Recenzja książki: Długa droga do domu

Recenzuje: Kasia Pessel

Życie niesie wiele niespodzianek, bywa nieprzewidywalne i zaskakujące. Czasem niesie też wiele dramatycznych zwrotów na życiowych ścieżkach, konieczność dokonywania wyborów, których skutki są odczuwalne przez lata czy radzenia sobie z niezwykle trudnymi uczuciami. Po drodze często spotyka się ludzi stanowiących wsparcie, albo takich, którzy staną się zaprzysięgłymi wrogami. Końcowy rozrachunek bywa gorzki lub słodki - najczęściej jednak łączy oba te elementy, ale dopiero spojrzenie obcej osoby pozwala na właściwą ocenę przeszłości i spojrzenie w przyszłość z innej perspektywy.

Wybrać spokojną egzystencję czy też czekać na coś niezwykłego i poruszającego serce? Kiedy jest się młodym, wydaje się, że słuchanie rad starszych jest bezsensowne. Ale czy nie jest to prawo właśnie młodości? Tonia Tańska wybiera głos serca zamiast rozsądku. Emmanuel Spencer wiedział, jak oczarować dziewczynę, która dopiero wchodzi w dorosłe życie, naznaczył ją również bardzo boleśnie, nie pozwalając zapomnieć o sobie i swoich czynach. Być może jednak wyboista ścieżka życiowa i tak była pisana Tonii? Tego nie wie nikt, ona zaś jest pewna tylko tego, że dla swego syna zrobi wszystko - nawet, gdyby miała poruszyć niebo i ziemię. Wydziera losowi kolejne dni, miesiące i lata, zaklina rzeczywistość i raz za razem podejmuje niezwykle trudne decyzje, które postronnym wydawać się mogą czasem prawdziwym szaleństwem. Towarzyszy jej wiara, że w końcu odnajdzie jedyne dziecko. Ono jest najważniejsze - nawet, jeśli czasem wkrada się myśl, że być może nadzieja jest już tylko iluzją. Co jeszcze uczyni Tonia, by zdobyć choć skrawek informacji? Dokąd trafi w swych poszukiwaniach? Jaką cenę przyjdzie jej zapłacić? Straciła przecież już tak wiele...

Długa droga do domu to lektura, na którą najlepiej zarezerwować więcej czasu - tak, by nie przerywać w najciekawszym momencie. Opowieść zaczyna się przed II wojną światową, kończy ponad pięćdziesiąt lat później, zaś jej bohaterowie są uczestnikami większości ważnych wydarzeń historycznych tego okresu. Główną postacią jest Tonia Tańska, Polka, emigrantka, a przede wszystkim niesamowita kobieta, zawsze będąca w centrum wydarzeń. Jej oczami spoglądamy na Nowy Jork lat czterdziestych, na rewolucję kubańską oraz buntownicze lata sześćdziesiąte i niespokojne siedemdziesiąte. Jej życie przypomina kalejdoskop, obfituje w niespodzianki od losu - czasem słodkie, czasem wyjątkowo gorzkie. Przeznaczenie wydaje się bawić nią, raz hojną ręką ofiarowując kilka chwil szczęścia, lecz chwilę potem odbierając wszelką radość i nadzieję. Jednak wbrew wszystkim i wszystkiemu Tonia stara się iść do przodu, nie poddawać się, obierając niekiedy bardzo kręte i niebezpieczne ścieżki. Fascynuje spotkanych ludzi, nie pozwala o sobie zapomnieć, chociaż są chwile, gdy wolałaby nie być zapamiętaną. Jest prawdziwym kameleonem, ale w głębi pozostaje wciąż tą samą kobietą, która może zwierzyć się tylko Noemi - jedynemu człowiekowi, który nigdy jej nie oceniał i zawsze wspierał. Joanna Jax ukazała prawdziwą panoramę ludzkich losów na tle historycznych zawieruch ostatnich kilkudziesięciu lat, jednak to nie wielka historia jest tu najważniejsza, lecz poszczególni bohaterowie - z Tonią na czele. Długa droga do domu to prawdziwa odyseja, rozpoczynająca się w pięknej przedwojennej willi niedaleko Warszawy, a kończąca się... No właśnie - gdzie mogłaby osiąść taka kobieta jak Antonina Tańska? O tym przekonać się można już podczas lektury powieści Joanny Jax.