Publicystyka
– To fascynujące, że życie nie jest takie oczywiste. Ileż czynników ma wpływ na to, co się z nami dzieje! Począwszy od naszych wyborów, poprzez cudze, okoliczności, sytuacje, skończywszy na samoświadomości, światopoglądzie czy charakterze. Efekt motyla – mówi W. & W. Gregory, autor powieści „Pętla". czytaj dalej
– Ludzie czują się bezpiecznie w swoich ramach. Pojawia się strach, że jeśli inni będą wychodzić poza takie ramki, zniszczą je i zburzą w jakiś sposób nasze bezpieczeństwo. Problem w tym, że jeśli wpychamy kogoś na siłę w swoje ramy, próbujemy dopasować do swoich szablonów, to one stają się więzieniem. Jest w tym egoizm i przemoc, kiedy odbieramy innym możliwość wyboru, życia po swojemu. Tzw. inny, ktoś, kto nie pasuje do ogólnie przyjętych schematów, staje się też łatwym celem, często kozłem ofiarnym, obwinianym o wszystko, co złe. Wszelka inność staje się wtedy pretekstem do przemocy. Łatwiej wylać swoją frustrację, złość i żal na kogoś innego, niż próbować znaleźć prawdziwe przyczyny i coś zmienić. Kiedy uderzamy w kogoś innego, na chwilę odwracamy uwagę od własnego bólu, co – oczywiście – w żaden sposób nie usprawiedliwia takich działań – mówi Anna Bichalska, autorka książki „Po tamtej stronie lasu". czytaj dalej
– Wszyscy mamy jakiś trigger, element, na który jesteśmy szczególnie wyczuleni. Wydaje mi się, że każdego z nas można by było ściągnąć w pułapkę, tylko trzeba by było zbadać, jaka metoda najlepiej na nas zadziała – mówi Aleksandra Kalbarczyk, autorka książki „Nieznajomi". czytaj dalej
– Dzisiejsze dziewczyny i młode kobiety już nie pozwalają dyktować sobie, jak i z kim mają żyć – i to jest wspaniałe. Przestały czuć się niepełne bez partnera, widzieć szczęście tylko z kimś u boku. Są niezależne, kreatywne, śmiałe i silne. Takie kobiety zmienią świat na lepsze i ja im bardzo kibicuję! – mówi Agata Suchocka, autorka książki „Zimowe zapomnienie". czytaj dalej
– Chyba każdy ma w swojej przeszłości coś, czego się wstydzi, co najchętniej wytarłby gumką i o tym zapomniał. Wyjawienie prawdy to zawsze ryzyko, czy druga strona będzie w stanie ją zaakceptować. Możemy też kłamać, by chronić drugą osobę – w sensie bardzo dosłownym, by nie narazić jej na niebezpieczeństwo, ale też po to, by nie narażać jej na trudne emocje. Dlatego wystrzegałabym się prostych ocen takich sytuacji. Zawsze warto zajrzeć głębiej, zastanowić się nad tym, jakie motywacje leżały u podłoża kłamstwa – mówi Iwona Wilmowska, autorka książki „Uzurpatorka". czytaj dalej
– Można powiedzieć, że jestem uzależniona od podcastów kryminalnych. Nigdy nie byłam zafascynowana złem samym w sobie, nie pociągało mnie przekraczanie granic, za którymi jest krzywda drugiego człowieka. Fascynują mnie natomiast motywy sprawców, oraz obraz ich życia sprzed zbrodni – mówi Daria Orlicz, autorka książki „Jedna z nas musi umrzeć". czytaj dalej
– W historii fascynują mnie nie tylko piękne stroje, muzyka, sztuka i literatura czy obyczaje, ale też ta ciemniejsza strona: rozwarstwienie społeczne, nierówność płciowa, zabobony, wierzenia. Wszystko, z czym mierzymy się obecnie, to, jak ukształtowała się nasza rzeczywistość, ma swoje korzenie w przeszłości i nie możemy o tym zapominać – mówi Urszula Gajdowska, autorka książki „Zaklęta w ciszy". czytaj dalej
– Moim zdaniem XIX wiek był niesamowicie ciekawym stuleciem. Patrząc na przykładzie Gdańska, zaczął się od katastrofalnych dla miasta wojen napoleońskich, a skończył na burzeniu fortyfikacji. To jest też pierwsze stulecie, w którym zmiany zachodzą tak dynamicznie (po to, żeby w XX wieku jeszcze mocniej przyspieszyć). Rodzą się również ruchy emancypacyjne, socjalne. Nie było potrzeby niczego ubarwiać, sama historia pokazuje, jak ciekawe i barwne były życiorysy ludzi tamtej epoki – mówi Agnieszka Gładzik, autorka książki „Buntowniczki". czytaj dalej
– Wojny są jak wielkie kataklizmy, pożary albo powodzie. Z pozoru przemijają, odchodzą, kończą się, ale nadchodzi moment, kiedy trzeba zmierzyć się z konsekwencjami, tego, co miało miejsce i odbudować to, co zostało zniszczone – mówi Ałbena Grabowska, autorka książki „Najważniejsze to przeżyć". czytaj dalej
„Ostatnie powitanie" opowiada o życiu moich rodziców więc zawarłem w niej bardzo dużo faktów z ich przeszłości. W książce pojawiają się ich wspomnienia, opisane w oparciu o słowa mojego taty, niektóre też pisałem od siebie, gdyż byłem ich uczestnikiem. Rzecz jasna, dla wzmożenia ciekawości i intrygi, pewne momenty celowo ubarwiłem, co nie zmienia faktu, że wiele z przedstawionych wydarzeń mimo wszystko miało miejsce – mówi Daniel Radziejewski, autor powieści „Ostatnie powitanie". czytaj dalej
