Recenzja książki: To, co najważniejsze

Recenzuje: cyrysia

Co w życiu tak naprawdę najbardziej się liczy? Kariera, uroda, pieniądze, rodzina czy może miłość - ta jedyna, prawdziwa i niepowtarzalna? W tej kwestii chyba bezapelacyjnie wygrywają uczucia. Małgorzata Rogala, autorka debiutanckiej książki To, co najważniejsze, także uważa, że największym szczęściem w życiu człowieka jest kochać i być kochanym.

Marta to czterdziestokilkuletnia prawniczka, która na co dzień pracuje w renomowanej kancelarii w Warszawie. Klika lat temu rozwiodła się z mężem i obecnie mieszka z dorastającą córką Anią. Kobieta powoli oswaja się z życiem singla, lecz pewnego dnia przewrotny los stawia na jej drodze Marcina, wielką miłość z czasów młodości. Nie widzieli się prawe dwadzieścia lat, kiedy to w skomplikowanych, niewyjaśnionych okolicznościach Marcin porzucił ukochaną, wyjeżdżając na stałe do Kanady. Mimo upływu czasu, nie potrafią zapomnieć o tym, co kiedyś ich łączyło. Dlaczego w przeszłości związek Marty i Marcina rozpadł się bezpowrotnie i czy uda im się zacząć wszystko od początku?

Niemal od pierwszej sceny łatwo ulec urokowi tej romantycznej historii. Perypetie Marty pochłaniają czytelnika bezpowrotnie. Być może fabuła jest miejscami niezbyt prawdopodobna, lecz tak naprawdę To, co najważniejsze to piękna, sentymentalna powieść o wielkiej sile miłości i namiętności, która nawet po latach rozpala w sercu płomienie. Narracja jest prosta, zrozumiała i konkretna. Akcja płynie wartko, niekiedy zaskakując czytelników. Momentami brakuje czasu na dłuższe delektowanie się treścią. Trochę szkoda, że autorka bardziej szczegółowo nie opisała zawiłych losów głównych bohaterów, dając tym samym czytelnikom jeszcze więcej emocji i wzruszeń. Podłoże psychologiczne postaci ma silną podbudowę. Zakończenie, chociaż przewidywalne, napawa wiarą i optymizmem.

To, co najważniejsze to niezwykła opowieść o trudnej przeszłości, codziennych problemach i walce z własnymi słabościami. Znajdziemy tutaj rodzinne tajemnice, niewyjaśnione zagadki i życiowe dylematy. Perypetie Marty i Marcina są najlepszym dowodem na to, że na miłość nigdy nie jest za późno i że niekiedy warto na nią poczekać wiele, wiele lat.