Okładka książki - Skrzywdzeni i poniżeni

KUP TERAZ

Skrzywdzeni i poniżeni
Fiodor Dostojewski;

Ocena: 5.5 (2 głosów)

opis

GALERIA UPADŁYCH DUSZ

„Skrzywdzeni i poniżeni” to jedna z mniej znanych powieści w dorobku Fiodora Dostojewskiego. Zawierająca elementy biograficzne, sentymentalna opowieść o miłości, przebaczeniu i rozpaczy. Książka ukazała się w nowym, pięknym wydaniu wydawnictwa MG.

Iwan Piotrowicz to ubogi pisarz. Chwyta się dorywczych prac, pisze artykuły i wreszcie udało mu się opublikować pierwszą powieść. Jest platonicznie zakochany w Natalii, która swe serce oddała Alioszy. Syn księcia, Aliosza, to trzpiot i bałamut. W porywie serca Natalia opuszcza rodzinny dom, by rozpocząć życie z ukochanym. Czy dane im będzie zaznać szczęścia? Jaką drogę musi przejść młode serce, by odnależć ukojenie?

Charakterystyczny w stylu Dostojewskiego jest pewien archetyp postaci. I już na wczesnej drodze pisarskiej autora jest on zarysowany, czego „Skrzywdzeni i poniżeni” są świetnym przykładem. Zły to okrutnik, zakamuflowany rozpustnik, człowiek chytry i pozbawiony empatii. Ten dobry to zawsze postać tragiczna, pełna wzniosłych ideałów, skazana na cierpienie. Ten dobry, to postać nieskalana, krzyształowa. Dostojewski był mistrzem portretów psychologicznych postaci. I niezmiennie urzeka mnie to, jak te postaci dobre, szlachetne, choć mogłyby uchodzić za wyidealizowane, są zawsze tak świetnie skomponowane i przekonujące. Lubię tych dobrych u Dostojewskiego. Iwan Piotrowicz przypomina mi nieco póżniejszego bohatera wykreowanego przez Dostojewskiego - księcia Myszkina. Obie te postaci łączy czystość serca, bezinteresowność i pewna naiwność. W prozie Dostojewskiego zawsze poznajemy bogatą plejadę bohaterów i każdy z nich ma własny, niepodrabialny rys psychologiczny. Iwan, Natalia, książę, rodzice Natalii i mała Helena – jacyż oni są prawdziwi, jak chwytają za serce. Intensywnie śledzimy ich dzieje i podświadomie czekamy na szczęśliwy koniec.

Mimo tego, iż „Skrzywdzeni i poniżeni” nie są arcydziełem jak „Zbrodnia i kara” czy „Bracia Karamazow” to już na tym etapie twórczości Fiodora Dostojewskiego czuć jego geniusz. Z jakim zapałem, artyzmem i wyczuciem pisze o ludzkich namiętnościach ! Tragizm postaci, nędza i wielkie porywy serca – Dostojewski jest autorem, którego niezmiennie cenię od ponad dwudziestu lat i zawsze potrafi mnie poruszyć. Budzi w mojej duszy uśpione nuty, przenosi mnie na mroczne i zimne ulice Petersburga, gdzie bieda i poniżenie walczą o przetrwanie.

Polecam lekturę tej książki osobom, które dopiero chcą rozpocząć przygodę z rewelacyjną twórczością mistrza. To dobry start. Powieść pozbawiona jeszcze pewnego patetyzmu utworów późniejszych, dywagacji i rozważań filozoficznych tak charakterystycznych dla chociażby „Braci Karamazow”. Dobre tempo akcji, intrygująca fabuła i galeria wyśmienitych ludzkich portretów. Mało kto potrafił tak jak Dostojewski pisać o bólu, krzywdzie i niesprawiedliwości. Jego teksty pozostają uniwersalne do dziś. Zmieniają się epoki, ludzkość ewoluuje, literatura zyskuje nowe twarze, a Dostojewski trwa na straży sprawiedliwości społecznej. Ileż emocji, smutku, cierpienia jest na kartach jego stron. Ile fascynujących spotrzeżeń. Ile prawdy.

„Skrzywdzeni i poniżeni” to także portret samego Dostojewskiego zawarty w postaci Iwana Piotrowicza. Młodego, ambitnego i wrażliwego pisarza, który klepie biedę i marzy o wydaniu wielkiego dzieła. Zmyślny obserwator, człowiek o otwartym umyśle i poczciwy chłopak, którego chcielibyśmy znać. Fenomenalnie ukazane rosyjskie realia i życie w wielkim mieście. Mieście, które jednym przynosi szczęście a innych spycha na dno rozpaczy. Diabeł gorąco poleca.