Wielka księga kaca
Benedek Darida

Kac, kacenjamer, syndrom dnia następnego to określenia złego samopoczucia występującego kilka godzin po spożyciu nadmiernej ilości napojów wyskokowych objawiającego się m.in.: bólem głowy, pragnieniem, nadwrażliwością, problemami z koncentracją, a nawet wstrętem przed wypiciem lub wąchaniem alkoholu. Większość z osób dorosłych choć raz w życiu doświadczyła tego uczucia i próbowała z nim „walczyć”. Ale czy rzeczywiście istnieje lekarstwo doskonałe na kaca, a jeśli tak, to gdzie go szukać?

Odpowiedzi na te pytania postanowił znaleźć węgierski tandem: Andras Cserna-Szabó i Benedek Darida, a owoce swojej pracy spisali w „Wielkiej księdze kaca” - publikacji, która w zabawny acz interesujący i wnikliwy sposób prezentuje sposoby walki z kacem nie tylko na przestrzeni dziejów, ale również ze względu na położenie geograficzne. Od starożytności do XX wieku i od Chin po Skandynawię. Książka oprócz wielu pomysłów na leczenie kaca zawiera anegdoty, ciekawostki, analizy i nietuzinkowe wnioski.

„Wielka księdze kaca” mimo filozoficzno – gastronomicznego charakteru jest publikacją pełną humoru, gdyż autorzy podejmują temat z przymrużeniem oka, a nawet „zaglądają” tam, gdzie szanowani myśliciele nigdy by nie zerknęli. Ale czy analizując kaca na wiele sposobów można opracować skuteczne metody walki z tą nieprzyjemną dolegliwością? I czy krem z końskiej nerki po chińsku, świńskie wymię albo eliksir z moreli a la Dumas to niezbyt odważne menu w tak trudnych chwilach?

Na kartach książki czytelnik spotyka wiele znanych postaci: filozofów, naukowców, wynalazców, a nawet pisarzy i poznaje ich z bardziej ludzkiej strony. Dowiaduje się jakie trunki na przestrzeni dziejów wiodły prym, poznaje skutki ich spożywania oraz metody „leczenia”. Do tego dostaje sowitą garść przepisów kulinarnych, które niewątpliwie mogą stanowić wyzwanie nie tylko dla kuchni, ale również dla podniebienia.

W moim odczuciu „Wielka księga kaca” to pozycja ciekawa i godna uwagi. Autorzy podjęli temat w sposób rzetelny oraz przemyślany, a przy tym wykazali się dużą spostrzegawczością, bystrością i poczuciem humoru. I mimo, że zagadnienie jest prozaiczne, wręcz trywialne i próżno w nim szukać elementów poetyckich, metaforycznych, to okazuje się, że można przedstawić je w sposób niesztampowy. Dla mnie przygoda z książką jest interesującym doświadczeniem. Polecam tym, którzy nie boją się literackich wyzwań i mają ochotę na bliższe spotkanie z kacem.