Sekretna córka
Gowda Shilpi Somaya

Czyta sie szybciutko, pomimo tego, iż akcja rozdziałów skacze naprzemiennie z Indii do USA. Można dowiedzieć się wielu szczegółów z życia i wierzeń Hindusów, z uwzględnieniem różnic między biedotą i bogatych.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Piękna i poruszająca historia dwóch rodzin. Jedna z nich żyje w indyjskiej wiosce, gdzie Kavita rodzi córkę. Niestety w ich kulturze preferującej chłopców jest zmuszona oddać dziecko do sierocińca, czego później przez całe życie żałują wraz z mężem. Historia drugiej rodziny osadzona jest w USA, gdzie para lekarzy Sommer i Krishnan po wielu nieudanych próbach zajścia w ciążę dowiadują się, że nigdy nie zostaną biologicznymi rodzicami. Decydują się wówczas na adopcję dziecka z bombajskiego sierocińca. Jak się później okazuje, dziewczynka o niezwykłym spojrzeniu połączy historie obu tych rodzin. Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Po tę pozycję sięgnęłam przez zupełny przypadek. Po okładce spodziewałam się wzruszającej, życiowej opowieści z nutką egzotyki w tle. Czy coś takiego otrzymałam? Autorka urodziła i wychowała się w Toronto, jej rodzice są Hindusami. Pracowała kiedyś jako wolontariuszka w indyjskim sierocińcu gdzie mogłam na własne oczy zobaczyć tę biedę i ubóstwo. Ta książka szybko stała się bestsellerem i została przetłumaczona na 17 języków. Pewnego dnia na świat przychodzi maleńka Uscha. Jej matka Kavita musi ją jednak od razu oddać do sierocińca, gdyż w indyjskich wioskach wychowanie dziewczynki po prostu się nie opłaca. W tym samym czasie, a Ameryce Somer, która wydawać by się mogło powinna być szczęśliwa, bo przecież ma męża, dobrą pracę stara się o dziecko. Niestety jest bezpłodna i decyduje się na adopcję. Czu Uscha kiedykolwiek odnajdzie swoje korzenie? Czy te dwie rodziny będą mogły być kiedykolwiek szczęśliwe? Piękna, wzruszająca, niesamowita, pełna egzotyki, tak w kilku słowach mogłabym opisać tę książkę. Jest w niej niesamowity klimat, który wiele daje do myślenia. Indie z kolorowych gazet to piękne, tętniące życiem państwo. Obok przepychu i bogactwa są jednak żebracy, biedacy, kaleki. Slumsy obok pałaców. Kolorowe stroje, makijaże niedaleko brudu i smrodu. Smutny jest fakt, że klika lat temu dziewczynki były traktowane tam jak zwierzęta, teraz już się to zmienia. Historia przedstawia poszukiwania Uschy. Przeżycia jej biologicznych i adoptowanych rodziców. Oprócz tego oglądamy zderzenie dwóch kultur. Przeciętny Amerykanin czy Europejczyk nie jest w stanie zrozumieć zachowania mieszkańców Indii. I vice versa. Zostało to tu bardzo dokładnie przedstawione. Czyta się bardzo szybko, można się wielokrotnie wzruszyć. Autorka odwaliła kawał dobrej roboty. Przedstawiła Indie takimi jakie są naprawdę. Polecam! opinia pojawiła się już na moje-ukochane-czytadelka.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Cóż - ważniejsze od tego, kto urodził, jest to, kto wychował. Nie jest to jakieś wielkie odkrycie, wielkich emocji przy czytaniu też nie było. Nie myślałam o tej książce zajmując się swoimi sprawami, więc jakoś szczególnie mnie nie wciągnęła. Wzruszyć się nie wzruszyłam, śmiać się nie śmiałam, wniosków żadnych nowych nie wyciągnęłam. Ale przeczytałam od początku do końca i dlatego daję 3

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Shilpi Somaya Gowda w powieści pt.”Sekretna córka” naszkicowała bardzo interesujący, a jednocześnie przejmujący portret Indii w odniesieniu do problemu macierzyństwa, rodziny i posiadania dzieci.
 
Indie to  kraj ogromnych kontrastów – z jednej strony gorące słońce, orientalna kuchnia, ostre przyprawy, piękne, barwne stroje i przepych wśród bogatych warstw społeczeństwa. Z drugiej zaś slumsy, rozpadające się baraki, bieda, brud, dzieci żebrzące na ulicach, kalectwo, przestępczość, czyli to wszystko, czego nie zobaczymy na folderach turystycznych i czym trudno się szczycić. Do tego wskaźniki urodzeń w tym kraju są mocno zachwiane i na tysiąc chłopców przypada zaledwie 950 dziewczynek, przy czym poziom ten ciągle się obniża.
W Indiach istnieje niepisane prawo, że płeć męska jest tą „lepszą”. Szczególnie wśród dzieci biednych rodzin przeważają chłopcy.

Skąd ta rozbieżność?…

Syn, gdy dorasta pomaga ojcu w pracy, przynosi dodatkowy dochód rodzinie. A córka, cóż… jest to kolejna osoba do wykarmienia, ubrania, a w przyszłości trzeba jej zapewnić odpowiedni posag, aby móc ją wydać za mąż. Nie wszystkie rodziny stać na taki „luksus”. Dlatego zdesperowani rodzice, którym „bieda zagląda w oczy” i nie mogą sobie pozwolić na posiadanie licznych rodzin, dokonują okrutnych wyborów…

Kavita Marchant młoda hinduska mieszka wraz z mężem Jasu w małej miejscowości Dohnan na południe od Bombaju. Utrzymują się z pracy na roli, ale często dochody nie wystarczają im na zaspokojenie podstawowych potrzeb. Kiedy kobieta rodzi pierwszą córeczkę mąż jest bardzo zawiedziony i wbrew protestom zabiera dziecko od matki, aby pozbyć się problemu. Druga córka zapewne także podzieliłaby losy swej siostrzyczki, gdyby Kavita nie posłużyła się podstępem. Zaraz po porodzie zdecydowała, że w tajemnicy przed rodziną odda dziecko do sierocińca. Był to jedyny sposób aby ocalić małej życie i dać szansę na znalezienie domu. Razem z siostrą udała się w długą podroż do Bombaju, gdzie w sierocińcu znalazło się miejsce dla dziewczynki. Kavita w imię matczynej miłości postanowiła nadać córeczce imię Usha co oznacza „świt, jutrzenka” i ofiarowała jej na pamiątkę jedną ze swoich bransoletek. Z bólem rozdzierającym serce rozstała się z dzieckiem mając świadomość, że w ten sposób ratuje maleństwu życie.

Jak zareaguje mąż i jak dalej potoczą się losy Kavity i jej rodziny?

Tymczasem w Kalifornii w Stanach Zjednoczonych mieszka para lekarzy Somer i Krishnan Thakkar, którzy od kilku lat starają się o dziecko. Niestety każda ciąża kończy się poronieniem i specjaliści nie dają już nadziei na sukces. Somer bardzo pragnie zostać matką i oboje z mężem decydują się na adopcję hinduskiej dziewczynki. Krishnan pochodzi z Bombaju i tam mieszka jego rodzina. Rodzice mężczyzny pomagają w załatwieniu formalności i niedługo potem Somer i Kris zostają rodzicami kilkumiesięcznej Ashy – córeczki Kavity i Jasu, której w dokumentach zmieniono imię.

Dziewczynka dorasta w swoim nowym domu w Kalifornii otoczona miłością i opieką adopcyjnych rodziców. Somer tak bardzo kocha Ashę, że staje się nadopiekuńczą matką i wychowuje dziecko pod kloszem. W obawie przed utratą córki stara się ograniczyć do minimum jej kontakty z Indiami i rodziną męża. Im dziewczynka jest starsza tym większa więź łączy ją z ojcem, z matką natomiast trudno jej się porozumieć.

Czy można ustrzec człowieka przed nim samym? Czy można zabronić dziecku odszukania swoich korzeni, poznania kultury przodków? Jak ważne jest dla nas nasze pochodzenie, zwyczaje, nawyki, które „wyssaliśmy z mlekiem matki”?

W wieku 16 lat Asha otrzymuje na uczelni roczne stypendium na wyjazd do Bombaju w Indiach gdzie ma pracować jako reporterka w miejscowej gazecie. Dziewczyna jest bardzo szczęśliwa na ten pobyt i wiąże z nim wielkie nadzieje. Zatrzyma się u rodziny ojca, po tylu latach pozna wreszcie swoich dziadków i kraj, z którego pochodzi. To dzięki Ashy i jej wywiadom poznajemy prawdziwe Indie i ich problemy, o których nie piszą przewodniki…

Zestawienie ze sobą dwóch tak odmiennych od siebie środowisk Kalifornii i Bombaju, tak różnych kulturowo krajów Stanów Zjednoczonych i Indii można porównać do czerni i bieli, albo wody i ognia.

Ale czyż przeciwieństwa się nie przyciągają?…

To naprawdę bardzo interesująca lektura podejmująca istotne i ważkie tematy dla obecnego świata zdominowanego przez cywilizację i szeroko pojętą wygodę jednostki. Akcja powieści biegnąca dwutorowo pozwala lepiej dostrzec różnice i wyciągnąć wnioski. Na losy Kavity, Ashy (Ushy) i Somer bezpośredni lub pośredni wpływ ma hermetyczna kultura Wschodu, która jednak z biegiem czasu nabiera nieco łagodniejszego, nowego wymiaru.

Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)