Opinia o książce - Labirynt duchów

Opinia napisana przez: Agafitness

I tym oto, czwartym a zarazem ostatnim tomem serii CMENATARZ ZAPOMNIANYCH KSIĄŻEK moja przygoda z jej bohaterami dobiegła końca. Powieść wyjątkowo obszerna i czytałam ją sobie mniej więcej po 100 stron dziennie, gdyż uważam, że podczas zagłębiania się w tą historię, pośpiech nie jest wskazany. Ukazany tam świat jest bardzo specyficzny i warto to wszystko smakować po kawałku, delektując się tym jak pysznym tortem, który nam wyjątkowo smakuje i jemy go po małym kawałeczku, nie chcąc aby nam całkowicie zniknął z talerza.

Tym, co łączy wszystkie cztery części jest Cmentarz Zapomnianych książek oraz poszczególni bohaterowie. W każdym tomie jakaś książka z różnych względów istotną rolę. Tym razem padło na osiem książek z cyklu "Labirynt duchów". Wyróżnia je to, że każdy kto ich dotknie, źle kończy. 

Czołową postacią jest tym razem Alicja Gris - agentka,  mająca pomóc w odnalezieniu Mauricia Vallsa, który zapadł się pod ziemię. Czytelnik wie, co się z nim stało i z satysfakcją obserwuje jego upadek i cierpienie. Przeszłość, w której był okrutnikiem, odbiła mu się czkawką, a wywołana tym zgaga okazała się być nie do wytrzymania. Przy okazji przytoczę tu cytat, odnoszący się do przeszłości: "Wspomnienia, które człowiek grzebie w grobie milczenia, nie przestają go prześladować". Z Alicją również łączy się pewna historia z przeszłości, w której podczas wojny, gdy była małą dziewczynką, Fermin uratował jej życie, a po latach ich drogi znowu się złączyły w dosyć burzliwych okolicznościach.

Ponownie spotykamy tu Daniela i jego żonę, wracamy do księgarni Sempere i Synowie, miejsca, w którym wiele osób odnalazło swój azyl. Chętnie przeniosłabym tę księgarnię  do rzeczywistości i odtworzyła klimat, jaki Semperowie budowali tam przez lata. Miejsce wymarzone dla ludzi kochających książki. Oczywiście pojawia się tu również Fermin, ale raczej szczątkowo, nad czym trochę ubolewam, bo to mój ulubiony bohater. Dużo się dzieje, ale czasami trudno nadążyć za biegiem wydarzeń i łatwo stracić orientację. Czytelnik zastanawia się też czy Danielowi uda się dopaść Vallsa, który zaginął i pościć śmierć matki?

Na światło dzienne wychodzi dziennik Isabelli (matki Daniela, otrutej przez Vallsa), które odkryje pewne sekrety z jej przeszłości. A jakie dokladnie skrywa tajemnice, to nie mogę zdradzić, aczkolwiek pewnych ujawnionych w nim tajemnic domyśliłam się już dawno.

W pamięci utkwił mi kolejny cytat, który głosi, iż: " W infiltracji bowiem jest jak w uwodzeniu: kto prosi o zgodę - przegrał nim zaczął".  

Kończąc czytanie, miałam łzy w oczach i okrutną świadomość tego, że wszystko przemija i kończy się bezpowrotnie. Na szczęście schedę po rodzicach w księgarni Sempere i Synowie przejmuje ich syn - Julian, który będąc pokazny na początku książki jako dziecko, zachwyci mnie swoim urokiem, błyskotliwością i bystrym umysłem. On z kolei pragnie odnaleźć pisarza, na cześć którego nadano mu imię Julian - Caraxa. Czy mu się to uda?

Cała seria przepiękna, magiczna i aby dobrze wgryźć się w sens tego, co w niej zawarte, trzeba by ją przeczytać co najmniej dwa, trzy razy. Ostatni tom najobszerniejszy i trochę przeskoków w miejscu i czasie, co momentami powodowało u mnie dezorientację w toku wydarzeń. Powroty do przeszłości, wspominki, ale wszystko to miało wspólny mianownik jakim jest Cmentarz Zapomnianych Książek i księgarnia rodziny Sempere. Mnóstwo błyskotliwego humoru, który poprawiał mi nastrój i bawił do łez, chociaż czasem był to śmiech przez łzy, gdyż jednak sporo tu dramatów. Oczywiście urok starej, zabytkowej Barcelony z jej zaułkami, zakamarkami, mrocznym dzielnicami w które lepiej się nie zapuszczać, jakby przydymione  mgiełką tajemnicy, "robiły" klimat. Literatura, która pozwala wznieść się nad poziomy i czaruje swoją magią. W zalewie wszechobecnej literackiej tandety - prawdziwa perełka. Polecam z całego serca!