KUP TERAZ

Dziwna i taki jeden
Meagan Brothers

Ocena: 3.5 (2 głosów)

opis

Historia najlepszych przyjaciół. Znacie te momenty, gdy opowiadacie sobie żarty, które wy tylko możecie zrozumieć? Kiedy dla innych jedna rzecz jest nieistotna, ale dla was jest jedną z ważniejszych, która łączy waszą więź, sprawia, że jesteście sobie bliscy? Tacy są Lula i Rory. Dwójka nastolatków, których pasją jest oglądanie "Z Archiwum X" I wydaję się, że nie mają większych zmartwień, a tak naprawdę wewnętrznie mają problemy z odkryciem własnej tożsamości, dowiedzeniem się kim tak naprawdę są.

I to jest głównym tematem książki. Czuję się oszukana czytając pierwsze zdanie z tyłu okładki, wielki napis głoszący "Poruszająca powieść spod znaku LGBT dla nastolatków". Poruszająca? Spod znaku LGBT? Tylko w pewnym stopniu. Za to bardzo dla nastolatków. To była typowa lektura o rozterkach osób dojrzewających, odkrywania tego kim chcemy być. A to, że autorka co drugą osobę w książce zrobiła homoseksualną nie sprawia, że dotykamy z bliska ten "problem". Megan Brothers zdecydowanie przedobrzyła. Sprawiła, że temat, który był główną reklamą książki zszedł na drugi plan. Miało to ją wyróżniać na tle innych lektur młodzieżowych, a wyszła taka, której treść mogłabym porównać do wielu innych.

Główny wątek skupiał się na ucieczce dziewczyny, przyjaźni, odrzuceniu przez rodziców i "Z archiwum X". Przez całą lekturę nie miałam pojęcia o jakich serialach, filmach czy muzyce mówią główni bohaterzy. Z pewnością nie jest to mój typ fangirlingu, chociaż ciekawie było się przyjrzeć z boku jak ja się czasem zachowuje. Mimo wszystko bardzo psuło mi klimat czytania, gdy co chwilę musiałam odłożyć książkę, by zajrzeć do internetu na temat jakiego filmu mówią bohaterzy, a z czasem wręcz to porzuciłam. Zdecydowanie pozycja dla fanów "Z Archiwum X" ale czy wszystkim chcę się brnąć przez, przyznam czasem ciekawe, czasem nudne, opisy wielu odcinków?

Nie pdoobało mi się również rozwiązanie wielu kwestii, zachowanie głównych bohaterów, mam wiele zastrzeżeń do tej książki. Lula przez większość czasu zachowywała się lekkomyślnie, a po fakcie miała krótkie przebłyski rozumu i wciąz zastanawiała się nad swoim żywotem i jakie to zachowanie było głupie. Rory nagle zmienia zdanie, ich przyjaźń staję pod wielkim znakiem zapytania, a ich wewnętrzny brak drugiej osoby sprawia, że ciągle chcą się do siebie zbliżyć, ale się mijają. W pewnym momencie dziewczyna gubi się sama w swoich uczuciach i ja nawet nie mogłam zrozumieć o co Luli chodzi. Była bardzo skomplikowana, zachowywała się jakby była oderwana od rzeczywistości. Popełniała błąd, za błędem. Starała się odnaleźć miłość, tam gdzie jej nie było. Ruszała wprost na niebezpieczeństwo bez zastanowienia się nad tym jak postępuje. Nie mogłam zrozumieć jej rozterek, ta dziewczyna potrafiła swoją lekkomyślnością doprowadzić do szału. Za to Rory był nudnym człowiekiem, którego nie chciałabym poznać w rzeczywistości ani jeszcze bardziej w książce. "Mądrości" nauczycielki były stekiem bzdur. Jakąś jej własną, wymyśloną filozofią, której nie da się wytłumaczyć. Autorka próbowała również przełamać stereotypy. Pojawiła się osoba, o której opinia publiczna jest różna, jest postrzegana jako ósmy cud świat, a tak naprawdę jej cechy są zupełną odwrotnością, wewnętrznie czuję się skrzywdzona wygórowanymi oczekiwaniami. Tylko, że Megan Brothers w pewnym momencie stworzyła ideał osoby. Takiej, której nie spotkamy w rzeczywistości.

Rozwiązanie kwestii dziewczyny porzucenia przez jej rodziców. Ten wątek był na pierwszym planie i z czasem zaczął znikać i pozostał nierozwikłany. Nie wiem co o tym myśleć, według mnie było tu wiele krzywdzących przemyśleń i Megan nie przedstawiła rzeczywistego myślenia w takiej sytuacji, to jak powinniśmy się zachować. Wszystko tu było za bardzo zamieszane. Za wiele dziwnych zdarzeń, nielogicznych postaci. To mogła być dobra powieść, gdyby autorka skupiła się na jednym wątku.

Mamy podzieloną historię. Na opowieść z perspektywy obojga przyjaciół. W pewnym momencie wiele faktów się powielała i książka zwyczajnie była nudna. Fabuła się dłużyła, a mój poziom irytacji na głównych bohaterów zwiększał się. Bardzo naiwne zakończenie sprawiło, że ta książka wcale nie rożni się od wielu innych słabych powieści młodzieżowych.

Nie oczekujcie zgodności opisu z treścią książki. To tylko chwyt marketingowy. To tak jakby w opisie książki "Will Grayson, Will Grayson"Johna Greena (zaczynam pisać w stylu autorki) pierwszym zdaniem było, że porusza temat LGBT. W obu książkach ten wątek jest poruszany w takim samym stopniu. Nie powiem, że zmarnowałam ten czas, ale to nie było nic wyjątkowego, trochę jestem rozczarowana, liczyłam na coś bardziej oryginalnego.