Publicystyka

- Nie boję się trudnych tematów. To ważniejsze niż modne ostatnio pisanie o seksie. Nie żeby seks był zły, chodzi mi po prostu o to, że pisarstwo powinno być wartościowe dla czytelnika, a żeby tak było, należy skupić się na tym, co ludzi dotyka, co ma wpływ na ich życie. Może po lekturze tej książki ktoś zauważy przemoc za ścianą, może ktoś zgłosi w opiece, że  jakieś dzieci są głodne? Może ktoś „da komuś wędkę zamiast ryby"? To przecież jest tak bardzo istotne – mówi Zuzanna Arczyńska, autorka książki Dziewczyna bez makijażu. czytaj dalej

- Obserwując dziś maluchy, trochę się boję, że otaczająca je elektronika, ale i styl życia -  w pełni zaplanowany czas pomiędzy lekcjami, treningami, nauką pływania, tańca czy angielskiego, nie sprzyjają marzeniom. Maluchy po prostu mają coraz mniej czasu na pobycie z własnymi myślami, z własnymi marzeniami - mówi Marta H. Milewska, autorka Małych historii o wielkich marzeniach.  czytaj dalej

- Nie mam aż takiego ego, by twierdzić, że Kult to powieść o Polsce, o tym, jacy naprawdę jesteśmy. Myślę, że takiej książki nie da się napisać – albo może po prostu ja nie potrafię tego zrobić. Ale ja tak właśnie Polskę widzę - mówi Łukasz Orbitowski.  czytaj dalej

– Nie szukam na siłę sensacyjnych faktów z życia opisywanych przeze mnie postaci, a jeśli na takie trafię, przywołanie ich traktuję jako sposób na zaciekawienie czytelnika, przekonanie go, że dany człowiek był nie tylko postacią ze spiżu, której podobizny spoglądają na nas z pomników – mówi Iwona Kienzler, popularyzatorka historii. Z autorką rozmawiamy o pisaniu o historii na marginesie premiery jej kolejnej publikacji – Wojenne losy przedwojennych gwiazd.   czytaj dalej

- Traumy z dzieciństwa zostają z nami na zawsze, kształtują naszą osobowość i determinują nasz stosunek do świata. Jeśli jednak nauczymy się patrzeć przed siebie i widzieć coś więcej niż doznane krzywdy, dawne przejścia mogą stać się naszą siłą, którą możemy wykorzystać w przyszłości – mówi Katarzyna Kielecka, autorka powieści Sedno życia, opowiadającej o Edycie, zakompleksionej trzydziestolatce, która po zmianie pracy musi wyjść ze swojej strefy komfortu i otworzyć się na świat.  czytaj dalej

– Dobra lektura to paliwo dla przyszłych rewolucjonistów, wynalazców, niepokornych duchów, ludzi samodzielnie myślących. To nie jest zabawa dla grzecznych dzieci – to coś dla łobuzów, chuliganów – mówi Grzegorz Kasdepke, autor książek dla dzieci. Do księgarń właśnie trafiły książki Bezu-Bezu i spółka, w której autor wspomina swoje lata szkolne, oraz Pestka, drops, cukierek. Ekonomia dziecinnie prosta, w której stara się w przystępny sposób wyjaśnić pojęcia ekonomiczne przydatne w codziennym życiu. czytaj dalej

– Kiedy studiowałem historię sztuki, przeszedłem okres fascynacji sztuką naiwną i poznałem wówczas historię Grupy Janowskiej. Była to grupa okultystyczna, której członkowie wierzyli, że istnieją pewne siły metafizyczne, mocno wpływające na świat. Historia tych ludzi, którzy mieli w sobie jakiś lekki pierwiastek szaleństwa, nadal wydaje mi się ujmująca i fascynująca. Dlatego też kiedy zdecydowałem się na stworzenie historii kryminalnej z akcją umiejscowioną na Janowie i Nikiszowcu, uznałem, że wątek malarsko-okultystyczny musi się w niej pojawić – mówi Robert Ostaszewski, prozaik i krytyk literacki. Nakładem Wydawnictwa Świat Książki ukazała się właśnie jego powieść kryminalna Zabij ich wszystkich. czytaj dalej

– W Polsce albo piszemy o naszym kraju sentymentalnie i wszystkim robi się ciepło na sercu, gdy czytają wzmianki o Peweksie czy gumie Turbo, albo groteskowo – wówczas świat składa się z samych blokowisk i karków w dresach z kreszu. Chciałem wyjść poza te schematy, pokazać nas jako obywateli świata, w szerszym kontekście – mówi Łukasz Błaszczyk, autor powieści Pożegnanie z Budapesztem.  czytaj dalej

– Kiedy moja córka poszła do gimnazjum, okazało się, że jest jedną z nielicznych osób w klasie, które mają pełną rodzinę. Tak narodził się pomysł na moją nową książkę – mówi Magdalena Zarębska, autorka powieści Gloria, wakacje i ja. czytaj dalej

W 2011 roku zadeklarowała, że planuje napisać bestseller, ale jej pierwsza powieść ukazała się dopiero 8 lat później. Mówiła, że książka nie może istnieć bez bohatera, po czym napisała Słowodzicielkę, w której kilka postaci drugoplanowych poszukuje... głównego bohatera. Nie męczy czytelnika dydaktycznymi przemyśleniami, dotyczącymi tego, dokąd zmierza ludzkość, ale powtarza, że za słowa trzeba być odpowiedzialnym – w magicznym i w rzeczywistym świecie. Z Anną Szumacher – dziennikarką, autorką fantastycznych opowiadań i powieści, rozmawia Sławomir Krempa.  czytaj dalej