Recenzja książki: Sprawa lorda Rosewortha

Recenzuje: Danuta Awolusi

Kryminały retro to literackie perełki. Niby zawsze podążają tą samą ścieżką i rzucają czytelnikowi podobną zagadkę, ale w rzeczywistości to często głębokie stadium psychologiczne postaci. W końcu nigdy nie wiadomo, kto zabił. Bo zdolny do zabójstwa jest każdy? Małgorzata Starosta w najnowszej powieści Sprawa lorda Rosewortha bawi się konwencją i robi to w mistrzowskim stylu!

Jonathan Harper, prywatny detektyw z Anglii, przeżywa żałobę po śmierci ukochanej żony. Jest przez to mniej aktywny zawodowo, ale to się zmienia, gdy odwiedza go dawna znajoma, Ruth. Młoda, piękna kobieta prosi go, by udowodnił, że jej ojciec nie został zamordowany, ale popełnił samobójstwo. Dodatkowym utrudnieniem w sprawie jest fakt, że sprawę poprowadzi ojciec Harpera, a ich relacja jest wyjątkowo napięta i szorstka.

Jeżeli przychodzą Wam na myśl tacy detektywi, jak Herkules Poirot, Sherlock Holmes czy chociażby filmowy Benoit Blanc, to macie rację – ale nie do końca. Jonathan jest świetny w swoim fachu, błyskotliwy i spostrzegawczy. Ma doskonałą pamięć. Ale ma w sobie również pewną chłopięcość, słodką niewinność, poczucie zagubienia. Śmierć żony i problematyczna relacja z ojcem są dla niego sporym obciążeniem, ale też nadają mu… szlachetności. Bo Harper to taki słodziak, w którym można się zadurzyć. Świetny facet, oddany, godny zaufania. I bez nałogów! A po matce-modelce – bardzo przystojny. Ach, nie zapominajmy – młody wdowiec, bezdzietny. To brzmi obiecująco, prawda? Rzeczywiście, Harper nie ma w sobie mroku, a jedynie ból. Nie brakuje mu zapału i pasji, praca jest dla niego ważna. Krótko mówiąc: Starosta zna się na budowaniu postaci.

Ruth, charakterna i zadziorna dziennikarka, jest postacią równie rozkoszną i ciekawą. To taki wzór kobiety, jaką chciałoby się być. Olśniewająco piękna i urocza, a jednocześnie pewna siebie, niezależna, inteligentna. Wolny ptak, którego trudno złapać w klatkę konwenansów. Czytanie o jej losach to prawdziwa przyjemność.

Dom lorda Rosewortha to, oczywiście, typowy budynek starej Anglii, którego zapach czuje się przez karty książki. A wszyscy jego mieszkańcy są nieco… popaprani, ale też ludzcy i zwyczajni. Czyli jak każda rodzina, prawda? A jednak, wśród nich znajduje się morderca, więc czytelnik musi włączyć czujność i bacznie wszystkich obserwować.

Małgorzata Starosta to właściwa osoba na właściwym miejscu. Pisze doskonale, bawi się formą, ma oko do bohaterów, a jej zagadka kryminalna jest naprawdę niesztampowa. Gorąco, z całego czytelniczego serca polecam! Sprawa lorda Rosewortha to świetna książka!