Bohaterką powieści jest Anna Elliot, niezależna i szlachetna młoda panna. Poznajemy losy i charakter postaci. Przede wszystkim będziemy świadkami rozwoju uczuć bohaterki, która osiąga dojrzałość i szczęście dzięki przyjaźni z dwiema niezwykłymi kobietami, udowadniając wszystkim, że kobiety i mężczyźni są sobie równi.
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Data wydania: 2007-04-17
Kategoria: Obyczajowe
ISBN:
Liczba stron: 302
Tytuł oryginału: Persuasion
Tłumaczenie: Anna Przedpełska-Trzeciakowska
Ilustracje:-
Moc wpływów rodziny.
„Mężczyźni mieli zawsze nad nami przewagę w przedstawianiu sprawy według swego gustu. Byli o tyle więcej od nas kształceni: pióro znajdowało się w ich rękach. Nie zgodzę się na to, że książki mogą czegokolwiek dowodzić” [1].
W czasach Jane Austen kobiety dopiero zaczynały publikować – wcześniej, jeśli chwytały za pióro, to najczęściej ich twórczość nie wychodziła poza szufladę. „Perswazje” to ostatnia i jedna z najbardziej dojrzałych powieści angielskiej pisarki. Widać w niej jak rozwinęła się literacko Austen, a z pełnych humoru, ciętych ripost wyłania się obraz jej życiowych doświadczeń i emocjonalnych bagaży. Jane Austen znana jest jako pisarka powieści z rozbudowanymi wątkami romansowymi, których akcja toczy się w kręgach uboższej arystokracji angielskiej na przełomie XVII i XIX wieku. Poczucie humoru i celność charakterystyk postaci oraz zjawisk społecznych cechuje wszystkie z jej historii. Błyskotliwe uwagi oraz świetnie odmalowane tło społeczne epoki sprawiają, że mimo upływu wieków powieści Austen nadal ciekawią i bawią. W końcu natura ludzka niewiele się zmieniła przez kolejne epoki, a dawne konwenanse i zasady budzą zainteresowanie.
Anna Elliot - córka baroneta żyjącego ponad stan, powoli zaczyna dobiegać trzydziestki, a tym samym przekracza wiek, który oznacza młodość i szanse na korzystny mariaż. Wydawać by się mogło, że odkąd we wczesnej młodości za radą najbliższych odrzuciła zakochanego w niej ze wzajemnością młodzieńca, nic już jej w życiu nie czeka. Niespodziewanie jednak kłopoty finansowe ojca zmuszają ją do zmian w życiu. Dzierżawa rodzinnej posiadłości oznacza przeprowadzkę i odnalezienie się w nowych kręgach towarzyskich. Jednak nowe znajomości mogą równie dobrze wiązać się z odnowieniem starych…
„My niewątpliwie nie zapominamy was tak szybko jak wy nas. To zapewne bardziej nasz los niż zasługa. Nic nie możemy na to poradzić. My żyjemy w domu, w ciszy i zamknięciu, gdzie wystawione jesteśmy na łup naszych uczuć. Wy zmuszeni jesteście do wysiłku. Macie swój zawód, dążenia takie czy inne interesy, które natychmiast wciągają was z powrotem w życie i świat, a ustawiczne zajęcie i zmiany szybko zacierają wspomnienia” [2].
„Perswazje” to rodzaj kobiecego manifestu, żądania dla kobiet prawa do uczuć, do życia według własnej wrażliwości. To także smutny i przejmujący obraz kobiecego losu – braku możliwości wzięcia przyszłości we własne ręce i konieczności ponoszenia konsekwencji decyzji innych. Zamknięte w towarzystwie i kręgu najbliższych – rodziny i sąsiadów, XIX wieczne damy nie miały zbyt wielu możliwości na poprawę warunków bytowych. Mogły jedynie pogrążać się w stagnacji, starać się być pomocne i użyteczne, a najważniejszy wybór – bo determinujący całe dorosłe życie – wybór męża, często wiązał się z wygraną rozsądku nad sercem i ulegania namowom bliskich. A jednak Austen woła o „Jedyny przywilej, o który upominam się dla kobiet – nie jest szczególnie godny pozazdroszczenia, nie powinniście go pragnąć – polega na tym, że my kochamy dłużej, kochamy kiedy przedmiot naszej miłości już nie żyje lub nadzieja umarła” [3].
Jane Austen w ujmujący sposób opowiada o uczuciowych rozterkach i wyznaniach miłosnych. „Nie powiadaj, że mężczyzna szybciej zapomina niż kobieta, że jego miłość wcześniejszą ma śmierć. Nie kochałem żadnej prócz ciebie” [4]. Któż nie pragnąłby usłyszeć podobnych słów, przeżyć takiej miłości.
„Perswazje” czytane za każdym kolejnym razem przynoszą nowe przemyślenia i spostrzeżenia. Pozwalają dostrzec oprócz – znanej już dobrze chociażby z coraz nowszych ekranizacji powieści – historii romansu, także tło społeczne, skomplikowane relacje między bohaterami i głębokie portrety psychologiczne głównych postaci. Każda lektura utwierdza w przekonaniu, że w tej – niesłusznie mniej docenianej powieści Austen odnaleźć można o wiele więcej niż refleksyjną opowieść o miłości.
[Recenzja została opublikowana na innych portalach czytelniczych]
[1] Jane Austen, „Perswazje”, przeł. Anna Przedpełska – Trzeciakowska wyd. MG, 2022, str. 263.
[2] Tamże, str. 261.
[3] Tamże, str. 264-265.
[4] Tamże, str. 266.
Dawkuję sobie książki Jane Austen (podobnie jak sióstr Brontë), bo napisała ich tak mało, a mi już niewiele zostało do przeczytania.
Do sięgnięcia akurat po "Perswazje" skłoniła mnie nieudana ekranizacja Netflixa. Książka jest zdecydowanie lepsza od tego filmu, ale jakoś specjalnie mnie nie zachwyciła i uważam ją za najsłabszą z tych książek Jane Austen, które dotychczas przeczytałam. Chyba to wina głównej bohaterki Anny, która była dla mnie nudna, nijaka, mało charakterna i jeszcze podatna na sugestie innych. Mniej tutaj niż w innych książkach tej autorki humoru i lekkości.
Pozycja oczywiście obowiązkowa (w przeciwieństwie do wersji filmowej Netflixa), ale jak dla mnie lekkie rozczarowanie.
Jane Austen w tej powieści zabiera czytelnika w podróż po uczuciach dziewczyny, której serce, choć złamane, bije gorącą, żarliwą miłością do tego jedynego mężczyzny. I choć czuje jego wzgardę, doskonale to rozumie i nie umniejsza to jej uczucia w żaden sposób. Jest to pozycja obowiązkowa, jeśli chce się poczuć silne uczucie dwójki rozdzielonych kochanków.
Watsonowie to książka uważana za szkic do "Emmy", autorka pracę nad książką rozpoczęła w 1804 roku, by nigdy jej nie ukończyć. Jednak nawet w tych niepełnym...
Duma i uprzedzenie była przebojem literackim wiosny 1813 r. Historia Elizabeth Bennet i pana Darcy'ego to historia przezwyciężania dumy i uprzedzeń obojga...