Lalki cz. III

            Kiedy zegar wybił siódmą, nie było już żadnego odwrotu.

            - Tęsknicie za mną - odezwał się cicho. - Już was nigdy nie opuszczę, moje drogie.

            Znaleziono go leżącego w łóżku na plecach z rękami rozstawionymi po bokach. Stwierdził, że najlepszą śmiercią będzie ta, którą wybrał dla swojego ojca.

            Był zaskoczony. Z powodu gniewu, który pojawił się w jego sercu, nie poczuł żadnego bólu, gdy widelec wbijał się w jego szyję. Wtedy od śmierci dzieliły go zaledwie sekundy.

            Jego lalki spoczywały głęboko w ziemi, przeżarte przez robaki, czekając na moment połączenia. Ich nawoływania zostały wysłuchane po długich latach.

            Zabawa dobiegła końca.

            Nareszcie.