarowną sytuacje i jasny punkt wyjścia oraz charakterystykę postaci. Myślisz, że to tylko płytka postać, a tu nagle TADA i macie wielka akcje, z której trudno jest wyjść, i to jest właśnie extra w książkach Grzegorza Wielgusa. Mam nerwa, bo muszę czekać na drugi tom, a wam zazdroszczę, że przed wami ta przygoda.

P.S. praca na pustyni to chyba jedna z najgorszych prac jakie mógłby wykonywać człowiek.

Moje pierwsze spotkanie z autorem było przy książce „Saal” tego samego wydawnictwa, czyli Initium. Jak zobaczyłam tę fantastyczną cegiełkę mocno ciekawa byłam co tam Grześ ukrył dla czytelnika. Przed wami 624 strony emocji, które będą trzymać w napięciu do ostatniej strony. Mieliście kiedyś, tak że podczas czytania czułeś smak potraw, o jakich pisał autor w książce albo klimat, jaki panował w danym rozdziale? A może czuliście ból zadawany bohaterom lub siłę, z jaką nasz bohater pokonał przeciwnika? Już nieraz pisałam o tym i bardzo się cieszę, że teraz miałam dokładnie takie same odczucia, bo to pokazuje, że dana literatura wpadła w me gusta.

Nie ukrywam, że było kilka momentów, w których zgubiłam się i musiałam wrócić, ale to nie miało wpływu na jakoś książki. Musicie mi wybaczyć, ale nie będę przepisywała opisów książki typu, kto z kim i dlaczego, bo tego jest pełno w internecie, a jeszcze lepiej, jak zajrzycie na stronę autora lub wydawnictwa. Prywatny zachwyt to taki, że w książce główna bohaterka to kobieta imieniem Zirra, która według mnie jest najlepsza w zbieraniu drogocennej rudy białopyłu oraz jest dowodem na to, że siła jest kobietą i jak już ktoś zajdzie jej za skórę kobiecie to nie ma wybacz, będzie grubo! Dlaczego o tym pisze? Bo (lekki spojler), ale nie mówiący o zakończeniu to taki, że przez kult Wszech śmierci porywa jej siostrę, ale kim są i dlaczego doszło do tego to cicho sza z mojej strony. Uwieźcie mi to tylko kropla w morzu przygód, jakie przyjdzie jej przeżyć.

Kto stanie na jej drodze? Z kim trzymać sztamę, a kogo unikać szerokim łukiem? Ja tego wam nie zdradzę, ale w świecie widzącej pustkę będzie się działo. Gratuluję autorowi panowania nad tymi wszystkimi sznurkami, które pod koniec dadzą klarowną sytuacje i jasny punkt wyjścia oraz charakterystykę postaci. Myślisz, że to tylko płytka postać, a tu nagle TADA i macie wielka akcje, z której trudno jest wyjść, i to jest właśnie extra w książkach Grzegorza Wielgusa. Mam nerwa, bo muszę czekać na drugi tom, a wam zazdroszczę, że przed wami ta przygoda.

P.S. praca na pustyni to chyba jedna z najgorszych prac jakie mógłby wykonywać człowiek.

Fantastyka na najwyższym poziomie. 

Szukasz książki, która pochłonie Cię na długie godziny? Opowieści, która rozpala wyobraźnię i nie daje o sobie zapomnieć.

"Dobry wojownik umie uchylić się przed cięciem miecza, ci wyjątkowo zręczni, potrafią uniknąć wypuszczonej z łuku strzały, ale żaden człowiek, nie prześcignął jeszcze kuli. W przewrotny sposób broń palna czyniła wszystkich równymi. Z wyjątkiem tych, którzy trzymali palec na spuście. Ci byli równiejsi."

Zadaniem Pustynnych jest zbieranie i dostarczanie do osady, bardzo cennej rudy, zwanej białopyłem. Zirra chce się wyrwać spod kontroli władzy, z całego serca, nienawidząc panującego Dominium. Gdy traci ukochaną siostrę, porwaną przez kult Wszechśmierci pośpiesznie rzuca się w pogoń. Niespodziewanym kompanem podróży staje się Karamis, żołnierz wrogiego państwa...

Ostrze Erkal rozpoczyna serię, która zabiera nas w fascynującą podróż, pełną niebezpieczeństw, pradawnych tajemnic i bezwzględnych walk. Do świata, który olśniewa malowniczym tłem i imponuje realizmem. Wciągnęłam się tak, że nikt nie mógł mnie oderwać od lektury do późnych godzin nocnych. Akcja jest dynamiczna, dużo się dzieje, szczególnie, im bliżej końca.
Genialna kreacja bohaterów, szczególnie Zirra i Karamis, duet idealny, nie przypominam sobie, kiedy ostatnio zrobił ktoś na mnie takie wrażenie. Kibicowałam im na każdym etapie wyprawy i podczas każdej z walk.

Nie mogę się doczekać sięgnięcia po drugą część.