Publicystyka

– Pisarz jest trochę jak DJ – zbiera różne historie, dziesiątki bohaterów, a następnie miksuje je i tworzy coś zupełnie nowego. Nie da się opowiadać historii bez wcześniejszego wysłuchania ich setek jeśli nie tysięcy. Jako dziecko pochłaniałam baśnie, tworzyłam dla nich alternatywne zakończenia, wymyślałam kolejne wątki, zaczytywałam się w fantastycznych historiach, takich jak Przygody Piotrusia Pana, Alicja w Krainie Czarów, Czarnoksiężnik z Krainy Oz, Akademia Pana Kleksa. Ci wszyscy bohaterowie, te magiczne stwory, fantastyczne krainy budowały moją wyobraźnię – i tak powstała Godzina czarów – mówi pisarka, Małgorzata Starosta.  czytaj dalej

– Zależało mi na tym, by była to powieść pełna wątpliwości i napięcia. Żeby odebrać czytelnikowi komfort pewności tego, o czym czyta. W Ciosach są ludzie dobrzy, którzy z jakichś powodów stają się źli. Tli się gdzieś ta odrobina dobroci, jednak wszystko osadzone jest w mroku, także dosłownym. Aby ta opowieść wciągała, zastosowałem trójdzielną kompozycję. Dwie różne narracje, a potem część, która ujawnia, co tak naprawdę stoi za opisywanymi wcześniej wydarzeniami. Właściwie sam siebie zaskoczyłem, kiedy zrozumiałem, ile pootwierałem tu furtek interpretacyjnych – mówi Jarosław Czechowicz, autor książki „Ciosy". czytaj dalej

– Poszukiwanie skarbów „w terenie” to ostatni etap, wisienka na torcie. Pierwszych śladów trzeba szukać w książkach, archiwach, w relacjach naocznych świadków dawno minionych zdarzeń. Czasem drobna wzmianka w gazecie może naprowadzić na trop wielkiej tajemnicy. W historii jest wiele białych plam, które czekają na usunięcie. I to jest pasjonujące zadanie – mówi Izabela Szylko, autorka książek „Poszukiwacze siódmej księgi" oraz „Tajemnica siódmej księgi".  czytaj dalej

– U mnie nie ma happy endu. Staram się pokazać świat taki, jaki jest: pełen brudu, szarości i problemów. Prawdziwe życie często potrafi dać człowiekowi kopa i nieźle go sponiewierać – mówi Piotr Kościelny, autor książki Szymek. czytaj dalej

– W sytuacji kryzysowej jesteśmy oprawcami. Zabijamy na wojnach, w obronie koniecznej i chroniąc bliskich. Tkwi w nas brak litości i pohamowań. Tylko kodeks nas powstrzymuje i świadomość, że wisi nad nami perspektywa długiej kary w odosobnieniu – mówi Robert Wysokiński, autor książki „Tożsamość".  czytaj dalej

– Gdy wracamy do domu po kilku godzinach albo kilku minutach nieobecności, Precel cieszy się tak, że mało nie urwie mu się ogon. Gdy idziemy na spacer, dostaje jedzenie, picie czy wspólnie się bawimy, jest tak samo. Myślę, że właśnie tego możemy uczyć się od psów – radości z małych rzeczy. Z kolei książkowy Precel uczy nas, by nie poddawać się i że nawet niewielkie kroki mogą doprowadzić do sukcesu, na przykład oswojenia strachu. Pokazuje też, że warto korzystać z pomocy innych – przyjaciół czy opiekunów – mówi Marta Maj, autorka książki „Przygody psa Precla. Precel pokonuje strach".    czytaj dalej

– Jako czytelniczka lubię suspens, miłość i przeróżne międzyludzkie relacje – piszę więc to, co sama chciałabym przeczytać – mówi Kinga Stojek, autorka książki „I love you, Cherry". czytaj dalej

– Nigdy nie jest za późno na marzenia, ale kiedyś może być za późno na ich spełnianie. Wiadomo, że nie wszystko się uda, ale dlaczego nie próbować? Od drugiej klasy szkoły podstawowej marzyłam o pisaniu. Dość długo trwało zanim odważyłam się zrealizować to marzenie. Owszem, wcześniej były próby pisarskie, ale raczej nieśmiałe. W końcu, mając ponad czterdzieści lat stwierdziłam, że nie ma na co czekać – mówi autorka powieści „Dom na granicy”. Anna Wojtkowska-Witala zaprasza czytelników do obserwowania codzienności bohaterów swojej najnowszej książki, w relacjach których przeplatają się dozgonna miłość i radość z możliwości spędzania ze sobą każdego dnia ze smutkiem, tęsknotą, wycieńczeniem i poczuciem bezradności. Pisarka porusza tematykę trudu, będącego nieuniknionym elementem życia opiekuna osoby niepełnosprawnej, mówiąc przez główną postać to, czego wielu opiekunów nie ma odwagi powiedzieć. Co więcej, udowadnia, że nie warto zamykać się na nowe szanse rzucane przez los, a także rezygnować ze swoich młodzieńczych ambicji zamkniętych w szufladzie przez kilkanaście lat, niezależnie od obecnego wieku czy wykonywanego dotychczas zawodu. czytaj dalej

– Według mnie, ojcostwo, jak i macierzyństwo, z zasady nie jest proste. Nie mamy instrukcji obsługi człowieka. Nie ma takiego przedmiotu w szkole, który nazywałby się np.: „Prawidłowe wychowanie potomstwa”. Dlaczego? Chyba dlatego, że my, ludzie, nie lubimy się uczyć na cudzych błędach, uczymy się, niestety, na swoich, nie wychodząc z takich lekcji bez szwanku. Niejednokrotnie zarzekamy się, że nie powielimy błędów naszych rodziców, a i tak je powielamy, bo nie mamy innego wzorca. Obserwując młodsze pokolenie, mam wrażenie, że idzie ku lepszemu. Ale czas pokaże, czy to dobry kierunek – mówi W. & W. Gregory, autor książki „Uznanie". czytaj dalej

– Każdy, kto czytał moje poprzednie książki, wie, że lubię opowiadać bardzo złożone, wielowątkowe historie, które mają drugie, trzecie, a czasem i czwarte dno. Już tak mam, że na etapie wymyślania książki, a jeszcze częściej na etapie pisania, włącza mi się komplikator i lubię czytelników zaskakiwać – mówi Mieczysław Gorzka, autor książki „Poszukiwacz zwłok".  czytaj dalej