Wschodzący księżyc
Arthur Keri

Książkę czyta się jednym tchem.Sprawiają to liczne dialogi i wartka akcja.Nie ma tu czasu na rozmyślania i snucie domysłów...ciągle coś się dzieje. Pomimo tak wielu opowieści o wampirach i wilkołakach, "Wchodzący księżyc" wprowadza nowe spojrzenie na świat fantasty.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Mimo tego, że świat wampirów i wilkołaków pojawia się w wielu książkach i jest już sceptycznie a nieraz bardzo negatywnie traktowany, autorka tej lektury postanowiła zaryzykować. Tworząc serię Zew nocy poszła o krok dalej. Ludzie, którzy są bardzo rzadkim zjawiskiem w tej historii, dobrze wiedzą o istnieniu wampirów czy wilkołaków. Ponadto, występuje tutaj pełna rzesza zmiennokształtnych wywodzących się z różnych gatunków zwierząt, dzięki czemu pisarka wykazała się ogromną pomysłowością. Mimo ogromnej chęci przeczytania „Wschodzącego Księżyca” obawiałam się, że będzie to kolejna historia bohaterskiej dziewczyny, która walczy o swoje przetrwanie i nie boi się żadnego zagrożenia na nią czekającego. Nic mylnego. Na szczęście pani Keri Arthur nie przygotowała dla swoich czytelników mdłej bohaterki, która tylko użala się nad swoim losem czy udaje dzielną dziewczynę. Od samego początku polubiłam Riley, bo tak właśnie nazywa się główna bohaterka, z której perspektywy, odbiorca może poznawać historię opisaną w tej powieści.

 

Riley Jenson pracuje w Departamencie Innych Ras jako zwykły urzędnik, natomiast jej brat bliźniak jest w tej firmie strażnikiem. Próbowali przed wszystkimi ukryć fakt, że w jakikolwiek sposób są spokrewnieni, oraz że są mieszańcami, bowiem są zarówno wilkami oraz wampirami. Ich pokrewieństwa jednak nie da się ukryć, mimo wielu starań. Historia tej rudowłosej kobiety zaczyna się, kiedy przeczuwa, że jej brat jest w niebezpieczeństwie. Od razu dzwoni do swojego szefa, Jacka, jednak ten każe czekać na odzew ze strony Rhoan'a, gdyż ten młody wilkołak lubił spóźniać się ze swoim raportem. Jak można się spodziewać, brat głównej bohaterki nie daje znaku życia, a sama Riley próbuje rozpocząć śledztwo na własną rękę. Prosi o pomoc w odnalezieniu jakichkolwiek informacji, swoich dwóch partnerów, gdyż są to wpływowi osobnicy i mają dostęp do różnych źródeł. Dziwne dla młodej kobiety jest to, że w noc, kiedy przeczuwa, że jej brat jest w niebezpieczeństwie, czeka przed jej mieszkaniem nagi wampir. Podaje on się za przyjaciela Rhoan'a, ale czy w zaistniałej sytuacji, Riley może mu wierzyć na słowo? Quinn nie zostaje zaproszony do mieszkania głównej bohaterki, kilka nocy spędza na korytarzu kamienicy, w której mieszka rudowłosa wraz ze swoim bliźniakiem. Czytelnik dowiaduje się później, że zniknięcie Rhoana jest związane z badaniami nad mieszańcami. Jednak to Riley jest głównym celem, jaki mają na muszce jej wrogowie.

Kto jest przyjacielem Riley, a kogo z łatwością można nazwać jej wrogiem? Tego nie wie sama główna bohaterka. W ciągu chwili jej świat stanął na głowie i ciężko jest rozróżnić dobro od zła. Rudowłosa musi uważać z kim przebywa i gdzie się znajduje. „Wschodzący Księżyć”, to zaskakująca i trzymająca w napięciu powieść. Szczerze powiedziawszy, nie spodziewałam się po tej książce tak wielu emocji i tak dobrego pomysłu na fabułę. Podczas zapoznawania się z tą lekturą nie można się nudzić, jest wiele zwrotów akcji oraz zaskakujących czytelnika wydarzeń. Wydawałoby się, że wszystkie tematy dotyczące wilkołaków i wampirów są już zajęte i przerobione na tysiące różnych sposobów, jednak muszę stwierdzić, że ta książka jest godnym uwagi kąskiem dla fanów tego gatunku. Bałam się, co mogę spotkać w tej powieści, jednak pozytywnie zostałam rozczarowana. Moje podejrzenia zostały całkowicie obalone, a sama zostałam zaciągnięta do ciekawego świata Riley i jej przyjaciół.

 

„Wschodzący Księżyc”, to powieść przeznaczona dla dużych dziewczynek. Autorka nie szczędzi sobie pikantnych opisów i scen erotycznych. Nieraz wiele stron zostało poświęcony takim właśnie scenom intymnym, w których pisarka wykazała się pomysłowością a także dość lekkim w odbiorze słownictwem. Wilkołaki mocno reagują na bodźce i przez cały tydzień przed pełnią Księżyca muszą zaspokajać swoje żądze. Książka jest przesycona erotyzmem, ale w żaden sposób mi on nie przeszkadzał. Rozumiałam, że taka jest natura wilkołaków, które nie krępują się obnosić ze swoją nagością i intymnością. Zdaję sobie sprawę, że niektórym takie dodatki w tej powieści mogą przeszkadzać, ale na owe sceny można przymknąć oko bądź po prostu ominąć. Sam styl Keri Arthur jest niesamowity. Książkę przeczytałam w mgnieniu oka i nawet nie wiedziałam, kiedy historia chyli się ku końcowi. Dialogi nie są sztuczne, a rozmowy bohaterów nie są przesycone wymyślnym słownictwem. Czytelnik ma wrażenie, że postaci są jak najbardziej zwyczajne, mimo tego, że pracują w takiej a nie innej branży, albo po prostu są multimilionerami. Wykreowani przez autorkę bohaterowie są bardzo charakterystyczni i barwni. Największą moją uwagę przykuła jednak sama Riley, która tak samo jak jej brat bliźniak, jest posiadaczką ponętnych rudych włosów. Wydaje się ona być zdecydowaną kobietą, która wie dobrze czego chce od życia. Nie żałuje sobie niezobowiązujących romansów, bowiem szuka swojego życiowego partnera, z którym chciałaby mieć dzieci. U wilków, przeważającą cechą jest to, że pragną się rozmnażać, a także nie popadają w monogamię, chyba, że znajdą swoją przeznaczoną tak zwaną drugą połówkę.

 

Keri Arthur w ciekawy i wciągający sposób zapoznała czytelnika z przygodami Riley Jenson. Na szczęście „Wschodzący Księżyc”, to pierwszy tom cyklu o tej rudowłosej kobiecie, do której bardzo się przyzwyczaiłam. Polubiłam jej postać oraz jej brata, także sam Quinn mnie zaintrygował. Z czystym sumieniem mogę polecić tę serię, gdyż naprawdę jest udanym dziełem, z którym warto się zapoznać.

 

 

 

 

 

 

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dobra ale nie wybitna. Główna bohaterka ciut irytująca ale mam nadzieję że w kolejnej części będzie lepiej :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książkę czyta się szybko i lekko. Zaletą jest wartka akcja, ciekawa fabuła i trochę inne spojrzenie na wampiry i wilkołaki. Książkę polecam dla pełnoletnich miłośników fantastyki ze względu na mnogość scen erotycznych.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie będę ukrywać - ostatnimi czasy rynek książkowy przesycony jest wszelkiego rodzaju romansami paranormalnymi. Z każdej półki w księgarni kiwają do nas wampiry , wilkołaki , anioły. Taki trend. Choć bardzo lubię tego rodzaju istoty to czasami robi mi się w księgarniach słabo.Dlaczego ? Zwykle bowiem takie książki nie reprezentują sobą nic więcej poza chęcią autora i wydawnictwa do sprzedania jak największej ilości egzemplarzy. Będąc szczera muszę wyznać, że i wśród całej tej masy mniej lub bardziej udanych opowieści zdarzają się perełki , które już na pierwszy rzut oka potrafią przykuć moją uwagę. Co o tym decyduje? W pierwszej kolejności oczywiście okładka. I w ten sposób zwróciłam uwagę na "Wschodzący księżyc" Keri Arthur. Okłada intryguje i zachęca do tego żeby zajrzeć do środka. Opis jest na tyle interesujący, że książkę postanowiłam przeczytać. Bohaterką książki jest Riley Janson pracująca w Departamencie Innych Ras w Melbourne. Riley ma brata bliźniaka, który również tamże pracuje. O ile jednak nasza bohaterka jest pracownikiem biurowym, jej brat pracuje jako Strażnik (którym nawiasem mówiąc Riley nie chce być nigdy). Bliźniaki są mieszańcami - ich matka była wilkołakiem, a ojciec nowo narodzonym wampirem,który zgwałcił matkę. W świecie, w którym funkcjonują nasi bohaterowie nie trzeba się kryć ze swoją innością. Są specjalne kluby dla wilkołaków , wampiry patrolują ulicę jako Strażnicy. Niewiele jednak osób wie o tym,że Riley i Rohan są jeszcze bardziej wyjątkowym. Wszystkim żyje się dobrze do momentu kiedy Riley spotyka na progu domu nagiego, unurzanego w ziemi wampira...Więcej na temat treści nie będę pisała, bo po co psuć Wam przyjemność z lektury. Wiem, wiem, wiem co poniektórzy zdziwieni są faktem,że zachwycam się paranormalnym romansem. Ale już pierwszym plusem tej książki jest fakt, że bohaterka nie jest jakąś tam wyalienowaną lub dla odmiany strasznie popularną nastolatką - sami wiecie,że to typowe dla mdłych romansideł, które ostatnio pojawiły się na rynku. W książce nic nie jest wygładzone , upiększone. Wampiry są brutalne, a wilkołaki bardzo rozwiązłe. I tu zaczyna się cała afera :)Zdecydowanie nie jest to romans dedykowany nastolatkom. Na każdym kroku znajdziemy tu bardzo sugestywnie opisane seksualne wyczyny naszej bohaterki. Powiem szczerze,że momentami robiło się naprawdę gorąco, bo Riley jako wilkołak, na którą zaczyna działać księżycowa gorączka traci wszelkie hamulce. Seks jest jednak bardzo sprytnie wpleciony w coraz to nowe zwroty akcji i nie można powiedzieć,że książka opiera się tylko i wyłącznie na nim. Szybka akcja i barwni bohaterowie sprawiają,że ksiażkę czyta się naprawdę przyjemnie. Nie będę pisała, że jest to lektura ambitna , bo żadnej książki tego typu do literatury z górnej półki zaliczyć nie można. Keri Arthur udało się jednak stworzyć lekturę lekką , przyjemną i na swój sposób fascynującą , która jest idealna do poczytania kiedy człowiek zmęczony wraca do domu i nie ma głowy do książki , nad którą musiałby się skupić. Dla mnie to również idealna lektura na lato i jako taką ją traktowałam.Musze jeszcze napisać ,że "Wschodzący księżyc" to pierwszy tom z dziewięciu przewidzianych przez autorkę książek składających się na cykl "Zew nocy". I choć dziewięć książek to sporo zamierzam przeczytać kolejne, bo rudowłosa Riley zawładnęła moim sercem . Poza tym tego rodzaju książka od czasu do czasu nie jest złym pomysłem, a wręcz odwrotnie - potrafi skutecznie odciągnąć człowieka od problemów codzienności.Źródło recenzji : http://moniczyta.blogspot.com/2011/09/wilkoak-tez-ma-prawo-do-miosci-czyli.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Oprócz scen erotycznych nic w tej powieści nie fascynuje. Prawdę mówiąc książka jest dość męcząca.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)