Oczy mam tutaj
Laura Zimmermann

Powieść  „Oczy mam tutaj”, której autorka jest Laura Zimmermann, jest przeznaczona dla młodzieży, o czym świadczy zlepek liter YA! Na okładce.

I choć nie jestem już, z racji słusznego wieku, docelowym odbiorcą tego rodzaju książek, to muszę przyznać, że czytałam w liceum tego rodzaju książki, rzadko jednak zdarzały się tak dobre, jak ta.

Przeczytanie tej książki, to jak podróż wehikułem czasu do lat dawno już zapomnianych. Częściowo dlatego, że pamięć już nie ta, a częściowo z powodu tego prostego faktu, że nie były one dla mnie – podobnie, jak dla głównej bohaterki powieści, najszczęśliwszymi latami mojego życia. Całe szczęście, że Greer mogła liczyć na oddanych przyjaciół i sama też byłą osobą, która nie jednego potrafi wesprzeć, czy zdrowo opieprzyć, zależnie od sytuacji. U mnie nie było już tak różowo. Ale po kolei…

Główna bohaterka, na którą wszyscy mówią Greer jest podobna do milionów nastolatek na całym świecie, a jednocześnie jest wyjątkowa.  Tym, co wyraźnie odróżnia ją od rówieśników jest sporych rozmiarów biust, którego nie tylko nie potrafi zaakceptować, jako części siebie, ale i sobie z nim poradzić.  Nadała własnym piersiom imiona – Maude i Mavis – i teraz myśli o nich, jako o żywych istotach, które mają własny rozum i nie są w stanie się jej podporządkować, tylko robić, co chcą.

Kłopoty z brakiem akceptacji własnego ciała sprawiają, że Greer wiecznie się kuli i garbi, próbując się schować w za dużych bluzach swojego ojca, które cały czas nosi. Stara się unikać głębszych relacji z innymi ludźmi także dlatego, że przez część z nich jest dręczona, co umyka jakoś uwadze nauczycieli.

No i pozostaje jeszcze tajemniczy motylek w jej brzuchu, który uaktywni się w momencie przybycia do szkoły nowego kolegi. Zresztą jej „motylek” sam w sobie jest bardzo ciekawym pobocznym bohaterem, a to, co czasami wyprawia w jej ciele, przechodzi ludzkie pojęcie.

W  ogóle, jeśli mnie spytanie, poboczni bohaterowie wychodzą autorce równie dobrze, co ci główni. Weźmy na przykład jej najlepszą, pyskatą i trochę nieokrzesaną przyjaciółkę Maggie, która ma własne zdanie i nie boi się go bronić, choćby miała mieć przez to duże kłopoty. Albo zakochanego po uszy w Maggie Rafa, który zdobywa się wobec niej na „wielki” gest, torujący mu drogę do jej serca i… własnego musicalu.  Nie mówić już o bardzo sympatycznych i skądinąd różnorodnych koleżanek z drużyny, cz nauczycieli z dziwacznymi talentami np. jedna z nauczycielek potrafi stworzyć cuda na swojej maszynie, za darmo i po godzinach pracy.

Matka głównej bohaterki, niezwykle konkretna i zorganizowana kobieta, jest specjalistą do spraw relokacji, co w istocie oznacza, że pomaga przyjezdnym rodzinom w organizacji ich nowego życia. Wprowadza ich w ważne sprawy, informuje o tym, co się dzieje w mieście, dokąd warto pójść i z czyich usług skorzystać. Posiada nawet ogromny, obrastający już legendą Segregator, gdzie na starannie poukładanych stronach można znaleźć te wszystkie informacje. Mieszka razem z mężem i dwójką dzieci – Greer i Taylor’em - w eleganckim domu. Czasem zabiera ze sobą córkę na takie spotkania. Historria zaczyna się w momencie, gdy Greer, zmuszona przez matkę do towarzyszenia jej przy relokacji kolejnej rodziny – rodziny Oates’ów – poznaje Jacksona. Swojego rówieśnika. Wbrew swoim zasadom zaczyna się z nim spotykać; najpierw na typowo przyjacielskim polu, ale w miarę upływu czasu zarówno czytelnicy, jak i Greer i Jackson zaczynają rozumieć, że coś do siebie czują. Czy ich relacja rozwinie się w taki sposób, w jaki życzyłaby sobie główna bohaterka? I czy ona sama tak naprawdę wie, czego chce i na czym jej zależy?

Przekonajcie się sami!

Autorka postawiła na narrację w pierwszej osobie i to był strzał w dziesiątkę. Dzięki temu w prostym, lecz płynnym stylu poznajemy nie tylko wydarzenia, które miały miejsca w szkole, mniejsze i większe problemy, z którymi nastolatki, takie jak Jackson, czy jego koledzy z drużyny, muszą sobie jakoś radzić, ale również wchodzimy do głowy głównej bohaterki, by zobaczyć problemy współczesnych nastolatków z perspektywy jednego z nich. Widzimy dokładnie czego Greer, co czuje, gdy pada ofiarą podłych żartów, jak zachowuje się, kiedy jest przeszczęśliwa i co myśli o ludziach, na których (zupełnie niespodziewanie albo i nie) może liczyć. Otwiera się przed nami, nie zatajając niczego.

Czasem jej wyznania są bardzo przykre i każą się czytelnikowi poważnie zastanowić: 

czy powinno być ciche, społeczne przyzwolenie na tylko z pozoru niewinne żarty?

czy naprawdę my, ludzie, wiemy co siedzi w głowach innych osób i mamy ich prawo oceniać, krytykować, czy osądzać ich czyny, nie znając dokładnie całej sytuacji?

Czy nawet młode osoby, pozostawione same sobie, mogą wpaść w depresję i kto powinien w tej sytuacji pierwszy wyciągnąć rękę po pomoc?

Jaką rolę powinien odgrywać rodzin w życiu nastolatka, być bardziej kumplem czy rodzicem?

Czy rówieśnicy mają większą siłę przebicia, niż rodzice, czy dyrekcja, tyko muszą to w końcu dostrzec?

Czy inne nastolatki mające podobne doświadczenia mogą służyć równie wielką pomocą, co dorośli?

Na te i na wiele innych pytań dostajemy mądre, lecz niejednoznaczne odpowiedzi. Nie wprost podane na talerzu, ale zaproponowane rozwiązania mogą skutecznie uratować nastolatki z zdawałoby się, patowych sytuacji. Nie ma tu moralizowania – a nawet jeśli się pojawi, szybko zostanie zastąpione asertywną, bardzo rozwijającą rozmową. A świat nastolatków został przedstawiony w możliwie przystępny i bezpośredni sposób. Nie tylko nastolatki powinny przeczytać tę książkę, ale również rodzice, którym wydaje się, że je rozumieją, a czasem sami postępują nierozważnie, mówią bez opamiętania, lub powiedzą o jedno słowo za dużo, które dla ich dziecka może być węzłem w pętli, na której zamierzają się powiesić, jeśli są aż tak wrażliwe. Jest to bardzo mądra i dobra pozycja.

Za książkę w formie ebooka bardzo dziękuję Grupie Wydawniczej Foksal oraz Virtualo Sp. Z o.o.

Informacje dodatkowe o Oczy mam tutaj:

Wydawnictwo: Ya!
Data wydania: 2021-09-01
Kategoria: Dla młodzieży
ISBN: 9788328073371
Liczba stron: 352
Dodał/a opinię:

Tagi: Beletrystyka dla dzieci i młodzieży bóg