Publicystyka

W połowie XIX wieku Charles Dickens, autor Opowieści wigilijnej, zajął się zupełnie innym projektem. Wraz z Angelą Burdett-Coutts, jedną z najbogatszych kobiet Anglii, postanowił stworzyć miejsce, które miało naprawiać ludzkie dusze. Tak powstało Urania Cottage - dom dla bezdomnych i „upadłych kobiet”. Pomysł zrodził się z filantropii, ale szybko stał się społecznym eksperymentem. Stacey Halls, autorka powieści „Domostwo", wraca do tej historii i pokazuje jej drugie, prawdziwe oblicze. czytaj dalej

– Nie uważam uległości za naturalne zachowanie człowieka – mówi Laurencja Wons, autorka powieści „Serce zamknięte na klucz". Bohaterka książki, lady Isabel, przechodzi drogę od strachu do odwagi, pokazując, że nawet w świecie rządzonym przez mężczyzn można walczyć o własną godność. – Zawsze jest szansa, aby zacząć swoje życie od nowa – podkreśla pisarka, dla której historia to nie tylko tło, ale i źródło emocji. czytaj dalej

– Jeśli dany rozdział życia nie jest zamknięty, to co jakiś czas do nas wraca. Na przykładzie własnych przeżyć wiem, że warto wybaczyć sobie, ale i innym, pozwolić odejść danemu momentowi, wydarzeniu, by móc żyć szczęśliwie i nie mieć wyrzutów sumienia później, kiedy na wybaczenie może być za późno… – mówi Angelika Ślusarczyk, autorka książki Drżenie serc.  czytaj dalej

– Bardzo interesowało mnie, jak powstaje bohater filmowy czy teatralny całkowicie odmienny od prawdziwego ja artysty, jakie środki są w tym celu wykorzystywane oraz czy jest to trudne czy łatwe zadanie. Zastanawiałam się również, czy taki proces jest emocjonalne wyczerpujący i czy istnieją granice możliwości odgrywania roli – mówi Ewelina Konopczyńska-Tota, autorka książki „Aktorstwo to jest taki zawód, którego nie da się uprawiać bez ogromnej empatii. Rozmowy z aktorami ze Starego Teatru". Na nasze pytania odpowiada także Krzysztof Stawowy – aktor, jeden z rozmówców Eweliny Konopczyńskiej-Toty.  czytaj dalej

– Powieść Na kolana nie miała być kryminałem, tylko historią dochodzenia do prawdy, opowieścią o śledztwie. To historia o ludziach mierzących się z własnym cieniem, o ludziach potrzebujących akceptacji i – przede wszystkim – pomocy, która jednak nie nadchodzi. Zamiast tego moi bohaterowie napotykają nowe problemy i ulegają kolejnym wątpliwościom – mówi Laura Potarzycka, autorka książki. czytaj dalej

Karolina z powieści Małgorzaty Stasiak „Dzieci wierzby" ma matkę, która potrafiła utrzymać dom w porządku, ale nie potrafiła utrzymać dziecka w ramionach. Zawsze była gdzieś obok: w kuchni, w obowiązku, w kontrolowaniu, w milczeniu. Nigdy naprawdę z nią. Kiedy dorosła córka patrzy dziś na nią z perspektywy lat, widzi kobietę, która kochała po swojemu - twardo, sucho, w lęku. I to wystarczyło, by dorosłe dziecko dorosło z pustką, której nie potrafi nazwać. Nie jest w tym sama. Jesteśmy pokoleniem emocjonalnego głodu. Dorosłych ludzi, którzy potrafią zarządzać projektami, terminami, finansami, ale gubią się w rozmowie o uczuciach. Wychowano nas do radzenia sobie, nie do bliskości. W domach, gdzie „nie płacz” było częstsze niż „jestem z tobą”. czytaj dalej

– Ludzie boją się przyrody. Boimy się lasu, bo są wilki i kleszcze. Obawiamy się leżenia na łące. Czasem goście Slowhopa czuli się niekomfortowo, budzeni o poranku przez śpiewające ptaki. Słyszałam relacje gospodarzy, którzy opowiadali, że goście przyjechali do domku w lesie, ale tak bardzo bali się prawdziwej ciemności, że uciekli na noc do miasta i wrócili rano. Nie wiemy już, jak wygląda prawdziwe nocne niebo, mamy takie zanieczyszczenie światłem, że stworzono parki ciemnego nieba, żeby ludzie mogli zobaczyć Drogę Mleczną. Dla mnie Dzida jest postacią, która może zachęcić do powrotu do natury. Ona ma świadomość, że to inny świat, ale potrafi ten świat obsługiwać. Jeśli jakaś mama lub babcia  po przeczytaniu Zadr zabierze wnuczkę do lasu i zachęci do tego, żeby zdjąć buty, poczuć las gołymi stopami, zorganizuje rodzinny wypad na leśną polanę i pokaże dzieciom, jak rozpalić ognisko, będę czuła, że moja książka zrobiła coś dobrego – mówi Ola Klonowska-Szałek, autorka powieści „Zadry". czytaj dalej

– Zło może być przekazywane na różne sposoby – na przykład poprzez skrywane sekrety czy sposób wychowania. Jednak jakby spojrzeć głębiej, wydaje mi się, że prawdziwe oblicze mroku kryje się za poczuciem krzywdy. Często w odpowiedzi na głęboką ranę człowiek próbuje bronić się poprzez czynienie większego zła. Ma to na celu odwrócenie uwagi od własnego bólu, z którym niejednokrotnie ciężko jest sobie poradzić – mówi Joanna Szpak, autorka książki „Uśpienie". czytaj dalej

– Prawdziwe zło nie zawsze jest oczywiste – często ukrywa się w miejscach, które wydają się bezpieczne i szanowane społecznie, za garniturem pozornej uprzejmości czy sukcesu. Chciałam pokazać, że krzywda może przychodzić w nieoczekiwanej formie, a jej konsekwencje bywają tak samo bolesne jak te jawnie widoczne – mówi Alicja Skirgajłło, autorka książki „Na granicy śmierci", otwierającej cykl „Never Lost Hope". czytaj dalej

Kiedy świat traci stabilność, a góra staje się jedynym miejscem, gdzie można odzyskać oddech, każdy krok zamienia się w próbę charakteru. Wszystko się zmieniło to opowieść o mężczyźnie, który wyrusza na Kilimandżaro, by odzyskać kontrolę nad sobą i odkrywa, że prawdziwe granice nie leżą w wysokości, lecz w decyzjach, jakie podejmujemy, gdy wszystko wokół się rozpada. Danuta Awolusi rozmawia z Marianem A. Noconiem, autorem powieści.  czytaj dalej