Recenzja książki: Opowieści tajemnicze i szalone

Recenzuje: Magdalena Galiczek-Krempa

Gdy nachodzi nas ochota, by trochę się „pobać", możemy wybrać się do kina na jakiś horror lub zostać w domu i sięgnąć po wywołującą dreszcze na plecach powieść grozy. Wśród setek tytułów możemy, oczywiście, wybrać publikacje współczesnych autorów, możemy jednak sięgnąć po klasykę. Opowieści tajemnicze i szalone XIX-wiecznego mistrza powieści grozy Edgara Allana Poe to publikacja makabryczna, groteskowa i… kierowana do starszych dzieci oraz do młodzieży!

Opowieści tajemnicze i szalone to zbiór czterech opowiadań, w których makabra, groteska i szaleństwo tworzą istną mieszankę wybuchową. Opowieści – poza wymienionymi elementami – łączy jeszcze jedno: w każdej zło zostaje pokonane, wszyscy oprawcy ponoszą zasłużoną karę, a sprawiedliwości staje się zadość. W książce znajdziemy zatem historię obłąkanego i bardzo nerwowego alkoholika, który krzywdzi swoją żonę i znęca się nad swoim kotem. Jest też opowieść o pewnym siebie księciu, który chowając się w swoim warownym zamku uważa, że uchroni się przed panującą w królestwie zarazą. Poznajemy ośmieszanego przez króla kalekiego błazna i jego karłowatą, poniewieraną przez władcę i jego ministrów przyjaciółkę. Zbiór zamyka historia tajemniczego, osobliwego domu, w którym szaleństwo rozpanoszyło się niczym nieproszony gość.

Historie spisane przez Poego budzą niepokój i przerażenie. Obok gęstej i mrocznej atmosfery autor tworzy także opisy całkiem realistycznych, makabrycznych scen, w których krew leje się strumieniami a okaleczone ciała budzą jeszcze większą grozę. Opowieści Edgara Allana Poe znacznie odbiegają od spisywanych współcześnie i czytanych przez szerokie grono czytelników historii – stylistycznie, językowo i fabularnie. Mimo tego, historie zawarte w zbiorze czyta się z prawdziwym i niesłabnącym dreszczykiem emocji.

W Opowieściach tajemniczych i szalonych wydanych nakładem Wydawnictwa Nasza Księgarnia znajdziemy także znakomite ilustracje Grisa Grimly’ego. Rysunki doskonale oddają mroczną atmosferę książki. Mało tego – w wielu miejscach stanowią one komentarz do każdego niemal zdania. Tak bogatą edytorsko publikację przegląda się z zachwytem, nawet jeśli natrafi się na rysunek kota z wyłupanym okiem (i, dodatkowo, wyłupanego oka na sąsiedniej ilustracji). Kunszt ilustratora ujawnia się przede wszystkim w świetnej prezentacji emocji i gestów bohaterów, a także w dbałości o szczegóły. Rysunki są barwne, a groteskowo przedstawieni bohaterowie świetnie wpisują się w historię opowiadaną przez Poego.

Opowiadania Poego kierowane są do młodego czytelnika. Pod grubą warstwą makabry i wszechobecnej krzywdy kryje się prosty morał – zło zawsze przegrywa. Jeśli taką naukę wyciągną z lektury mali podopieczni, bez obaw możemy podsunąć im Opowieści tajemnicze i szalone. Przygotujmy się jednak na to, że przez najbliższych kilka nocy w dziecięcych pokojach nie zgaśnie światło.