Bastion
Stephen King

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

' Nie sposób powiedzieć, ile ludzi zainfekowała ta czterdziestka - równie dobrze można by zapytać, ile diabłów mieści się na łebku szpilki ;

Jakiś czas temu przeczytałam Alexa Kavę - ; Epidemia ; której mój stosunek był ograniczony do sposobu treści i fabuły, odpowiadało to dojmującej bezradności wobec zmutowanego wirusa który pochłaniał w zastraszającym tempie ludzi, do puki człowiek sam nie stanie na czele zagrożenia, cóż może się stać?

Kolejną porównywalną powieścią tego znakomitego autora jakim jest Stephen King to ; Bastion ; uznawany za jedną z lepszych science fiction, wydawnictwa Albatros jaka pojawiła się na rynku w 2018 roku. Jakże autor w relatywny sposób przewidział problem epidemii grypy, z którą dziś świat się mierzy, ten nasz - rzeczywisty, czy można było uniknąć tragedii, gdyby inaczej potoczyły się wątki spójne?

Hapscoma na północ od Arnette, sto mil od Houston - na stację benzynową zajechał samochód, rozwalając przy tym dystrybutory z paliwem, na miejscu pasażera siedziała martwa żona i córka kierowcy, który w trakcie transportu do szpitala zmarł. Każdy kto przeważnie miał styczność ze zwłokami, począł mieć objawy przeziębienia, wszystko zaczęło się drogą kropelkową. Wystarczyło jedno kichnięcie by osoby postronne zaczęły się zarażać. W tym samym czasie w laboratorium także dochodzi do zgonu lekarza Eznicka, z obrazu monitoringu są ukazane kolejne martwe ciała. W Atlancie robiąc badania, wskazały one na mutującą grypę typu A - Prime, której nazwę chorobową podano jako Kapitan Trips. Kraj oszalał w dojmującej panice, choroba z coraz większą zjadliwością zbierała żniwo, ludzie tracili wszystko, włącznie z nadzieją. Polityka wykorzystywała na swoją stronę sytuację doprowadzając przywódcę nieudanego puczu w Indiach, gdzie został uznany za ; agitatora z zewnątrz ; i rozstrzelany. Tym samym policja poszukiwała sprawcy wysadzenia elektrowni w Larnie. Za to pracownicy AEC z Miller County zaprzeczają o domniemanym stopieniu się rdzenia reaktora. W elektrowni atomowej w miasteczku Fouke, znajdującym się od 30 mil, od granicy Teksasu, nastąpiło kilka awarii kontrolujących system chłodzenia stosu, gdzie należało przedsięwziąć środki ostrożności. Dtego doszły słuchy o rzekomym wirusie sprowadzonym przez sowietów, który do złudzenia przypominał grypę typu - A. Uciekający ludzie chcąc się chronić i ratować przed apokalipsą - albo zostali zastrzeleni przez wojsko, żołnierzy broniących murów miast, chcąc za wszelką cenę wydostać się z przymusowej kwarantanny. Jak potoczą się losy naszych bohaterów? Czy uda sie opanować sytuację wirusa? Odbudują już podzielony świat, czy Legion dostąpi objawienia?

Bardzo szeroko rozbudowana wielowątkowa powieść, która poprawnie prowadzi nas w świat fikcji, fantastyki borykając się z ówczesnymi problemami, społeczno - politycznymi, gdzie cywil zawsze jest ostatnią jednostką w układzie w której największą rolę odgrywa pieniądz.

Zapraszam i polecam króla horrorów, thrillerów, gdzie każda książka to wysokich lotów klasyka.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Konstrukcja jest świetna. Tak powinien być budowany thriller – od drobnych, nic nie znaczących szczegółów po totalny kataklizm. Gdy już myślałam, że gorzej być nie może, nadchodziła kolejna fala. I kolejna. I kolejna. Nie jest to jednak nic odkrywczego, w końcu mowa o królu horroru, więc też i niczego innego się nie spodziewałam.

Co mi się podobało: pisząc powieść o zagładzie świata łatwo popaść w patetyczność i gigantomanię. Jednak tu spojrzenie jest oddolne, intymne wręcz, z punktu widzenia zwykłych ludzi z krwi i kości, których możemy spotkać na co dzień. Poznajemy ich historię, zaczynamy odczuwać empatię, a na kolejnej stronie już nie żyją. Takie ujęcie mnie wciągnęło i zaczął mi się udzielać nastrój nadchodzącej zagłady.

-

Piekło zaczyna się wraz z wszechobecnym chaosem. Okazuje się, że choroba to tylko preludium do ukazania, jak chore są zachowania ludzi, gdy zabraknie jakiejkolwiek kontroli. Przerażenie budzi ich zezwierzęcenie, brak zahamowań i bezsilność, gdy znane reguły gry się nie sprawdzają. Chaos, w którym zaczyna rządzić bezwzględna siła, psychopaci, kryminaliści. Choroba, która atakuje świat to nie grypa, tylko choroba ludzkich umysłów i serc.

-

Zagłada świata to temat, który mnie nie obchodzi w najmniejszym stopniu. Lubię historie ludzi, ważne są dla mnie szczegóły, ludzkie zachowania, drobiazgi, emocje. I tu się nie zawiodłam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Stephen King - Bastion książka, która wciąga od razu, autor przekazuje nam wizje opustoszałego świata oraz apokalipsy. Możemy dokładnie wyobrazić sobie to co czują bohaterowie, ich emocje są doskonale przedstawione. Poznajemy wielu bohaterów i niekoniecznie są oni tylko dobrzy, z niektórymi bohaterami można się utożsamić i to moim zdaniem jest świetne. Książka jest napisana tak, ze możemy sobie każdy najmniejszy szczegół wyobrazić i poczuć ten klimat. Zachęcam do przeczytania, bo książka naprawdę mrozi krew w żyłach!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

„Symbol zdrowego rozsądku i racjonalizmu stał się trupiarnią i wylęgarnią najgorszych koszmarów.” Nie będę ukrywać, że tę książkę jeszcze muszę przełknąć i strawić. Nie z powodu ilości stron, bo tych jest 1166. Z powodu treści, która wywołała we mnie takie emocje, których nie umiem do końca nazwać.

Dlatego pierwszy raz nie poczynię długiej recenzji.

Tak ciekawie czyta się książkę, która zawiera obraz zagłady. King postanowił zakończyć świat w kilka dni. Co jest narzędziem zbrodni? Dziwna grypa. Obraz mroku i chaosu powoduje, że wydaje się być to bardzo realne. Co dzieje się z bohaterami?

Nie umiem więcej napisać o tej książce. Żadne słowa, moim zdaniem, nie wyrażą uczuć, jakie towarzyszą przy czytaniu tego dzieła. Serdecznie polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Świat to dramat rozgrywający się na jawie. Wciąż rozglądamy się w poszukiwaniu przewodniego światła - z taką samą nadzieją, z jaką oczekujemy kolejnego dnia."

Satysfakcjonujące przeżycie czytelnicze. Doskonale zgrałam się z niespiesznym, choć wypełnionym licznymi wydarzeniami, rytmem powieści, gdzie ogromny nacisk położono na wręcz wirtuozowską charakterystykę postaci. Uwielbiam tak aktywnie wnikać w zgrabnie i przekonująco odmalowane portrety postaci, wzbogacone barwnym tłem ich przeszłości, i bynajmniej nie chodzi tylko o głównych bohaterów, ale również drugo i trzecioplanowych. Doceniam ich fascynującą różnorodność, odzwierciedlenie piramidy społecznej, odwołanie do cech ujawniających się w nas samych. Stephen King celnie wypunktowuje atrybuty i słabości złożonej ludzkiej natury, zręcznie żongluje mieszanką codzienności i nadzwyczajności, sprawnie sięga po oczywiste i zaskakujące wzorce zachowań, nie oszczędza postaci w przydzielonych im zdarzeniach i przygodach. Narracja prowadzona w płynny sposób, bardzo sugestywne opisy, dbałość o najdrobniejsze detale i właściwe akcenty budujące napięcie. Apokaliptyczny klimat zagrany w perfekcyjnie spasowanym brzmieniu rozmaitych nut, z wiodącym tematem ludzkiej psychologii. Thriller napisany z ogromnym rozmachem, zapewnia kilka dni wciągającego zaczytania, wybornie było go poznawać.

King odwołuje się do trwogi i lęków związanych z najmroczniejszymi aspektami zimnej wojny, sięga po zatrważający scenariusz losów świata, w którym broń biologiczna wymyka się spod kontroli człowieka. Kapitan Trips, nieustannie mutująca supergrypa, wykazuje się niemal stuprocentowym wskaźnikiem śmiertelności u chorych, zaledwie pojedynczym osobom z siedlisk ludzkich udaje się przeżyć jego ataki. Tylko krok dzieli ludzkość od całkowitej zagłady, a tam gdzie powstają koszmary straszliwego strachu, siły nabiera zło, eskalują zatrważające senne wizje, intensyfikuje się wrażenie nadciągania czegoś wyjątkowo złowieszczego i nieuchronnego. Jednostki koncentrują się na przeżyciu w wyludnionym świecie, wpasowaniu w nowe modele odbudowywanych szczątków jaźni społecznej, walce z czymś kasandrycznym, bezlitosnym i czarnym. Minus przydzielam za rozczarowującą formę zakończenia, nie tego się spodziewałam, ale to nie pierwszy raz, kiedy finał powieści Kinga pozostawia niedosyt.

bookendorfina.pl

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Są książki, które szybko nam umykają. Są książki, przy których się nudzimy. Są książki, o których najlepiej szybko zapomnieć. Ale są też książki takie jak "Bastion". Po lekturze pozostają na długo w pamięci. Sprawiają, że zmienia się nasz światopogląd. Mogą być świetnym rozpoczęciem ciekawego tematu rozmowy. Dzięki nim możemy poczuć inaczej świat. "Bastion" jest historią, w której możemy rozdzielić dwie części. W pierwszym poznajemy bohaterów, którzy są świadkami epidemii. Widzą śmierć bliskich, słyszą niepokojące sygnały. King świetnie opisał rozprzestrzenianie się wirusa. Bo przecież wystarczyłby jeden zarażony, by zarazić miliony. Szczególnie, gdy spojrzymy na dzisiejszy czas, gdy ludzie łatwo się przemieszczają... "Bastion" to lata 90. Wtedy jeszcze nie było takich zabawek jak internet, telefony komórkowe i inne bajery ułatwiające komunikacje, które są dzisiaj. Przyznam, iż dzięki temu książka ma klimat. Bo nikt nie zagląda do sieci, nie czyta teorii spiskowych. Każdy wie to, co powie telewizja i radio, to co przeczyta w gazetach. A o epidemii rozmawiają między sobą, nie na forach. Lecz równocześnie widać, ile krzywdy może zrobić taka epidemia. Łatwo też sobie wyobrazić, jakie skutki byłyby w dzisiejszych czasach. Drugiej części zaś mamy typową walkę Dobra ze Złem. Na postapokaliptycznej ziemi ludzie dzielą się na dwie grupy. Tylko jedna z nich może zwyciężyć. Przyznam szczerze, że choć przyjęłam zakończenie takie jakie było, to prawdę mówiąc liczyłam na coś całkiem innego. Ale i tak jestem zadowolona. Nie wiem dlaczego, ale podczas lektury miałam różne myśli, rozkminy nie tyle na temat książki, ile na temat współczesnej wersji epidemii. No cóż, przede wszystkim zastanawiałam się, do której grupy bym się udała. Bo choć z pozoru wydaje mi się, że do tej dobrej, to nie jestem pewna, czy tak by było rzeczywiście. Bo nie wydaje mi się, aby złą grupę tworzyły same naprawdę złe osoby. Wystarczą zagubione... Po lekturze byłam ciekawa też ekranizacji. Bo ta książka jest świetna. Wszystko można sobie wyobrazić i naprawdę (według mnie) nie trzeba wiele zmienić, by otrzymać świetny film/serial. W ogóle moim wyobrażeniu, z tej książki mógłby być genialny serial, który ukazałby zachowanie różnych ludzi w kryzysowej sytuacji. Jeśli zaś chodzi o ekranizację, nie przypadła mi do gustu. Jednak w przypadku "Bastionu" chyba lepiej tylko przeczytać książkę... lub poczekać, aż ktoś znów spróbuje zrobić z tej książki fajne kinowe dzieło. Niesamowita jest atmosfera w "Bastionie". Tą książkę się czuję, a raczej wyczuwa się nastrój, który płynie wraz z kolejnymi stronami. Towarzyszył mi strach bohaterów, ich lęki, ale też nadzieje, gdy wydawało się, że wszystko jakoś się ułoży. W ogóle z niektórymi bohaterami bardzo łatwo się utożsamiłam. Potrafiłam zrozumieć ich motywację, czy też określoną drogę, którą sobie wybrali. Potrafiłam ich zrozumieć, nawet gdy kierowali się innym światopoglądem niż moim. Ba, czasem nawet usprawiedliwiałam tych bohaterów, którzy w prawdziwym życiu nie zyskaliby mojego usprawiedliwienia. Ciekawym aspektem wydaje mi się w powieści wolna wola. Bowiem po lekturze wydaje mi się, że ona tak do końca wolna to nie jest. Co prawda miałam już wcześniej taki przemyślenia i to nawet niekoniecznie w kwestii Boga, wyboru dobra lub zła ale raczej w przypadku zwykłego życia. Dużo przecież zależy od naszego charakteru, wychowania, osób, które były przy nas i nas jakoś ukształtowały. Wydaje mi się, że nawet książki, filmy czy seriale mają wpływ na nasze wybory... wydaje mi się, że aby dokonać innego wyboru w życiu, musielibyśmy coś zmienić w naszej przeszłości... ale nie o tym miało być. :D W książce też bohaterowie mają wybór. Jednak czasem widzimy manipulowania ze strony "głównych" graczy, które powodują, iż dany osobnik wybierze konkretną drużynę. Więc wówczas, czy ta osoba miała wybór, czy jednak ktoś dokonał wyboru za nią, a jej się wydaje, że to była jej decyzja? Ale to takie głupie gdybanie. Jeśli zaś chodzi o "Bastion" to ogromnie go polecam. Choć na pewno nie wszystkim ta gruba książka się spodoba.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Gdyby nie lekko rozczarowująca końcówka dałabym bez zastanowienia 6, jednak zakończenie które miało być powalające było średnie... Poza tym tej książce nie można zarzucić nic, nawet jeżeli ktoś bardzo się stara. Bohaterów całe multum, jednak każdy z nich jest tak indywidualna jednostką, nikt nie jest bezbarwny a każdy czytelnik znajdzie ulubiony charakter obojętnie dobry czy zły. Mimo, że książka leży już przeczytana na półce nie mogę przestać o niej myśleć. Co by było gdyby? Gdyby faktycznie świat jaki znamy się skończył, jak byśmy się zachowywali, jaki instynkty wzięły by górę. Nie ukrywam, że odpowiedź jaką znalazłam i w książce i w sercu bardzo mnie niepokoi. Ale to właśnie o to chodzi, może dzięki temu coś się zmieni, Książkę polecam wszystkim, bez żadnych wątpliwości i zastrzeżeń.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Książka, która pochłonęła mnie bez reszty na dobre 3 tygodnie. King doskonale zaznajamia czytelnika z głównymi bohaterami, daje czas na wyrobienie sobie opinii o nich. Poza tym ciekawa fabuła i, jak dla mnie, zaskakujące zaskoczenie to niekwestionowane elementy bardzo dobrej książki, jaką jest "Bastion"

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Wielkie dzieło Stephena Kinga, warto przeczytać chociażby dla zapoznania się z postacią Randalla Flagga, czarnego charakteru powieści Kinga, który przebija się także przez cykl Mrocznej Wieży. Książka pełna odniesień do Starego Testamentu. Akcja z rozdziału na rozdział staje się coraz ciekawsza. Powieść godna polecenia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Aktualnie żyjemy w czasach zarazy. Nasza rzeczywistość jest inna niż ta, którą King przedstawia w ,,Bastionie", jednak ukazuje alternatywny dla nas przebieg zdarzeń. Co by było, gdyby znany nam świat zaczął się kończyć? Jacy by byli ludzie i w jaki sposób by sobie radzili z brutalną rzeczywistością? Czy istniałaby władza, czy bylibyśmy panami samych siebie?
Stephen King w tej książce skupia się głównie na psychice bohaterów. Przedstawia nam ludzi z różnych środowisk i o różnych poglądach, którzy stają twarzą w twarz z jednym zagrożeniem. Czytając ją, żyjemy całymi sobą w tym postapokaliptycznym świecie i zastanawiamy się, jacy byśmy byli. Chociaż grubość książki może przerażać, a wiele osób uważa, że bez straty dla fabuły można by ją odchudzić, to i tak najpiękniejszy jest w niej szczegółowy rozwój bohaterów.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Mimo, że książka świetna, to cieszmy się, że to tylko fikcja. Świat zaczyna umierać przez zaostrzony wirus grypy rozprzestrzeniony przez pracownika Ministerstwa Obrony. Nieliczni, którzy przetrwali mogą sami wybrać swój los; czy dołączą do grupy osób o czystych sercach czy obozu kryminalistów. Konfrontacja jest nieunikniona, a siły dobra mają dużo mniejsze szanse na wygranie. A może jednak pokonają wrogą strefę?...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

[SPOILER ALERT]

Przyznam, że jest to najdłuższa powieść Kinga, jaką miałam przyjemność przeczytać. Zaczyna się od wysokiego C - wartko, od konkretów, od tragedii. Potem pojawia się dużo wątków z różnych stron Ameryki, które w pewnym sensie mogą stanowić zupełnie oddzielne historie. Wszystkie są na bazie tragedii, która dotknęła ludzkość. Główni bohaterowie poznają się nawzajem dużo później. Ich losy zaczynają się przeplatać. Naprawdę intensywnie robi się dopiero w 3/4 powieści. Wtedy książka najbardziej zaczyna trzymać w napięciu. 
"Bastion" jest pełen niezwykłych ludzi: głuchoniemego Nicka, opóźnionego Toma, ciężarnej Frannie, mądrego Glena, dzickiego Leo/Joe, dobrodusznego Stu, okrutnego Randalla, zdradzieckiego Harolda i wielu innych, których losy poznajemy od momentu, gdy na świecie pojawił się Kapitan Trips. 
King potafi trzymać w napięciu. Umie też bardzo ciekawie przedstawiać zmiany, jakie zachodzą w bohaterach pod wpływem przygód, które ich spotykają i trudności, z jakimi muszą się zmierzyć. 
Na końcu książki nie ma typowego dla Kinga "BUM!"(chociaż w pewnym mniej metaforycznym sensie jest i bum), ale jest za to happy end, który ma w sobie gorzką namiastkę, która również jest charakterystyczna dla tego autora.
Czytało się naprawdę przyjemnie, choć momentami się dłużyło. Końcówkę (ostatnie 400 stron) za to pochłonęłam na jednym wdechu - ciężko się było oderwać.

Ulubiony fragment? Modlitwa Toma Cullena, gdy wracał z zachodu i znalazł Stuarta.