Ludzie bezdomni
Stefan Żeromski

Bieda temu dokuczy, kto się za młodu nie uczy? Nonsens

Utwór o doktorze, który, mimo iż wywodził się z niskiej klasy społecznej, potrafił wyjść z tego nędznego świata. Zdobył wykształcenie, ale podjął ciężki do realizacji cel -idea walki z otaczającym złem pochłonęło go całkowicie i była główną intencją w życiu.
Ta postać nie jest, jakby się mogło wydawać całkowicie pozytywną, gdyż za jego działaniami pro społecznymi stoją bardzo osobiste pobudki. Sam doświadczył nędzy i z nią chce walczyć. Chce wyeliminować najgroźniejsze problemy społeczne i tym samym zamknąć za sobą te drzwi, za którymi zostałaby jego podła przeszłość i kompleksy. .
W wielu sytuacjach towarzyskich, w których pojawiają się inni koledzy po fachu, Judym się... kompromituje. Myślę, że to nie przesadzone słowo. Rozmowy jego z innymi lekarzami są na tak różnym poziomie. Jego argumentacja pewnych kwestii jest czasem, jeśli nie zawsze, mało rzeczowa i zbyt osobista. To pewnie dlatego, że kierują nim emocje. Jest zwyczajnie słabym człowiekiem, nie potrafiącym zawalczyć o swoje, o realizację swoich celów, jakie by one nie były. Jedyną zaletą, jaką można mu przypisać to niezwykły, może zbytni idealizm i dobro innych, którym stara się kierować. Jest też wykształcony i w jakiś tam sposób dzielny, ale szlachetność idei przegrywa z zakompleksieniem i okolicznościami.

Czym jest tytułowa bezdomność? Odnosi się ona m.in. do tej rzeczywistej, jak i ideowej. Przykładem tej drugiej jest Tomasz, główna postać utworu. Inne postaci prezentują również to zjawisko i tak na przykład, Joasia, która straciła rodziców i odeszła z domu wujostwa to bezdomność społeczna.

Największa wartość utworu kryje się w tym, że pokazany został świat zwykłych ludzi, choć kilku warstw społecznych poczynając od biedoty, bezrobotnych, wynędzniałych, a kończąc na bogaczach, inteligentach, wśród nich lekarzach. Przypomnę datę ukazania się powieści -1899 rok -imponujące.

Paryż, Warszawa, Cisy i Zagłębie to miejsca wydarzeń powieści.

Opinia powstaje na niespełna miesiąc po lekturze i jest pewien problem. O czym to było? Niby przypominam sobie ważniejsze wydarzenia, ale ze szczegółami już jest mały problem. Dziwne, ujemne odczucie, świadczące o tym, że powieść mnie nie porwała, choć z tego, co sobie przypominam podczas czytania, nawet całkiem dobrze się bawiłam. Po prostu nie zostawiła głębszego śladu po sobie. Choć nie czytałam jej w szkle lat temu kilka, jako lekturę, to uzupełniłam ten deficyt kilka lat później, z czego niezmiernie się cieszę bo nie znać tego to słaba sytuacja. Wniosek zatem jest następujący: podczas czytania cię zaciekawi, nie będzie to przyjemna lektura, bo problematyka jest taka, a nie inna, ale nie wykluczone, że wiele wątków ci potem umknie z pamięci i pozostanie jedynie mglisty obraz mozolnej walki doktora Tomasza Judyma z biedą, nędzą, kiepską przeszłością. A jeśli to za mało to wypożycz lub kup „Ludzi bezdomnych” i poznaj choćby historię nieszczęśliwej, niespełnionej i smutnej miłości, której może nie aż tak wiele, ale zawsze to jakaś motywacja.

Dlaczego to nonsens? Bo Judym był wykształcony, a chyba njbiedniejszy z wszystkich wokół. 

Informacje dodatkowe o Ludzie bezdomni:

Wydawnictwo: Greg
Data wydania: 2003 (data przybliżona)
Kategoria: Literatura piękna
ISBN: 8373272364
Liczba stron: 255
Język oryginału: Polski
Dodał/a opinię: lourdes