Pan Jowialski
Aleksander Fredro

"Pan Jowialski" - komedia Fredry

 

"Pan Jowialski" to komedia Aleksandra Fredry, która jest swego rodzaju moralitetem, pokazującym nasze wady i zalety.

 

Epoka romantyzmu to jeden z moich ulubionych okresów literackich. Głównie za sprawą Aleksandra Fredry, którego bardzo cenię. Niedawno byłam w Teatrze Polonia na sztuce "Pan Jowialski" w reżyserii Anny Polony i Józefa Opalskiego (recenzja). Zainspirowało mnie to do powtórnego przeczytania literackiego pierwowzoru, który czytałam na studiach.

Tytułowy Pan Jowialski to przemiły staruszek i niestrudzony gawędziarz, którego poczucie humoru skłania do gorzkich refleksji. Do jego posiadłości przybywa tajemniczy wędrowiec Ludmir. Zmęczony podróżą po kraju zasypia w ogrodzie.

Tymczasem Janusz, adorator Heleny, wnuczki Pana Jowialskiego, postanawia zabawić się kosztem przybysza i przebiera go w szaty sułtana. Namawia całą rodzinę do włączenia się w tę intrygę. Niestety nie przewiduje konsekwencji - w myśl zasady: z żartem jak ze solą, nie przesadź, bo bolą.

Ludmir postanawia obrócić żart Janusza na swoją korzyść i zagrać mu na nosie. Wynika z tego mnóstwo zabawnych sytuacji, które nie każdemu będą w smak...

"Pan Jowialski" został wystawiony po raz pierwszy w 1832 roku. Tadeusz Boy-Żeleński określił ją jako "sfinksa naszej literatury" - z uwagi na wielości interpretacji badaczy tego utworu. Niektórzy widzą w nim atak na galicyjskich romantyków - a konkretnie ich cynizm, oportunizm, umiłowanie frazesów oraz obojętność na sprawy narodowe.

To komedia będąca swego rodzaju moralitetem, ukazującym nasze zalety i przywary. Aleksander Fredro był świetnym obserwatorem - dostrzegał ludzkie wady, skomplikowanie relacji damsko-męskich oraz tendencje do zbyt wygórowanych oczekiwań. Mimo że utwór postał ponad 180 lat temu, nie stracił nic na swojej aktualności.

Książkę czyta się szybko, gdyż jest napisana lekkim językiem i jest dość zabawna. To właśnie z tego utworu pochodzą bajki o małpie w kąpieli, Pawle i Gawle, czy o osiołku, któremu w żłoby dano. Zakończenie jest zaskakujące. Polecam tę lekturę miłośnikom komedii i Aleksandra Fredry.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Pan Jowialski" jest to wspaniała i prześmieszna komedia A. Fredey. Napisał on niezwykle ciekawą komedie pełną przeróżnych charakterów. Tytułowy pan Jowialski to sympatyczny staruszek, który prawie na wszystko odpowiada przysłowiami, prowadzi to do bardzo zabawnych dialogów. Prócz tego uwielbia opowiadać historie z morałem (moja ulubiona to ta o Pawle i Gawle). Kolejnym bohaterem jest Janusz, przekonany o własnej nadzwyczajnej mądrości i co najważniejsze posiadacz jednej wsi, narzeczony Heleny. Postanawia on wyciąć kawał "śpiącemu" w ogrodzie Ludmirowi. Żeby dowiedzieć się co to za kawał i do czego on doprowadził trzeba przeczytać książkę, a naprawdę warto! =)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Komedia z doskonałymi kreacjami różnorodnych bohaterów. Pan Jowialski, wesoły staruszek, sypiący powiedzeniami w każdej sytuacji, uwielbia się bawić. Janusz, pretendent do ręki jego wnuczki, ma pomysł na maskaradę, mającą umilić czas i rozweselić towarzystwo. Doskonały, jak się początkowo wydaje, koncept szybko obraca się przeciw Januszowi i miesza w jego planach małżeńskich. Nieoczekiwane odkrycie i niespodziewana miłość odmieniają losy wielu osób. Kolejna komedia prozą wykorzystuje elementy romantyczne: wędrówki po ogrodzie, nagłe uczucie rozkwitające między nieznajomymi, motyw zaginionego dziecka odnalezionego po latach. Dużym atutem jest tytułowy bohater, niejednoznaczny i w gruncie rzeczy tajemniczy starszy pan, krytycznie postrzegający rzeczywistość, ale ujarzmiający ją wierszykami i sentencjami na każdą okazję. Niezła galeria charakterów i stosunków między ludźmi, związanymi ze sobą więzami rodzinnymi i majątkiem. (Ocena: 4,5/6)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)